Του Θύμιου Λυμπερόπουλου, προέδρου του ΣΑΤΑ
Τους τελευταίους μήνες το ταξί βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Ως πρόεδρος του ΣΑΤΑ οφείλω να υπενθυμίσω τα εξής:
– H ΔΑΚΜΜΕ είναι μια ανεξάρτητη παράταξη αυτοκινητιστών ταξί με μέλη από όλα τα ιδεολογικά ρεύματα.
– Η γραμμή της δεν είναι κομματική και κανένα κόμμα δεν μπορεί να την οικειοποιηθεί. Σε αυτή την παράταξη δεν μπορούν να μας επιβάλλουν ούτε διαγραμμένους, ούτε ταξιτζήδες που εξυπηρετούν ξένα προς τον κλάδο συμφέροντα.
– Είναι φτιαγμένη στα πρότυπα του κοινωνικού φιλελευθερισμού ή της λαϊκής δεξιάς αν προτιμάτε. Τα χαρακτηριστικά της είναι η δικαιοσύνη στην οικονομία και η δικαίωση της εργασίας. Ήμασταν πάντα δίπλα στην κοινωνία και στους πολίτες γιατί χωρίς αυτούς δεν έχουμε έργο.
– Η πίεση που ασκήθηκε από τη Νέα Δημοκρατία (δεν συζητάμε με τον Λυμπερόπουλο) με οδήγησε στην απόφαση να παραιτηθώ από την Ομοσπονδία.
– Επειδή βλέπω ότι η οικονομία ακολουθεί μια νεοφιλελεύθερη αντίληψη που οδηγεί στην καρτελοποίηση όλων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (μέσα σε αυτές και το ταξί) θέλω να επιστήσω την προσοχή στον κλάδο για παν ενδεχόμενο. Σε καμία περίπτωση δεν θα καθίσουμε με σταυρωμένα χέρια. Μέχρι τον Σεπτέμβριο πρέπει να έχουμε σαφή δείγματα της πολιτικής που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση για το Ταξί. Απαιτούνται μέτρα στήριξης που μέχρι σήμερα ούτε εφαρμόστηκαν ούτε καν ανακοινώθηκαν.
Μέχρι τώρα έχουμε δει την πρόθεση της κυβέρνησης η οποία:
α. Μείωσε την ελάχιστη τιμή στις συμβάσεις των Ε.Ι.Χ από τα 180 ευρώ στα 90 ευρώ για την Αθήνα και στα 40 ευρώ το μισάωρο για τα νησιά.
β. Ενοποίησε έδρες στην Περιφέρεια, χωρίς καμία συζήτηση ή συνεργασία με την Ομοσπονδία.
γ. Μας άφησε έξω από το επίδομα Μαΐου για τις πληγείσες επιχειρήσεις.
δ. Έδωσε έκτακτη οικονομική ενίσχυση σε άλλους κλάδους των επιβατικών μεταφορών αλλά όχι στο Ταξί.
ε. Δεν ασχολήθηκε με την ολοκλήρωση της ψηφιακής πλατφόρμας του Ν 4530 και δεν εφήρμοσε το νομοθετικό πλαίσιο για τις διαμεσολαβητικές εταιρίες.
Μακάρι να διαψευσθώ και η κυβέρνηση να κάνει όλα όσα χρειάζονται για να μην διαλυθεί ο κλάδος. Εγώ πρώτος θα βγω και θα δώσω συγχαρητήρια και στους αρμόδιους υπουργούς και στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Αν όμως το ταξί παραμείνει βαλτωμένο στην αφάνεια, η αντίδραση του κλάδου είναι αυτονόητη.
Δεν ζητάμε από την κυβέρνηση παράλογα πράγματα. Ζητάμε αυτά που δικαιούμαστε ως εργαζόμενοι και ως άνθρωποι. Μέχρι τώρα δεν τα έχουμε δει. Επειδή όμως οι οικονομικές αντοχές όλων μας εξαντλήθηκαν και φως στον ορίζοντα δεν βλέπουμε, θέλουμε μια ξεκάθαρη θέση από την κυβέρνηση. Υπάρχουμε στον σχεδιασμό της ή όχι ;
ΥΓ: H ΔΑΚΜΜΕ είναι ένας ζωντανός συνδικαλιστικός οργανισμός και τα στελέχη της ακόμη κι αν έχουν διαφορετική άποψη για κάποιο θέμα, έχουν την ίδια αφετηρία (το καλό του κλάδου) και τον ίδιο προορισμό (λύση των προβλημάτων ). Και η Ομοσπονδία και το ΣΑΤΑ στοχεύουν μόνο σε ένα πράγμα. Καλύτερες συνθήκες εργασίας, καλύτερο Ταξί, καλύτερο μέλλον για το επάγγελμά μας.