Με το -γνωστό- Μνημόνιο Συνεργασίας Τουρκίας – Λιβύης, και υπό το πρόσχημα της διευθέτησης ζητημάτων που έχουν σχέση με την οριοθέτηση Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) μεταξύ των δυο παραπάνω χωρών, η Τουρκία πραξικοπηματικά αφαιρεί (ή, επιχειρεί να αφαιρέσει), πέραν κάθε αμφισβήτησης εθνική ελληνική κυριαρχία σε θαλάσσιο χώρο με βάση το ίδιο παραπάνω Διεθνές Δίκαιο. Και η ίδια η Τουρκία, έπρεπε προηγούμενα να ανακαλυφθούν τα πλούσια κοιτάσματα φυσικού αερίου στην περιοχή ανατολικά και νοτίως της Κρήτης, ώστε να «αφυπνιστεί» το λεηλατικό ένστικτο των ηγεσιών της (εδώ, δεν είναι μόνος του Ερντογάν, αλλά σχεδόν το σύνολο του τουρκικού πολιτικού συστήματος) και κατασκευάσει «δικαιώματα», ένα εγχείρημα κοινό σε όλους τους άρπαγες, κι όσο ανόητα και αν είναι -αυτό δεν ενοχλεί καθόλου.
Η Τουρκία, έχοντας καταστήσει το παραπάνω Μνημόνιο, από τη στιγμή που ψηφίστηκε και ήδη δημοσιεύτηκε (όπως διαβάζουμε) στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, νόμο του τουρκικού κράτους, στην ουσία, αυτός ο νόμος, υπέχει και θέση τελεσιγράφου προς την Ελλάδα, και μάλιστα αναλόγου με εκείνου που δίνεται σε ένοπλες συγκρούσεις, όταν μια χώρα ανακοινώνει σε μια άλλη χώρα, πως αποφάσισε να παραβιάσει τον εθνικό της χώρο και απλώς της το ανακοινώνει. Εδώ, η παραβίαση προηγήθηκε της ανακοίνωσης, στο επίπεδο της τυπικής της γεωγραφικής οριοθέτησης, και αναμένονται από εδώ και πέρα οι εξελίξεις.
Χθες, το Τουρκικό Κράτος, και επομένως η Τουρκική Κυβέρνηση, νομοθέτησε αλλαγή των εθνικών συνόρων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Όμως η ΑΟΖ, δεν οριοθετεί μονάχα οικονομικές ζώνες μα και ζώνες εθνικής κυριαρχίας και συνεπώς και συνόρων. Εδώ, δεν χρειάζεται κανείς πρέσβης να επιδώσει κανένα έγγραφο στον οποίο να διατυπώνονται τελεσιγραφικές αξιώσεις. Στη προκειμένη περίπτωση, οι τουρκικές αξιώσεις νομοθετήθηκαν και επομένως, έγιναν γνωστές urbi et orbi και όχι μόνο έναντι του άμεσα θιγόμενου Κράτους (Ελλάδα).
Βεβαίως, από τη στιγμή που η Τουρκία προέβη σε αυτή την ενέργεια, δεν είναι μόνο το ζήτημα αν θα υλοποιήσει ό,τι έχει νομοθετήσει, (η ιστορία δείχνει πως κατά κανόνα, ό,τι λέει το εννοεί και κυρίως το πράττει, κάτι εξαιρετικά εκνευριστικό τουλάχιστον σε όσους τα λόγια δεν μεταφράζονται πάντα σε έργα), μα το αν εμείς θα αποφασίσουμε έμπρακτα να επιβεβαιώσουμε την εθνική μας κυριαρχία επί των θαλασσίων περιοχών που η Τουρκία έχει νομοθετικά πλέον ορίσει ως δικές της, όχι στο μέλλον, μα σήμερα, ή, απλώς θα ακολουθήσουμε την πεπατημένη, δηλαδή, να αποφύγουμε «να προκαλέσουμε» την Τουρκία και στην ουσία απλώς να γκριζαριστεί μια ακόμα περιοχή -τούτη τη φορά όμως τεράστια-, κάτι που, προσωπικά εκτιμώ, ίσως να είναι και ο απώτερος στόχος της Τουρκίας, ώστε κάποια στιγμή, το σύνολο αυτών των γκρίζων περιοχών να είναι τόσο μεγάλο, που και η ίδια η Ελλάδα δεν θα μπορεί να το ανεχτεί για πολύ, όση ανοχή και αν διαθέτει, και επομένως να καταλήξουμε σ’ αυτό που οι Τούρκοι επιδιώκουν, δηλαδή σε συνομιλίες για επίλυση των «συνολικών» διαφορών.
Ούτε πάλι, εκτιμώ, πως η Τουρκία της καίγεται καρφί για την τυχόν εκ μέρους μας «διεθνοποίηση» των αυθαιρεσιών της (όπως και στο ζήτημα των παράνομων μεταναστευτικών ροών). Αντιθέτως μάλιστα, ίσως και να το επιδιώκει, γνωρίζοντας ότι οι όποιες πιθανές σε βάρος της διεθνείς αντιδράσεις ή και αποφάσεις διεθνών οργανισμών (π.χ. ΟΗΕ), δεν θα έχουν καλύτερη κατάληξη από εκείνες τις αποφάσεις που είχαν εκδοθεί από τον ΟΗΕ για την κατάληψη του βόρειου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας από τη χώρα αυτή, που μάλιστα, κατέληξαν στο να προταθεί από τον ίδιο τον ΟΗΕ το κατάπτυστο Σχέδιο Ανάν, με το οποίο ουσιαστικά η Κύπρος διχοτομούνταν και επιβραβεύονταν η τουρκική κατοχή! Η Τουρκία γνωρίζει πολύ καλά πώς λειτουργούν αυτοί οι Διεθνείς Οργανισμοί και πώς εφαρμόζεται το Διεθνές Δίκαιο.
Τέλος, η Ελλάδα, απέλασε τον Λίβυο πρέσβη, για το παραπάνω Μνημόνιο, (επειδή δεν προσκόμισε το κείμενό του στην ελληνική κυβέρνηση όπως του ζητήθηκε), παρά το γεγονός ότι η λιβυκή βουλή το απέρριψε! Αλλά, αν παρά το γεγονός αυτό, ο Λίβυος πρέσβης θεωρήθηκε persona non grata, ΤΟΤΕ, ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ, ΘΑΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΕΛΑΘΕΙ ΚΑΙ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΠΡΕΣΒΗΣ, διότι η χώρα του προέβη σε έργω επιθετική ενέργεια όχι αμφισβητώντας μα νομοθετώντας αλλαγή των μεταξύ των δύο χωρών συνόρων!