Εορτάζοντες την 6ην του μηνός Νοεμβρίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο Ομολογητής & Ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης
Τη αύτη ήμερα μνήμη της μετά φιλανθρωπίας κατενεχθείσης κόνεως επί Λέοντος του Μεγάλου
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ “Ό δια Χριστόν σαλός (τρελός)”
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ, ο πρεσβύτερος
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ επίσκοπος Κηθηρίας Κύπρου*
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΒΑΡΛΑΑΜ “ο εν Χουτινή” και ΛΟΥΚΑΣ “ο εν Σπηλαίω” (Ρώσοι)
Ο ΑΓΙΟΣ ILTUD (Ουαλός)
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο Ομολογητής & Ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις αρχές του 4ου αιώνα μ. Χ. Έγινε διάκονος στην Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης και γραμματέας του Πατριάρχη Αλεξάνδρου. Όταν πέθανε ο Αλέξανδρος, Πατριάχης εξελέγη -το 340- ο Παύλος. Η χειροτονία του έγινε εν αγνοία του αρειανόφιλου αυτοκράτορα Κωνσταντίου, που έλειπε τότε στην Αντιόχεια. Όταν ο Κωνστάντιος επέστρεψε στην Πόλη, εξεδίωξε από το θρόνο τον Παύλο και αντ’ αυτού τοποθέτησε τον αρειανιστή Ευσέβεια Νικομήδειας. Τότε ο Παύλος πήγε στη Ρώμη, όπου ήταν εξόριστος ο Μέγας Αθανάσιος. Έπειτα, με την επέμβαση του πάπα Ρώμης Ιουλίου, οι εξόριστοι ανέκτησαν τους θρόνους τους. Αλλα και πάλι, με ενέργειες των Αρειανών, ο Παύλος εκδιώκεται από το θρόνο. Κατόπιν και πάλι, με απειλές του Κώνσταντα στον αδελφό του Κωνστάντιο, ο Παύλος επανέρχεται στο θρόνο του, και για τρία χρόνια αδιάλειπτα εργάζεται για την Ορθοδοξία. Όμως, μετά το θάνατο του Κώνσταντα, ο Κωνστάντιος εξόρισε και πάλι τον Παύλο στην Κουκουσό της Αρμενίας, όπου με πανουργία οι Αρειανοί τον έπνιξαν με το ίδιο του το ωμοφόριο. Έτσι, ο μέγας αυτός Ομολογητής, μέσα σε ταλαιπωρίες και βάσανα, παρέδωσε τη ψυχή του στον Χριστό, χωρίς να καμφθεί. Και τήρησε απόλυτα την εντολή της Αγίας Γραφής, που λέει, “κρατώμεν τής ομολογίας”1. “Ας κρατάμε, δηλαδή, καλά την ομολογία της πίστης μας προς τον Χριστό.
1.Πρός Εβραίους,δ’14.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’.
Θείας πίστεως, ομολογία, άλλον Παύλον σε, τη Εκκλησία, ζηλωτήν εν ιερεύσιν ανέδειξε. Συνεκβοά σοι και Άβελ προς Κύριον, και Ζαχαρίου το αίμα το δίκαιον. Πάτερ Όσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Κοντάκιον. Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Αστράψας εν γη, ως άστρον ουρανόφωτον, την καθολικήν φωτίζεις Εκκλησίαν νυν, υπέρ ης και ήθλησας, την ψυχήν σου Παύλε προθέμενος, και ως Ζαχαρίου και Άβελ τρανώς, βοά σου το αίμα προς Κύριον.
“Τη αύτη ημέρα μνήμη της μετά φιλανθρωπίας κατενεχθείσης κόνεως επί Λέοντος του Μεγάλου
Λεπτομέρειες βλέπε στον “Μέγα Συναξαριστή” του Ματθαίου Λαγγή τόμος ΙΑ’, σελίδα 171, έκδοση 1993.
