Δυστυχώς φέτος είναι μια χρονιά στην οποία πολλοί συμπολίτες μας έχουν χάσει τη ζωή τους από πυρκαγιές, οι οποίες ξέσπασαν από εστίες θέρμανσης όπως θερμάστρες, ξυλόσομπες, τζάκια κ.α. στα σπίτια τους.
Παρότι οι αρμόδιοι διαμηνύουν ότι έχουμε επιστρέψει σε συνθήκες κανονικότητας, η ενεργειακή φτώχεια είναι εδώ και οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς χιλιάδες πολίτες λόγω της «τσουχτερής» τιμής του πετρελαίου θέρμανσης έχουν στραφεί σε εναλλακτικές μορφές θέρμανσης, με αποτέλεσμα, όπως λένε χαρακτηριστικά, να αυξάνεται ο βαθμός επικινδυνότητας για την εκδήλωση πυρκαγιάς.
Ως «ενεργειακή φτώχεια» ορίζεται διεθνώς η αδυναμία πρόσβασης σε βασικές ενεργειακές υπηρεσίες, όπως είναι ο ηλεκτρισμός, το φυσικό αέριο, η θέρμανση, η ψύξη κ.ά. Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν έχει καταλήξει σε έναν κοινό ορισμό του φαινομένου, παρ’ όλο που διάφορα κράτη-μέλη έχουν εισαγάγει τους δικούς τους ορισμούς και τις δικές τους μεθοδολογίες ώστε να περιγράψουν, να καταγράψουν κι εν τέλει να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο.
Οπως συχνά επισημαίνεται, οι ενεργειακές ανάγκες στην κατοικία είναι κοινωνικά και υλικά προσδιορισμένες, διαφέρουν σε κάθε τόπο και εποχή και συνδέονται με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του νοικοκυριού και της κατοικίας. Κατ’ επέκταση, η ενεργειακή φτώχεια και γενικότερα οι δυσκολίες κάλυψης των ενεργειακών αναγκών των νοικοκυριών είναι ένα πολυπαραγοντικό πρόβλημα και συναρτάται με ένα πλήθος κοινωνικών και υλικών παραμέτρων, όπως το εισόδημα, η ενεργειακή απόδοση των κτιρίων, οι τιμές των καυσίμων, τα δίκτυα και οι προωθούμενες πολιτικές, αλλά και οι κοινωνικές σχέσεις και οι πρακτικές.