Γράφει η Τζένη
Κι έτσι ν’ ανέβαινα στη στρατόσφαιρα να θαυμάσω ένα πλανήτη που μαστιγώνεται από την ανθρώπινη ματαιοδοξία.
Ένα πλανήτη που αγκομαχάει με τις ανθρώπινες παρεμβάσεις, που δείχνει με τις αντιδράσεις του, όσα δεν αντέχει.
Και είναι οι “πλανητάρχες”, με φρένες σώες άραγε όταν κυβερνούν πυροδοτώντας καταστροφές στο όνομα της εξέλιξης;
Γενιές τώρα κατεσταλμένες, απογοητευμένες σε μάχες άνισες, με όπλα αγάπης δεν κέρδισαν τελικά τον πόλεμο.
Μια απογοήτευση και μια σιωπή ακολουθεί τα γεγονότα που καλπάζουν κι όσα έρθουν, είναι γραμμένα και διαβασμένα, θα πούμε απολογητικά
Πως τελικά βγήκαν αληθινά, μ’ όση προσπάθεια κι αν έγινε για να ανατραπούν.
Οι ένοχοι αθώοι και οι αθώοι τελικά μάρτυρες.
Όσο για τους Μεσσίες ούτε και φέτος θα φανούν.
Η ετυμηγορία είναι εμφανής πριν ακόμη γίνει η δίκη.