"Όταν θέλουμε μπορούμε, όταν μπορούμε οφείλουμε" Ναπολέων

*Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης

Ναι, ευνομία είναι η υπακοή σε σπουδαίους νόμους (Πλάτων). Ναι, ο πολίτης οφείλει να σέβεται και να υπερασπίζεται το νόμο, τον γραπτό αλλά και τον άγραφο ήτοι τα ήθη και τα έθιμα, όσο σκληρός κι αν είναι ο νόμος. Ο σκοπός, όμως, του νόμου, κατά τον Τζων Λοκ, δεν είναι να καταργήσει ή να περιορίσει, αλλά να διαφυλάξει και να μεγεθύνει την ελευθερία. Διερωτώμαι λοιπόν γιατί η παρουσία του πολίτη αύριο στα κοιμητήρια, συνιστά υγειονομική βόμβα και απειλή για τη δημόσια υγεία, ενώ αυτή του πολίτη στο σούπερ μάρκετ και στην τράπεζα, δίχως μάλιστα την τήρηση των επιβαλλόμενων αποστάσεων και των προβλεπόμενων πρωτοκόλλων ασφαλείας, όχι.
Για ποιο λόγο αλήθεια θεωρούμε συνετό και νομοταγή πολίτη τον τελευταίο, ενώ τον άνθρωπο που θα ήθελε αύριο να επισκεφτεί – υπό διαφορετικές συνθήκες – το κοιμητήριο ήτοι ένα ανοιχτό χώρο, ασεβή και επιλήσμονα του χρέους του προς το συνάνθρωπο και την κοινωνία? Γιατί λοιπόν συνιστά κίνδυνο η άσκηση των λατρευτικών καθηκόντων των πολιτών, σύμφωνα με τα ταφικά έθιμα μας, κι όχι η ανέλεγκτη παρουσία των ατόμων που συρρέουν στα σούπερ μάρκετ και στα υποκαταστήματα των τραπεζών δίχως τα ενδεδειγμένα μέτρα ασφαλείας?
Τι αλήθεια εξυπηρετεί ο συνεχής βομβαρδισμός των πολιτών με την καθημερινή παράθεση στοιχείων και αριθμών, εκτός ίσως από τη χειραγώγηση της συνείδησης και τον υποσυνείδητο προγραμματισμό της κοινωνίας? Αυτό το μαύρο πέπλο που βαρύνει τις καρδιές μας, επιτείνει τη σύγχυση και εξανεμίζει τα αποθέματα ελπίδας μέσα μας. Κατέχει αλήθεια κανείς το αλάθητο, ή μήπως η γνώμη του είναι το θέσφατο? Αρνούμαι λοιπόν να συμμετάσχω στην επιχείρηση αγιογράφησης κάποιου.
Πιστεύω στο Θεό, στο σπουδαίο νόμο και στη φωνή της συνείδησής μου. Σε κάθε περίπτωση, για μένα ισχύει αυτό που λέει ο Πλούταρχος, ενώ άλλοι για προφανείς λόγους λησμονούν : μπορείς να βρεις πόλεις χωρίς άλλα πράγματα, αλλά όχι χωρίς θρησκεία και Θεό!!!
*Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός