Ο Πιτέλα κόντρα στο ρεύμα του Σόιμπλε-Στο πρόσωπο του 57χρονου Τζιάνι Πιτέλα η Ελλάδα έχει βρει τα τελευταία χρόνια έναν φανατικό υποστηρικτή κι έναν πολύτιμο φίλο.

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

tziani_pitelaΔημήτρης Κουκλουμπέρης,

Στο πρόσωπο του 57χρονου Τζιάνι Πιτέλα η Ελλάδα έχει βρει τα τελευταία χρόνια έναν φανατικό υποστηρικτή κι έναν πολύτιμο φίλο.
Ακόμη και σήμερα, που η αντίληψη για τη χώρα μας έχει κάπως αρχίσει να αλλάζει, δεν βρίσκεις εύκολα πολλούς Ευρωπαίους πολιτικούς να τοποθετούνται με το πάθος του Ιταλού επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
«Είναι λάθος, άδικο, άνομο να κουνάμε το χαρτί του Grexit. Η Ελλάδα κάνει εξαιρετικές προσπάθειες για να σεβαστεί τις δεσμεύσεις της προς την Ε.Ε.», είναι ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το πλήθος των δηλώσεων που έχει κάνει ο Πιτέλα, προκειμένου να περάσει το μήνυμα της αλληλεγγύης προς την Αθήνα. «Ζητούν από την Ελλάδα επιπρόσθετα μέτρα, τα οποία ισοδυναμούν με μεγάλες θυσίες για τους πολίτες, ξεχνώντας ότι η χώρα αυτή έχει χύσει δάκρυα και αίμα», συμπλήρωνε με την ίδια θέρμη.
Σε παρόμοιο ύφος, λάβρος κατά των δανειστών, είχε αποκαλέσει φωτογραφικά τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «γερμανικό γεράκι και καρχαρία» που θέλει τον «ασθενή νεκρό» και «την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης», ενώ είχε στηλιτεύσει τη στάση του ΔΝΤ, καταγγέλλοντας την προσπάθεια του Ταμείου να ανατρέψει μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση.
Σκληραίνοντας περισσότερο τη φρασεολογία του είχε προειδοποιήσει ότι οι Σοσιαλιστές θα εμποδίσουν όσους θα χαίρονταν να δουν την Ελλάδα να βυθίζεται, χρησιμοποιώντας το σύνθημα «No pasaran, No pasaran!».
Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ τον θεωρούν -και δικαίως- έναν από τους καλύτερους συμμάχους στις Βρυξέλλες. Στην προσπάθεια που καταβάλλεται για την οικοδόμηση σταθερών διαύλων με τη σοσιαλδημοκρατική οικογένεια, με σκοπό τη συγκρότηση ενός ευρύτερου προοδευτικού ευρωπαϊκού μετώπου, ο Πιτέλα διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο.
Ο βραχύσωμος πολιτικός με τα πολύχρωμα γυαλιά και τη φινέτσα που συνοδεύει την ιταλική καταγωγή του δεν φείδεται ευμενών σχολίων για τον Ελληνα πρωθυπουργό, αν και γνωρίζει ότι αυτό προκαλεί αμηχανία και δυσφορία στο ΠΑΣΟΚ, τον παραδοσιακό εν Ελλάδι εκπρόσωπο της Σοσιαλδημοκρατίας.
Στη Χαριλάου Τρικούπη ενοχλήθηκαν σφόδρα με δημοσίευμα ευρωπαϊκής ιστοσελίδας όπου κορυφαία ευρωπαϊκή πηγή των Σοσιαλιστών υποστήριζε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι εντελώς απομονωμένο στην ομάδα των Σοσιαλδημοκρατών, χαρακτηρίζοντας «ντροπιαστικό» το αίτημα για παραίτηση της ελληνικής κυβέρνησης.
Ανάλογη «παγωμάρα» προκάλεσε το μήνυμα που απέστειλε ο Πιτέλα στη συνδιάσκεψη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, στο οποίο επαναλάμβανε διαρκώς τη λέξη «Αριστερά», κάνοντας πολλούς -μεταξύ σοβαρού και αστείου- να αναρωτηθούν αν ο χαιρετισμός απευθυνόταν σε κάποια συνεδριακή διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ…
«Ο Αλέξης Τσίπρας εκπροσωπεί μια προοδευτική δύναμη. Ακόμα και αν είχε άλλο πολιτικό χρώμα, θα εξέφραζα και πάλι την αντίθεσή μου στις πιέσεις του ΔΝΤ που ζητά προληπτικές περικοπές», θα τονίσει, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους στέκεται στο πλευρό του.
Τον Σεπτέμβριο του 2015, ο γιατρός στο επάγγελμα από την περιφέρεια Μπασιλικάτα της Νότιας Ιταλίας, χαιρετίζοντας την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές ανέφερε ότι πρόκειται για νίκη των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων και «σαφή ήττα της Δεξιάς». Μάλιστα, προέτρεψε τον Αλέξη Τσίπρα να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, καθώς ένα τέτοιο σχήμα θα ήταν «η καλύτερη εγγύηση για τη σταθερότητα και την υπεύθυνη εφαρμογή του Μνημονίου, ώστε να μην παραγκωνιστεί η κοινωνική διάσταση». Ωστόσο, ο πρωθυπουργός δεν τον άκουσε, προτιμώντας τους ΑΝ.ΕΛΛ. του Πάνου Καμμένου.
