Ο Κωνσταντίνος Μάνος (1869 – 4 Απριλίου 1913) ήταν Έλληνας πολιτικός, ποιητής και αγωνιστής. Γεννήθηκε το 1869 στην Αθήνα. Οι γονείς του κατάγονταν από ιστορικές οικογένειες.
Συγκεκριμένα ο πατέρας του, Θρασύβουλος Μάνος, ήταν στρατηγός και καταγόταν από τη φαναριώτικη οικογένεια με απώτερη καταγωγή την Καστοριά, ενώ η μητέρα του, Ρωξάνη Μαυρομιχάλη, από την οικογένεια Μαυρομιχάλη. Ήταν αδελφός του Πέτρου Μάνου. Σπούδασε νομική στη Λειψία και φιλοσοφία στην Οξφόρδη. Διετέλεσε καθηγητής της αυτοκράτειρας της Αυστρίας Ελισάβετ. Πρωτοστάτησε στη διοργάνωση των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας. Υπήρξε ιδρυτής του Α.Ο. Αθηνών.
Με την κήρυξη της Κρητικής Επανάστασης πήγε στην Κρήτη όπου και ηγήθηκε του Ιερού Λόχου, που δημιούργησε. Διάφορες απογοητεύσεις τον οδήγησαν να αφήσει την Ελλάδα και να ταξιδέψει, φτάνοντας μέχρι και την Αλάσκα. Επέστρεψε αργότερα στην Κρήτη για να διατελέσει δήμαρχος στα Χανιά για μία διετία (1900 – 1902).
Η αγωνιστική του δράση όμως δεν περιορίστηκε στην Κρητική Επανάσταση. Πήρε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Μιχαηλίδης. Το 1905 έλαβε μέρος στην κρητική συνέλευση τoυ Θερίσσου, ενώ ήρθε σε αντιπαράθεση με τον πρίγκιπα Γεώργιο, ύπατο αρμοστή της Κρητικής πολιτείας. Το 1909 πήρε μέρος στο Κίνημα στο Γουδί. Στη συνέχεια διορίστηκε αντιπρόσωπος και στις δύο αναθεωρητικές βουλές που ακολούθησαν.
Τελευταίος του αγώνας ήταν η συμμετοχή του στους Βαλκανικούς πολέμους (1912 – 1913), όπου ήταν αρχηγός στρατιωτικού σώματος το οποίο βοήθησε μεταξύ άλλων και στην απελευθέρωση της Πρέβεζας.
Στις 4 Απριλίου 1913, επιβαίνοντας ως πλήρωμα στο αεροπλάνο Bleriot XI του Εμμανουήλ Αργυρόπουλου κατά την εκτέλεση αναγνωριστικής πτήσεως στην περιοχή Λαγκαδά, βρήκε ηρωικό θάνατο μαζί με το χειριστή λόγω πτώσεως του αεροπλάνου από μηχανική βλάβη.
Ο Κωνσταντίνος Μάνος, ένας άνθρωπος που σήμερα θα τον χαρακτηρίζαμε ως VIP. Ήταν λόγιος, πρώην βουλευτής Αττικής, και θείος της Ασπασίας Μάνου, συζύγου του μετέπειτα βασιλιά Αλέξανδρου. Στις αρχές των βαλκανικών πολέμων είχε ηγηθεί ανταρτικών ομάδων και από τον τύπο της εποχής είχε χαιρετιστεί ως «εκπορθητής της Πρεβέζης». Η συμμετοχή πολίτη σε στρατιωτική αποστολή μπορεί σήμερα να ξενίζει, αλλά στους βαλκανικούς πολέμους, όλοι οι στρατοί χρησιμοποίησαν κατά κόρον πολίτες οργανωμένους σε επίσημα (όπως οι Έλληνες «πρόσκοποι») ή ανεπίσημα παραστρατιωτικά σώματα.
Λόγω της εμπλοκής του σε σφοδρή κακοκαιρία το αεροπλάνο των Αργυρόπουλου-Μάνου θα συντριβεί 500 μέτρα από το Λαγκαδά, δυο μέρες πριν την κρίσιμη μάχη των Γιαννιτσών. Θα τους θρηνήσει όλη η Ελλάδα.
Πηγή: Αεροπορική Επιθεώρηση.
