Διαμερίσαντο τα ιμάτια μου….

Γράφει ο ΑΠΕΛΛΗΣ
“Διαμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς, και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον’’ (κα’19)
Το θέμα της ανάρτησης, είναι το ζωγραφικό έργο που παρουσιάζω. Τα χρώματα του δεν έχουν ακόμη στεγνώσει.
Κάπως έτσι, αντιλήφθηκα αδέλφια την κατάσταση της πατρίδας μας.
Χωρίς πολλά λόγια, αφού μια εικόνα, ισοδυναμεί με 1000 λέξεις.
Η ελληνική ορθόδοξη χαρμολύπη ακροβατεί πάνω στα όρια των πιο δυνατών αντιθέσεων. Ανάμεσα στη λύπη και στη χαρά.
Στη βουβή λύπη για τη Σταύρωση
Στην άφατη χαρά για την Ανάσταση.
Όμως, τώρα, προηγείται η Σταύρωση, όπως προηγήθηκε και η δική Του.
Το μόνο δρόμο που οδηγεί τελικά στον θρίαμβο της δικαίωσης και της Ανάστασης.
Το κάθε τι όμως, στον καιρό του.
Του χρόνου, ελπίζω πως θα έχω τη μεγάλη χαρά να σας παρουσιάσω και την αναπόφευκτη Ανάσταση και την ελευθερία της.
Καλή Ανάσταση στην πατρίδα μας και σε όλους εσάς,
στον καθένα και στην καθεμία ξεχωριστά.
Καλό Πάσχα!!
Πίνακας του ΑΠΕΛΛΗ, «“Διαμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς..», 2012. Λάδια σε καμβά, 0,90Χ150.