Στη μεγάλη και πολυσύνθετη πολιτισμική συνεισφορά του Αλέκου Φασιανού και του Βαγγέλη Χρόνη, που ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα, αναφέρθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, εγκαινιάζοντας απόψε την έκθεση «Αλέκος Φασιανός-Βαγγέλης Χρόνης, 30 Χρόνια Φιλίας. Ζωγραφική και Ποίηση» στο Ίδρυμα Β.& Μ. Θεοχαράκη.
Κατά τον χαιρετισμό του, ο κ. Παυλόπουλος υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ότι ο Αλέκος Φασιανός και ο Βαγγέλης Χρόνης είναι, κατά γενική ομολογία και αναγνώριση, δύο κορυφαίοι εκπρόσωποι του πολιτισμού μας. «Ειδικότερα δε εκπρόσωποι της παιδείας εκείνης, η οποία συνθέτει τον πυρήνα του πολιτισμού μας, ο ένας ως καταξιωμένος, στο ακέραιο, ζωγράφος και ο άλλος ως εμπνευσμένος, με απτά δείγματα γραφής, ποιητής» πρόσθεσε.
Παράλληλα, επισήμανε ότι ο Αλέκος Φασιανός, με την τόσο εκφραστική τέχνη του και ο Βαγγέλης Χρόνης, με το εκλεπτυσμένο πολυπρισματικό πνεύμα του, έχουν συμβάλει καιρίως στην αέναη δημιουργική πορεία της παιδείας μας και του πολιτισμού μας. «Και μάλιστα με τρόπο που ωθούν την παιδεία μας και τον πολιτισμό μας να επιτελέσουν μια σημαντική πτυχή της, οιονεί εκ φύσεως, αποστολής τους: Δηλαδή να ξεπερνούν αδιαλείπτως, και με εντεινόμενο ρυθμό, τα σύνορα της πατρίδας μας, καταθέτοντας έτσι τις δικές τους, ανεκτίμητες, ψηφίδες στο πάνθεον του κοινού μας ευρωπαϊκού πολιτισμού» σημείωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Επιχειρώντας μια προσπάθεια λακωνικής διευκρίνισης του τρόπου, με τον οποίο ο Αλέκος Φασιανός και ο Βαγγέλης Χρόνης διαμορφώνουν αυτή τη μεγάλη και πολυσύνθετη πολιτισμική τους συνεισφορά, επιλέγοντας, την άκρως εκφραστική οδό και μέθοδο της διαλεκτικής επικοινωνίας μεταξύ τους, ο κ. Παυλόπουλος επικαλέστηκε τα λόγια του ίδιου του Αλέκου Φασιανού προς τον επιμελητή τηςέκθεσης Τάκη Μαυρωτά στα οποία ο καλλιτέχνης επισημαίνει ότι «ένας ζωγράφος είναι μεγάλος, όταν μπορεί να εκφράζει αυτό που θέλει με το χρώμα και το σχέδιο, και ένας ποιητής με λέξεις».
Όπως διευκρίνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας «Τούτο σημαίνει ότι στη ζωγραφική η “μονάδα μέτρησης” είναι το χρώμα και το σχέδιο, ενώ “μονάδα μέτρησης” της ποίησης είναι η λέξη. Σε αυτό το “διανοητικό τοπίο” ο Αλέκος Φασιανός και ο Βαγγέλης Χρόνης διαλέγονται εδώ και χρόνια -και θα διαλέγονται στο μέλλον- δημιουργώντας μέσα σ’ έναν απαστράπτοντα χώρο πνευματικού φωτός και, επέκεινα, σφυρηλατώντας μιαν υποδειγματικώς γόνιμη πολιτισμική αλυσίδα, της οποίας οι κρίκοι είναι φτιαγμένοι από το πολύτιμο “κράμα” των χρωμάτων, των σχεδίων και των λέξεων».