Μεγάλα μυαλά -Ούγκο Τσερλέτι

O Ούγκο Τσερλέτι (Κονελιάνο, 26 Σεπτεμβρίου 1877 – Ρώμη, 25 Ιουλίου 1963) υπήρξε ένας Ιταλός ψυχίατρος, νευρολόγος και καθηγητής της Ιατρικής. Μαζί με τον Λούτσιο Μπίνι, επινόησαν την ηλεκτροσπασμοθεραπεία, γνωστή και ως “ηλεκτροσόκ”, το 1937 και η πρώτη εφαρμογή της έλαβε χώρα τον Απρίλιο του 1938 και αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία της ψυχιατρικής επιστήμης.

Φωτογραφία: By Francesca.pallone – Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=24290197
Ο Ούγκο Τσερλέτι ήταν γιος του Τζοβάνι Μπαττίστα, διάσημου οινολόγου από την Κιαβένα, ο οποίος εγκαταστάθηκε στο Κονελιάνο για να διευθύνει την τοπική οινολογική σχολή. Σπούδασε ιατρική στη Ρώμη και το Τορίνο και πήρε εξειδίκευση στη νευρολογία και την ψυχιατρική
Συνέχισε τις σπουδές του δίπλα στους πιο επιφανείς νευρολόγους της εποχής του, πρώτα στο Παρίσι, με τον Πιέρ Μαρί και τον Ερνέστ Ντυπρέ, και στη συνέχεια, στο Μόναχο της Γερμανίας με τον Εμίλ Κρέπελιν (τον «πατέρα» της σύγχρονης ψυχιατρικής) και τον Αλοΐσιο Αλτσχάιμερ (ανακάλυψε τη γεροντική άνοια, μια ασθένεια την οποία ο Εμίλ Κρέπελιν θα προσδιόριζε αργότερα ως ασθένεια του Αλτσχάιμερ). Στη συνέχεια σπούδασε στη Χαϊδελβέργη, δίπλα στο νευροπαθολόγο Φραντς Νισλ.
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, διορίστηκε διευθυντής του νευροβιολογικού εργαστηρίου του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου του Μομπέλλο, στο Μιλάνο. Το 1925 διετέλεσε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπάρι και το 1928 διορίστηκε διευθυντής του Τμήματος Νευροψυχιατρικής του Πανεπιστημίου της Γένοβας. Το 1935 έγινε διευθυντής της νευροψυχιατρικής κλινικής του Πανεπιστημίου La Sapienza της Ρώμης.
Ηλεκτροσπασμοθεραπεία
Το 1937, ο Ούγκο Τσερλέτι μαζί με τον Λούτσιο Μπίνι, εμπνεύστηκαν την ηλεκτροσπασμοθεραπεία για τη θεραπεία των ψυχικών διαταραχών. Γι’ αυτή τους την ανακάλυψη, οι δύο επιστήμονες προτάθηκαν για το βραβείο Νόμπελ, το οποίο όμως δεν κατάφεραν να κερδίσουν.
Η ιδέα της ηλεκτροσπασμοθεραπείας βασίστηκε στην έρευνα που διεξήγαγε ο νομπελίστας Γιούλιους Βάγκνερ-Γιάουρεγκ πάνω στη θεραπευτική χρήση των σπασμών που προκαλούνται από την ελονοσία καθώς και στις θεωρίες που αναπτύχθηκαν από τον Λάντισλαβ Μεντούνα σύμφωνα με τις οποίες, η σχιζοφρένεια και η επιληψία ήταν σπάνιο να συνυπάρχουν στον ίδιο ασθενή. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι θεωρίες του Μάνφρεντ Σάκελ, ο οποίος το 1933 υπήρξε ο εμπνευστής της “θεραπείας με ινσουλινικό σοκ”.
Έρευνα και τιμητικές διακρίσεις
Το 1946 διετέλεσε πρόεδρος της Ιταλικής Εταιρείας Ψυχιατρικής, και το 1950 έλαβε τιμητικό τίτλο από το Πανεπιστήμιο της Σορβόνης στο Παρίσι.
Στη μακρά καριέρα του ως ψυχίατρος και νευρολόγος, ο Τσερλέτι δημοσίευσε 113 επιστημονικές εργασίες σχετικά με τη νόσο του Αλτσχάιμερ, τη δομή των νευρογλοιακών κυττάρων, τον φυσιολογικό και παθολογικό νευρικό ιστό, τη σύφιλη και την ενδημική βρογχοκήλη.
Πέθανε στις 25 Ιουλίου 1963 στη Ρώμη.
wikipedia