Η ιστορική περίοδος από την διάλυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέχρι την Αναγέννηση στη Δύση ονομάστηκε Μεσαίωνας, από τους λόγιους-ιστορικούς. Και ήταν μια σκοτεινή εποχή, στον τομέα της διανόησης, των ιδεών, των κοινωνικών και οικονομικών συστημάτων.
Όμως την εποχή αυτή πραγματοποιήθηκαν πολλές μικρές αλλά πολύ σημαντικές βελτιώσεις στην τεχνολογία της Δύσης, οι οποίες βοήθησαν πολύ, αφού οι μεταβολές στη διανόηση το επέτρεψαν, να γίνει το τεχνολογικό άλμα που μας οδήγησε στη σημερινή εποχή.
Στον παρακάτω πίνακα δίνονται μερικά βασικά σημεία-κλειδιά, όπου φαίνεται ξεκάθαρα η ταχύτατη πρόοδος των δυνατοτήτων της επιστήμης που μας έδωσαν μια νέα εικόνα για τον κόσμο και το σύμπαν.
Πυξίδα: (13ος αιώνας)
Επέτρεψε την ανάπτυξη της ναυσιπλοΐας και της γεωγραφίας κατ’ επέκταση, ώστε ο δυτικός πολιτισμός να αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά για τη σφαιρικότητα της γης.
Τηλεσκόπιο: (15ος αιώνας)
Επέτρεψε την ανάπτυξη της αστρονομίας, απομακρύνοντάς την από τα μεσαιωνικά θεοκρατικά σχήματα, και έδωσε στον άνθρωπο μια όψη για το σύμπαν που μοιάζει πολύ, τουλάχιστον στη μορφή, με αυτή που έχουμε σήμερα.
Απειροστικός Λογισμός (16ος αιώνας)
Επέτρεψε την ανάπτυξη της θεωρίας της βαρύτητας (ουσιαστικά προήλθε από αυτή την έρευνα του Newton), μέσω της οποίας ερμηνεύτηκαν ικανοποιητικά οι κινήσεις των πλανητών και άλλων ουρανίων σωμάτων.
Ηλεκτρομαγνητισμός (19ος αιώνας)
Οδήγησε στην ανάπτυξη της ραδιοεπιστήμης, έτσι ώστε να μπορούμε να δεχόμαστε όχι μόνο οπτικά αλλά και ηλεκτρομαγνητικά σήματα από το διάστημα, αποκτώντας περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτό. Τότε ερμηνεύτηκαν και οι περισσότερες ιδιότητες του φωτός, το οποίο, μέσα από την φασματοσκοπική ανάλυση, απετέλεσε μια νέα πηγή για πληροφορίες από τον διαστημικό χώρο, που δεν μπορούσαν, όχι μόνο τότε αλλά και σήμερα, να αποκτηθούν με εναλλακτικό τρόπο.
Αεροπλάνο (1903)
Ο δυτικός άνθρωπος, για πρώτη φορά, πέτυχε να κάνει να πετάξει στον αέρα, μια μηχανή βαρύτερη από αυτόν. Ήταν μια επαναστατική επέκταση του ανθρώπινου νου στην τρίτη διάσταση, πρόδρομος των μελλοντικών αεριωθουμένων και των πυραύλων.
Κβάντωση Φωτός (1905)
Συμπλήρωσε τις γνώσεις μας για το φως, ώστε να μπορεί πλέον να χρησιμοποιηθεί σαν ένα πολύ καλό διαγνωστικό εργαλείο που μεταφέρει πάρα πολλές πληροφορίες από μακρινούς και, ταυτόχρονα, παλαιούς κόσμους.
Ειδική Σχετικότητα (1905)
Εντάσσει τον χρόνο μέσα στις “πραγματικές” διαστάσεις του κόσμου μας, μια τέταρτη διάσταση, κυρίαρχη των τριών κατευθύνσεων του χώρου. Ο χρόνος δεν είναι πια κάτι αόριστο που χρησιμοποιούμε για να μετρήσουμε τη διάρκεια των συμβάντων ή να προγραμματίσουμε τη ζωή μας, αλλά γίνεται αυτούσια διάσταση του ενιαίου χωροχρόνου, μέσα στον οποίο ζουν και κινούνται όχι μόνο οι άνθρωποι αλλά και τα μακρινά άστρα και οι γαλαξίες.