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ
Ξένος προς τις μάταιες κλήσεις και επιθυμίες, καταγινόταν ήσυχα με την εργασία του και τον υπόλοιπο καιρό χρησιμοποιούσε για λογική ανάπαυση μελέτη και αγάπη προς τον πλησίον του. Ο όσιος Λουκάς ήταν από το Ταυρομένιο της Σικελίας και από μικρό παιδί διακρινόταν για τη ζωντανή ευσέβειά του. Ακόμη και τον ιδρώτα του έδινε στους φτωχούς και πολλές φορές αγρύπνησε κοντά στα κρεβάτια δυστυχισμένων, που χωρίς οικογένεια περνούσαν την ασθένεια μέσα στη θλίψη και τη μόνωση. Οι γονείς του θέλησαν να τον παντρέψουν, αλλά ο Λουκάς δε δέχτηκε. Δεν περιφρονώ, έλεγε, το γάμο, αφού τόσο τον τίμησε ο Κύριος μας και η Εκκλησία. Αλλά είναι τάχα ανάγκη να παντρευτούμε όλοι; Υπάρχουν τόσες διακονίες προς τον πλησίον που μπορεί να εκτελεί ο άγαμος με περισσότερη ευκολία. Επίσης είναι υποχρεωτικό να αποκτήσει κανείς παιδιά; Και μήπως τάχα δεν είναι ιερό και ωραίο να δώσει κανείς ψωμί και να φέρει κάποια ακτίνα παρηγοριάς στις καρδιές απόρων ορφανών; Αργότερα ο Λουκάς έγινε μοναχός και ασκήτευε σε κάποια τοποθεσία της Αίτνας. Στη συνέχεια ταξίδεψε στο Βυζάντιο, όπου υπήρχαν τόσοι θησαυροί της Εκκλησίας. Τελικά τον τράβηξε η Κόρινθος, όπου δίδασκε και οικοδομούσε με τις ευσεβείς ομιλίες του και τις πατρικές συμβουλές του. Εκεί τον βρήκε και ο ειρηνικός θάνατος του δικαίου.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ
Μαρτύρησε, αφού θανατώθηκε με μαχαίρι.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ “Ό δια Χριστόν σαλός (τρελός)”
Δεν γνωρίζουμε πώς απεβίωσε. Ξέρουμε μόνο ότι ήταν από την Κόρινθο και ότι έγινε σημειοφόρος.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ, ο πρεσβύτερος
Κατά κόσμον Ασημάκης Λεονάρδος, γνωστός ως Αγάπιος ο πρεσβύτερος. Διαπρεπής λόγιος και εκκλησιαστικός συγγραφέας (Δημητσάνα, 1740- Άργος, 1812). Ο νεαρός Ασημάκης έμαθε τα πρώτα του γράμματα στην ιδιαίτερη πατρίδα του – πιθανώς στη σχολή Φιλοσόφου, που βρισκόταν κοντά στη Δημητσάνα – και αργότερα στην Τρίπολη, όπου άκουσε τα μαθήματα του ιεροδιδάσκαλου Παρθενίου. Το 1759, σε ηλικία 19 ετών, αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη με αντικειμενικό σκοπό του ταξιδιού του το Άγιο Όρος, όπου δίδασκε τότε ο Ευγένιος Βούλγαρης. Τελικά όμως κατέληξε στη Σμύρνη, όπου σπούδασε στην τότε Ευαγγελική Σχολή της ιωνικής μεγαλουπόλεως. Εκάρη μοναχός και πήρε το Ιερατικό όνομα Αγάπιος. Ίδρυσε το 1764 μαζί με τον συμπατριώτη του λόγιο Ιερομόναχο Γεράσιμο Γούνα, την σχολή της Δημητσάνας, που κατά την πρώτη περίοδό της λειτούργησε ως το 1770. Το έτος αυτό ξέσπασαν στην Πελοπόννησο μεγάλοι διωγμοί και άγρια τρομοκρατία ως αντίποινα για τη συμμετοχή των ελληνικών πληθυσμών στο κίνημα του Ορλόφ. Στίφη Αλβανών διέτρεχαν το Μοριά, λεηλατώντας και ερημώνοντας τη χώρα. Ανάμεσα στις πόλεις που καταστράφηκαν τότε ήταν και η Δημητσάνα. Η σχολή της έκλεισε και ο Αγάπιος κατέφυγε στη Ζάκυνθο, ενώ ο Γεράσιμος στη Σμύρνη. Από τη Ζάκυνθο ο Αγάπιος πέρασε στην Πάργα, όπου και δίδαξε. Το 1780, όταν στην Πελοπόννησο αποκαταστάθηκε σχετική ηρεμία, επέστρεψε στη Δημητσάνα και ανέλαβε πάλι τα διδακτικά του καθήκοντα στην ανασυσταθείσα σχολή της. Τον επόμενο χρόνο τον κάλεσαν να αναλάβει τη διεύθυνση της Ευαγγελικής Σχολής. Αλλά και στη θέση αυτή δεν παρέμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μεταξύ 1783-1786 επισκέφθηκε τους Αγίους τόπους και από τότε πήρε και την προσωνυμία Χατζη-Αγάπιος. Έκτοτε το Ιεραποστολικό έργο έγινε ο κύριος σκοπός της ζωής του. Επισκέφθηκε κατά καιρούς τη Θεσσαλία, Μακεδονία, Θράκη, το Άγιο Όρος, τη Μ. Ασία, Παλαιστίνη, Αραβία, Αίγυπτο, Ήπειρο, Πελοπόννησο και νησιά. Το 1812 επέστρεψε στη σχολή της γενέτειρας του, έπειτα αποσύρθηκε στο Αργός, όπου και πέθανε.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ επίσκοπος Κηθηρίας Κύπρου
Άγνωστος στους Συναξαριστές, γνωστός όμως στην εκκλησία της Κύπρου σαν επίσκοπος Κηθηρίας (ή Κυθραίων ή Χυτρών). Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Θεοφίλου του εικονομάχου (829-843) και γεννήθηκε στο χωριό Συκά της Κυθρίας. Έγινε μοναχός και έπειτα πρεσβύτερος από τον επίσκοπο Χυτρών Ευστάθιο, που τον διαδέχτηκε στο θρόνο. Ο Δημητριανός συμμετείχε της αιχμαλωσίας του ποιμνίου του από τους Αιγυπτίους και κατόπιν επέστρεψε μ’ αυτό στην Κύπρο, όπου οσιακά αφού έζησε, πέθανε σε βαθιά γεράματα.
Περισσότερα στο αφιέρωμα για τους Κυπρίους Αγίους
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΒΑΡΛΑΑΜ “ο εν Χουτινή” και ΛΟΥΚΑΣ “ο εν Σπηλαίω” (Ρώσοι)
Ο ΑΓΙΟΣ ILTUD (Ουαλός)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο “Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων”, του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.
http://www.pigizois.net/index2.php