Κ.Καββαθάς."The Trumann Show"

Θυμάστε εκείνη την υπέροχη ταινία, το «Trumann Show»; Όπου, ένας χαζοχαρούμενος αμερικανός ζούσε σε ένα τηλεοπτικό θόλο, με 200 κάμερες, αυτοκίνητα, σπίτια, μαγαζιά, ανθρώπους που πήγαιναν κι’ έρχονταν κι’ αυτός ο έρημος νόμιζε ότι ζούσε μία πραγματική ζωή; Όσοι δεν την  έχετε δει πηγαίνετε στο πλησιέστερο βίντεο κλαμπ και θα με θυμηθείτε.
Γιατί τη θυμήθηκα; Διότι, παρακολουθώντας το συνέδριο του μετα-ΠΑΣΟΚ, τις αντιδράσεις της νέας ΝΔ, τις δηλώσεις χαρακτήρων σαν τον Παπουτσή, τον Σκανδαλίδη, τον Βενιζέλο, την Ντοραμπάκ, τον Αντουάν και άλλους από την τελευταία ταινία του Τζορτζ Ρομέρο για ζωντανούς-νεκρούς, ήταν σαν να έβλεπα το Trumann Show. Τύποι που βαδίζουν, μιλάνε ακατάπαυστα στο τηλέφωνο, πάνε στη τράπεζα, τρέχουν, λένε τα ίδια κλισέ, κάνουν τις ίδιες μούτες, λένε «Εγώ» και «Μου», συμπεριφέρονται σαν να ζουν σε άλλο πλανήτη ή, έστω, σε μία μισή σφαίρα που τους εμποδίζει να δουν τι υπάρχει πίσω απ’ το σκηνικό.
Πριν λίγο άκουσα ότι η Mrs Montblanc θα έχει καλεσμένους τον κ. Πάγκαλο και τον κ. Σπηλιωτόπουλο (τον Άρη) για να μιλήσουν, θαρρώ, για τις εκλογές ή την ζωή μετά (το PSI). Και σκέφτηκα… Ποιος απ’ τους τρεις ζει (πάλι) τον μύθο του στην Ελλάδα; Μα, και οι τρεις! Η κυρία ex hard core PASOK, ο τέως Υπουργός …Παιδείας (ήμαρτον) και ο φεντεραλιστής τέως(;) Αντιπρόεδρος  της κυβέρνησης Ειδικών Αναγκών Πάγκαλος. Μπορείτε να φανταστείτε καλύτερο cast? Ούτε ο υπέροχος Μελ Μπρουκς δεν θα μπορούσε να γράψει αυτό το σενάριο!
Και όμως… Αυτά που περιγράφω συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στα κανάλια της μεγα-διαπλοκής που τρέμουν μη χάσουν τον έναν και μοναδικό λόγο ύπαρξης τους -μετά τα μεσημεριανά σκουπίδια: τους πολιτικούς της, αποκαλούμενης, Μεταπολίτευσης.
Θα πείτε… Αυτούς επέλεξε ο Λαός και θα συμφωνήσω. Εμείς τους επιλέξαμε και, δείτε που καταλήξαμε.
Να έχουμε κυβερνήσεις που ο Λαός τις φοβάται αντί οι κυβερνήσεις να φοβούνται τον Λαό. Γιατί έγινε αυτό; Διότι υποκύψαμε στις «μπέμπες», στις «μερσεντέ» και στα «μπεμβέ». Διότι μας έκαναν να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και που πάμε. Διότι αφήσαμε αυτά τα καρτούν και άλλα που έχω δεκάδες φορές αναφέρει να ρουφήξουν κάθε ικμάδα ζωής απ’ το σώμα της χώρας. Διότι, από κάποια στιγμή και μετά, τη «μόρφωση» μας ανέλαβαν τα ελιαμεπ και οι ΜΚΟ, τα ιδρύματα, τα funds, οι λαϊφσταϊλάδες και οι Αργυραμοιβοί. Ω, οι Αργυραμοιβοί. Η πανούκλα της Γης! Η πιο άγρια αρρώστια που μπορεί να σκεφτεί το πιο άρρωστο μυαλό. Η χώρα και ο Λαός γονάτισαν, υποτάχτηκαν, έσπασαν πιάτα στα «μπουζούκια», ψώνισαν «καγιέ». Τα σκουπίδια που κυβέρνησαν δανείστηκαν για να μας δώσουν την ευκαιρία να ζήσουμε τα’ όνειρό μας στην Ελλάδα. Και μετά δανείστηκαν κι’ άλλο. Κι’ άλλο. Κι’ άλλο έστω αν κάποιοι (και  ε γ ώ  ρε αλήτες), φώναζαν ότι η χώρα θα το πληρώσει σε χρήμα, σε αίμα ή και στα δύο.
Τώρα «κούρεψαν» το δάνειο και πήραν ένα μεγαλύτερο και, σαν μαϊμούδες στο Trumann Show πηδάνε από κλαδί σε κλαδί βγάζοντας «χαρούμενες» φωνές για την «επιτυχία» τους. Κι’ εγώ (και, πιστεύω  άλλοι) τους παρακολουθούμε και δεν πιστεύουμε στα μάτια μας. Τι παριστάνουν; Τους ανίδεους; Τους αθώους; Τους …σωτήρες;
Όλες οι ταινίες, ακόμα και οι καλύτερες, έχουν ένα τέλος και, σε λίγο στις οθόνες θα δούμε το “The End”. Αν δεν είστε κουρασμένοι κι’ έχετε όρεξη σας περιμένω σε αυτό το ιστολόγιο.
Ίσως είναι δύσκολο να με βρείτε διότι, όπως ίσως ξέρετε, η WordPress με έκοψε από τα blogs of the day, η Κα Montblanc δεν με γνωρίζει για να μην αναφερθώ στους Δούκες του Μεγάλου Καναλιού της Γαληνοτάτης που η παρουσία μου είναι δηλητήριο…