Γενική Σχετικότητα (1916)
Μια πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια ενοποίησης των δυνάμεων της φύσης. Μια αποτυχία πολύ γόνιμη όμως, αφού η προσπάθεια συνεχίστηκε σε άλλα πεδία και απέδωσε πλούσιους καρπούς. Σήμερα βρισκόμαστε για άλλη μια φορά στο ίδιο ραντεβού με την ιστορία, όπου οι προσπάθειες της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας φαίνεται να είναι πολύ κοντά στην διατύπωση Πια συμπαγούς ενοποιητικής θεωρίας που να περιγράφει με τον ίδιο τρόπο όλες τις αλληλεπιδράσεις στη φύση.
Κβαντομηχανική (1927-1931)
Βοήθησε πάρα πολύ στην ερμηνεία της δομής της ύλης και στον συσχετισμό ύλης-ακτινοβολίας, έτσι ώστε να μπορούν να διατυπωθούν σοβαρές θεωρίες για την ερμηνεία των φωτεινών και άλλων ραδιοφωνικών σημάτων που δέχεται η γη από το διάστημα. Ο δυτικός άνθρωπος μπόρεσε τότε να έχει μια επιστημονική άποψη για τα άστρα, τους γαλαξίες, τις μαύρες τρύπες, τη διαστολή του σύμπαντος, τη σύσταση των πλανητών και των μακρινών αστέρων, και άλλες παρόμοιες πληροφορίες. Ταυτόχρονα, έγινε και μια επαναστατική είσοδος στο μικρόκοσμο, όπου η χημεία ξέφυγε από τον εμπειρισμό που την χαρακτήριζε μέχρι τότε και έγινε μια “πραγματική” επιστήμη.
Πυρηνική Ενέργεια (1941)
“Ο Ιταλός Θαλασσοπόρος Πάτησε στον Νέο Κόσμο!” ήταν το κωδικοποιημένο μήνυμα που έστειλαν οι Αμερικανοί στους Άγγλους, για να αναγγείλουν την επιτυχημένη λειτουργία του πρώτου πυρηνικού αντιδραστήρα από τον Henrico Fermi, στην καρδιά της μεγαλύτερης πολεμικής σύρραξης που γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Η ανθρωπότητα είχε στα χέρια της το μυστικό για την πηγή της ενέργειας των αστέρων και τη δυνατότητα να φτιάξει μικρούς “ήλιους” πάνω στη γη. Το έκανε, αν και σήμερα δεν νοιώθει ιδιαίτερα περήφανη γι’ αυτό.
Διαστημικά Ταξίδια (1957 – σήμερα)
Από τον πρώτο Sputnic μέχρι σήμερα έχουν γίνει μεγάλες αλλαγές, αλλά το κύριο χαρακτηριστικό είναι πως παίρνουμε πληροφορίες για το σύμπαν από έναν χώρο έξω από το σώμα της γης. Πληροφορίες που δεν έχουν υποστεί το φιλτράρισμα της γήινης ατμόσφαιρας και, ως εκ τούτου, είναι περισσότερο αυθεντικές.
Κβαντική Ηλεκτροδυναμική (1972 – σήμερα)
Μια νέα αντιμετώπιση του φωτός και του ηλεκτρομαγνητισμού που έχει άμεση σχέση με την ερμηνεία των σημάτων που δεχόμαστε από το διάστημα. οι πληροφορίες που αντλούμε πια είναι ιδιαίτερα εξειδικευμένες και λεπτομερείς ώστε συχνά είναι απίστευτη η ακρίβεια με την οποία μπορούμε να περιγράψουμε μακρινούς κόσμους.
Ενοποιητικές Θεωρίες (1980 – σήμερα)
Μια διεθνής προσπάθεια του επιστημονικού κόσμου που αποβλέπει στην ενιαία αντιμετώπιση κάθε αλληλεπίδρασης μεταξύ “οντοτήτων” του σύμπαντος. Στην προσπάθεια αυτή κρίνεται αναγκαία η εισαγωγή και άλλων διαστάσεων για την ορθή περιγραφή της φύσης. Η αρχαία αντίληψη για την δύναμη “Φοχάτ” με την 7πλή εκδήλωσή της ξανάρχεται στο φως, με σύγχρονη ορολογία.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
1. “Κβαντομηχανική Ι”, Στέφανος Τραχανάς.
2. “Κβαντομηχανική ΙΙ”, Στέφανος Τραχανάς.
3. “Αστροφυσική”, Frank Shu.
4. “Κλασσική και Σύγχρονη Φυσική”, Kenneth Ford.
Πηγή: nea-acropoli-athens.gr Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις
Copyright 2025 © ΟΛΥΜΠΙΑ
Made by minoanDesign