VAGABOND
Τον τελευταίο καιρό οι περισσότεροι παρατηρητές, αρθρογράφοι και ο κόσμος γενικά μέλανε για το τέλος μιας εποχής. Και έτσι είναι. Παρακολουθώντας τους πολιτικούς στα παράθυρα είναι σαν σκιές όπως σκιές είναι και οι δημοσιογράφοι που προσπαθούν με κάθε προσπάθεια να μας πείσουν ότι όλοι δεν είναι σκιές. Και αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά θα περίμενες τα νέα για να γελάσεις. Αντί Καραγκιόζη, ο Πρετεντέρης αντί Μπάρμπα Γιώργο, ο Τσίμας.κτλ.
Έφυγε η ουσία- η ζωή δεν είναι πια αληθινή. Έχω ένα απλό δείκτη. Κοιτώ να δω πως το άτομο λέει την λέξη ΕΛΛΑΔΑ και πόσες φόρες το λέει. Όταν λες το όνομα κάτι η κάποιου που αγαπάς τα χείλι σου τρέμουν και το σώμα τρέμει. Απειροελάχιστα αλλά τρέμει. Κάνεις τους δεν τρέμει όσο σπάνια και αν το λένε.
Ο δεύτερος δείκτης είναι με πόσο πόνο μιλάν για τον ανθρώπινο πόνο. Όλοι μιλαν για τις αλλαγές και τις επιπτώσεις. Κανένας δεν μιλά με συναίσθηση για τον ανθρώπινο πόνο που φέρνει η ανεργία, η φτώχεια και η ζωή χωρίς ελπίδα.
Όλοι μα όλοι είναι σκιές .
ΤΙ είναι αυτό που θα έρθει λοιπόν τώρα που αυτή η εποχή φτάνει στο τέλος;
Αν κάνεις την ερώτηση στον Γ. Παπανδρέου η απάντηση θα είναι η Νέα ΤΑΞΗ.- ένας κόσμος όλο σκιές Αν είσαι σκιά όπως είναι ο ίδιος δεν έχεις κανένα πρόβλημα. Η Νέα Τάξη απαιτεί όλοι να είναι σκιές. Το ΤΙ τις νέας τάξης θα τον τρέχουν σκιές σαν τον ΓΑΠ η ο Σαμαράς η Ντόρα ( θεός φύλαξη) άνθρωποι που δεν έζησαν μια ζωή που με δουλειά, μυαλό και επιμονή επέτυχαν κάτι. Δεν έζησαν την φτώχεια, την αποτυχία και την γλύκα της επιτυχίας που έρχεται από σκληρή δουλεία. Δεν δημιούργησαν όνειρα γιατί όλα ήταν έτοιμα και έτσι δεν έχουν την ικανότητα να ονειρεύονται. Έτσι γεννηθήκαν σκιές και παρέμειναν σκιές. Τέλειοι αρχηγοί για την Νέα Τάξη.
Το άλλο ΤΙ που ψάχνω είναι ένας κόσμος που θα δημιουργηθεί από ανθρώπους που δεν είναι σκιές. Από ανθρώπους που ξέρουν να ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ. Να ονειρεύονται και επειδή ήδη το έχουν κάνει να έρχονται με ρεαλισμό να υλοποιήσουν τα όνειρα τους.
Έτσι περιμένω να εμφανιστούν οι άνθρωποι αυτοί. Και να ήσαστε σίγουροι ότι θα βγουν μέσα από την ταραχή και την αναμπουμπούλα που έρχεται. Και θα τους γνωρίσετε διότι όταν θα μιλάν για την ΕΛΛΑΔΑ θα τρέμει το χείλι τους και θα έχουν πόνο στα μάτια τους όταν μιλάν για διαρθρωτικές αλλαγές.
Αμήν
Δεν έχω ώρα για να το μεταφράσω αλλά θέλω να ζήσω σένα κόσμο που δημιουργείται από ανθρώπους που θα καταλάβουν από δικά τους βιώματα το παρακάτω τραγούδι:
Ονειροπολώ; Ναι αλλά είναι καλύτερο από το να βλέπω σκιές.
To dream, the impossible dream,
to fight, the the unbeatable foe,
to bear with unbearable sorrow,
to run where the brave dare not go.
To right the unrightable wrong,
to love, pure and chaste from afar,
to try when your arms are too weary,
to reach the unreachable star.
This is my quest,
to follow that star
no matter how hopeless
no matter how far.
To fight for the right,
without question or pause,
to be willing to march into hell,
for a heavenly cause.
and I know if I only be true,
to this glorious quest,
that my heart,
will lie peaceful and calm,
when I’m layed to my rest.
And the world will be better for this,
that one man, scorned and covered with scars,
still strove with his last ounce of courage,
to reach the unreachable star.