Παρ’ όλα αυτά, οι μεταξύ τους σχέσεις δεν υπέστησαν πλήγμα. Στην κορύφωση του προσφυγικού, τον Φεβρουάριο του 2016, ο Πιτέλα επισκέφθηκε τη χώρα μας, δηλώνοντας ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αφεθεί μόνη της να αντιμετωπίσει αυτήν την κρίση και συμφωνώντας με τον κ. Τσίπρα τόνισε ότι είναι ανάγκη οι προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης να υψώσουν το δικό τους τείχος απέναντι «στα τείχη της ντροπής» που υψώνει η Ακροδεξιά.
Για τον επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών ευρωβουλευτών με τις σοσιαλιστικές-αριστερές ρίζες, γεγονός που τον κατατάσσει στους πολιτικούς εκφραστές της γραμμής Ντ’ Αλέμα, η στάση αυτή δεν είναι ούτε συγκυριακή ούτε τυχαία.
Βαθιά του πεποίθηση είναι πως για να μπορέσει να ορθοποδήσει η Σοσιαλδημοκρατία πρέπει να πάψει να ταυτίζεται με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και πρέπει να κρατά διακριτές αποστάσεις από τις δεξιές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Μέρκελ και του Σόιμπλε.
Αυτή είναι και η βασική αιτία που ο Πιτέλα υπερασπίζεται με σθένος τις προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του. Την ίδια στιγμή, προβληματίζεται έντονα όταν πληροφορείται ότι ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ δεν θα είχε αντίρρηση να συνυπάρξει μελλοντικά με τη Ν.Δ. και υπό αυτήν την έννοια τού παρείχε ανακούφιση η δήλωση της Φ. Γεννηματά ότι τη χωρίζει άβυσσος με τον Κυρ. Μητσοτάκη.
Συνομιλητές μας στις Βρυξέλλες διευκρινίζουν ότι «δεν αγάπησε ξαφνικά την Ελλάδα». Βλέπει όμως τις θέσεις και τη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ περί Ευρώπης ως το όχημα για να ξαναγίνει και πάλι πειστικό το παρηκμασμένο σοσιαλδημοκρατικό αφήγημα. Το «αντιγερμανικό χαρτί», στο οποίο εμφανώς ποντάρει, τον κάνει να ελπίζει ότι έτσι οι Σοσιαλιστές θα βρουν απήχηση στους πολίτες που ασφυκτιούν με την παρατεταμένη λιτότητα «βερολινέζικης» έμπνευσης.
Στην ευρωομάδα των Σοσιαλιστών δεν ενθουσιάζονται άπαντες με την υπέρμετρη στήριξη στην ελληνική αριστερή κυβέρνηση. Καχύποπτοι εμφανίζονται οι Ισπανοί (λόγω Podemos), ορισμένοι Γερμανοί και οι Αγγλοι (λιγότερο μετά την ανάληψη της ηγεσίας των Εργατικών από τον Τζ. Κόρμπιν). Μαζί του συντάσσονται αρκετοί Γάλλοι ευρωβουλευτές και οι Πορτογάλοι συνάδελφοί τους, ενώ στην πιο λεπτή και δύσκολη θέση έρχονται συχνά οι Ελληνες ευρωβουλευτές, τους οποίους πάντως ο Πιτέλα εκτιμά ιδιαιτέρως, αφού συχνά τον διαφωτίζουν για τη διγλωσσία και τις «παλινωδίες» του ΣΥΡΙΖΑ.
Παλιά καραβάνα στις Βρυξέλλες, είχε εκλεγεί για πρώτη φορά το 1999 και στη λήξη της θητείας του, το 2019, θα έχει κλείσει είκοσι στρογγυλά χρόνια. Η ανάδειξή του ως επικεφαλής ήταν φυσιολογική εξέλιξη, καθώς αποτελούσε το φαβορί, ειδικά μετά την απόφαση του Γερμανού Μάρτιν Σουλτς (με τον οποίο διατηρούν καλές σχέσεις) να αναλάβει πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου.
«Η μεσαία τάξη περιθωριοποιείται. Πρέπει να γεφυρώσουμε το κοινωνικό χάσμα», θα πει δίνοντας το στίγμα του. Οραμά του η εμβάθυνση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος με τη μετεξέλιξη της Ενωσης σε Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης…
Επιπλέον προσόν για εκείνον ήταν η πρωτιά στις ευρωεκλογές με τις λίστες του ιταλικού Δημοκρατικού Κόμματος και χωρίς την υποστήριξη του Ματέο Ρέντσι. Στις εσωκομματικές εκλογές που προηγήθηκαν, για την τιμή των όπλων και των ιδεών του, είχε θέσει υποψηφιότητα απέναντι στον νυν ένοικο του Παλάτσο Κίτζι, χάνοντας από τον α’ γύρο. Εξάλλου, στην Ιταλία δεν συγκαταλέγεται στους προβεβλημένους πολιτικούς της χώρας.
Σε ό,τι αφορά τα πιο προσωπικά του δεδομένα, μειονέκτημα θεωρούνται τα μέτρια αγγλικά του, γι’ αυτό και συχνά προτιμά την ασφάλεια της μητρικής του γλώσσας. Πάντως, είναι άνθρωπος «ζεστός», προσιτός με τον κόσμο και πολύ φιλικός με τους άμεσους συνεργάτες του. Γόνος πολιτικής οικογένειας, ο πατέρας του, Ντομένικο, διατέλεσε γερουσιαστής και ο αδερφός του, Μάρκελο, κυβερνήτης της γενέτειράς του. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών.



ΔΗΜΟΦΙΛΗ