Λογοτεχνικό έργο
Παρά τα μόλις 44 χρόνια της ζωής του, ο Κωνσταντίνος Μάνος έγραψε αρκετά ποιήματα, τα οποία δημοσίευσε στη μοναδική συλλογή που εξέδωσε υπό τον τίτλο Λόγια της Καρδιάς. Η συλλογή του αυτή τιμήθηκε με τον πρώτο έπαινο στον Φιλαδέλφειο διαγωνισμό. Πρωτοστάτησε επίσης στην καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας μαζί με τον Λορέντζο Μαβίλη. Εξέδωσε μάλιστα το 1905 μετάφραση της Αντιγόνης του Σοφοκλή στη δημοτική, γεγονός πρωτοποριακό για την εποχή του.
ΜΑΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ του Θρασύβουλου
Ο Κωνσταντίνος Μάνος, ήταν γόνος ιστορικής οικογενείας, θείος της Ασπασίας Μάνου μετέπειτα συζύγου του Βασιλέα Αλεξάνδρου. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1889, ήταν υιός του στρατηγού Θρασύβουλου Μάνου και της Ρωξάνης Μαυρομιχάλη. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Λειψία και Χαϊδελβέργη και αργότερα στην Οξφόρδη.
Αποτέλεσε έναν από τους κυριότερους οργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 1896 και συνέθεσε τον ύμνο του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου που μελοποίησε ο Σαμαράς.
Κατά την Κρητική επανάσταση του 1896, συγκρότησε το εθελοντικό Σώμα του Ιερού Λόχου και επικεφαλής του κατήλθε και πολέμησε στην Κρήτη. Η επανάσταση δεν είχε το ποθητό αποτέλεσμα αλλά τα κατορθώματα του ενέπνευσαν την λαϊκή μούσα και μια κρητική μαντινάδα λέει, «Όσοι πιστεύετε Θεό και τόνε προσκυνάτε – τον καπετάνο Κωσταντή το Μάνο ν’ αγαπάτε»
Επέστρεψε στην Αθήνα αλλά με τον διορισμό του Πρίγκηπα Γεωργίου ως Ύπατου Αρμοστή της Κρήτης, επανήλθε εκεί και διετέλεσε δήμαρχος Χανίων κατά τα έτη 1901 έως 1902. Πρωτεργάτης της επαναστατικής αντιπολιτεύσεως, αφού διαφώνησε με τον Πρίγκηπα Γεώργιο, έφυγε από την Μεγαλόνησο.
Έλαβε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα με το ψευδώνυμο Μιχαηλίδης, όπου στην Καστοριά συνελήφθη από τους Τούρκους και φυλακίσθηκε.
Μετά την αποφυλάκιση του κατά το 1904 επανήλθε στην Κρήτη όπου έλαβε μέρος στο κίνημα των Λάκκων και αργότερα στην επανάσταση της Θερίσου. Μετά την αποχώρηση του Ύπατου Αρμοστή της Κρήτης Πρίγκηπα Γεωργίου, εξελέγη βουλευτής Χανίων.
Το 1909 επανήλθε στη Αθήνα όπου εξελέγη δις βουλευτής Αττικοβοιωτίας στην Α΄ και Β’ Αναθεωρητική Βουλή.
Κατά τον Βαλκανικό Πόλεμο επικεφαλής Κρητικού Σώματος 300 ανδρών έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις της Ηπείρου, απελευθερώνοντας την Νικόπολη και την Μανωλιάσα. Διακρίθηκε για τον ηρωισμό του και τραυματίσθηκε δύο φορές στην Πρέβεζα.
Το 1896 εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Λόγια της καρδιάς» και δημοσίευσε μεταφράσεις και άλλα έργα του στην Φιλολογική «Εστία». Ήταν θερμός δημοτικιστής, μάλιστα σε μια περίοδο φορτισμένη και έντονου φανατισμού λόγω του γλωσσικού ζητήματος, με εκδηλώσεις ακραίων φαινομένων μεταξύ των αντιμαχομένων παρατάξεων. Το 1905 εξέδωσε την Αντιγόνη του Σοφοκλέους στην δημοτική γλώσσα. Αργότερα ως βουλευτής της αναθεωρητικής βουλής υπεστήριξε την αναγκαιότητα όπως η δημοτική καθιερωθεί ως η επίσημη γλώσσα του Ελληνικού Κράτους.
Πολυδιάστατος άνθρωπος με σημαντική δράση στον πνευματικό, πολιτικό και αθλητικό τομέα. Ευπατρίδης εθελοντής πολεμιστής συμμετείχε σε όλους σχεδόν τους απελευθερωτικούς αγώνες της Φυλής μας στις αρχές του 20ου αιώνα, ως επαναστάτης, αντάρτης, πολέμαρχος.
http://www.hellasarmy.gr/misc/pages/argyropoulos.doc