Εoρτάζοντες την 13ην του μηνός Απριλίου

Μεγάλη Δευτέρα – Ιωσήφ του Παγκάλου – Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ Πάπας Ρώμης

ΜΝΗΜΗ ΔΥΟ ΑΓΙΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΝΤΙΛΙΑΝΟΣ, ΜΑΞΙΜΟΣ και ΔΑΔΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ο Πέρσης
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΖΩΪΛΟΣ ο Ρωμαίος
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ ή βασίλισσα και ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ ο υπηρέτης της
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ο Πελοποννήσιος
Ανάμνηση της άνακομιδής και κατάθεσης στον ιερό ναό Αγίου Ιωάννου Λευκωσίας (1967) των ιερών λειψάνων του νεομάρτυρα αγίου Γεωργίου του Κυπρίου, από την Άκκρα (Πτολεμαΐδας).
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ Πάπας Ρώμης
Γεννήθηκε στην κεντρική Ιταλία, στο Τόδι της Όμβρικής. Έγινε Πάπας Ρώμης την εποχή πού την Εκκλησία ταλαιπωρούσε ή αίρεση των Μονοθελητών. Δυστυχώς, τότε και ή Εκκλησία της Κων/πολης είχε πέσει στα δίχτυα αυτής της αίρεσης, διότι ο Πατριάρχης Παύλος ο Β’ ήταν υπέρμαχος του Μονοθελητισμού, μαζί με τον αυτοκράτορα Κώνστα τον Β’ . ο Πάπας Μαρτίνος, υπέρμαχος της “Ορθοδοξίας, προσπάθησε με επιστολή του, αλλά και με ειδικούς απεσταλμένους κληρικούς, να επαναφέρει τον Πατριάρχη Παύλο στο ορθόδοξο δόγμα. Μάταια, όμως. ο Πατριάρχης, επηρεαζόμενος από τον αυτοκράτορα, επέμενε στο Μονοθελητισμό και εξόρισε τους απεσταλμένους του Μαρτίνου σε διάφορα νησιά. Μάλιστα, ο Κώνστας ο Β’ έστειλε και συνέλαβαν με δόλο και τον ίδιο το Μαρτίνο. Και αφού τον οδήγησαν αιχμάλωτο στην Κων/πολη, κατόπιν τον εξόρισαν στη Χερσώνα. Εκεί, πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου του 655, αφού κυβέρνησε την εκκλησία του έξι χρόνια. Το σπουδαιότερο, όμως, είναι ότι ο θάνατος τον 6ρήκε αγωνιζόμενο στίς επάλξεις της “Ορθοδοξίας, “όρθοτομοϋντα τον λόγον της αληθείας”1. Δηλαδή, να διδάσκει ορθά, χωρίς πλάνη, το λόγο της αλήθειας. (Ή μνήμη του, από ορισμένους Συναξαριστές, επαναλαμβάνεται και στίς 16 και 20 Σεπτεμβρίου).
1. Β’ προς Τιμόθεον, Β”\5.
Απολυτίκιο. Ηχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείοις δόγμασι, της ευσέβειας, ύπεστήριξας, την Έκκλησίαν, ώ Μαρτίνε ιεράρχα Θεόσοφε· τον γαρ Χριστόν διπλούν όντα ταις φύσεσιν, όμολογήσας την πλάνην κατήσχυνας. Πάτερ Όσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ήμίν το μέγα έλεος.
ΜΝΗΜΗ ΔΥΟ ΑΓΙΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ
Οι δύο ομολογητές αυτοί δυτικοί επίσκοποι, εξορίστηκαν στη Χερσώνα μαζί με τον “Αγ. Μαρτίνο, όπου μετά από πολλές ταλαιπωρίες πέθαναν.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΝΤΙΛΙΑΝΟΣ. ΜΑΞΙΜΟΣ και ΔΑΔΑΣ
Έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, και κατάγονταν από την Όζοβία. Όταν έγινε ο διωγμός κατά των χριστιανων, φυλακίστηκαν. Κατόπιν τους κτύπησαν σκληρά και τους έριξαν πάλι στη φυλακή. Εκεί οι ειδωλολάτρες, κατέβαλαν πολλές και ποικίλες προσπάθειες, για να τους παρασύρουν στην άρνηση του Χριστού. Αυτοί όμως έμειναν πιστοί μέχρι τέλους και αξιώθηκαν του μαρτυρικού στεφάνου, αφού αποκεφαλίστηκαν για την πίστη τους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ο Πέρσης
Ό Άγιος αυτός ήταν χριστιανός από την Περσία και πήγε στον επίσκοπο Συμεών για να διδαχθεί τελειότερα τον λόγο της αληθείας. Όταν επέστρεφε στο σπίτι του, στο δρόμο, δίδασκε στους προσερχόμενους σ’ αυτόν τα περί της οικονομίας του Χριστού. Έτσι κατόρθωσε να φέρει στη Χριστιανική πίστη πολλούς άπιστους και να τους βαπτίσει. ΟΙ πυρολάτρες όμως Πέρσες τον κατάγγειλαν στον βασιλιά, ο όποιος τον συνέλαβε και αφού δεν μπόρεσε να τον μεταπείσει ο ίδιος, τον παρέδωσε στους άρχιμάγους για να τον πείσουν αυτοί ν’ αρνηθεί τον Χριστό. Αφού και αυτοί, κατόπιν πολλών βασανιστηρίων, δεν μπόρεσαν να το κατορθώσουν, τελικά τον αποκεφάλισαν και έτσι πήρε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους
Ο ΑΓΙΟΣ ΖΩΪΛΟΣ ο Ρωμαίος
Μαρτύρησε αφού τον κρέμασαν επάνω σε ξύλο.
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ η βασίλισσα και ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ ο υπηρέτης της
Ή μνήμη τους δεν φαίνεται πουθενά στους Σύναξαριστές. Τους συναντάμε στο Λαυριωτικό Κώδικα Ι 70, όπου υπάρχουν και οι εξής πληροφορίες: Ή Θεοδοσία ήταν κόρη του βασιλιά Αδριανού (117-138) και επειδή δεν ήθελε να έλθει σε γάμο κοινωνία, όπως ήθελαν οι γονείς της, εγκατέλειψε το παλάτι μαζί με τον υπηρέτη της Γερόντιο και έφυγε από την πόλη μεταμφιεσμένη σε ζητιάνα. Πήγε στην Ιερουσαλήμ, προσκύνησε τους Αγίους Τόπους και περιηγήθηκε όλα τα εκεί μοναστήρια, όπου γνώρισε όλες τις αρετές των Όσιων. Κατόπιν κλείστηκε σ’ ένα κελί και έκανε αυστηρή άσκηση με αγρυπνίες, νηστείες και προσευχή. Τον δε υπηρέτη της τον έβαλε σε μοναστήρι, όπου έγινε μοναχός και αφού έφτασε σε μεγάλα ύψη αρετής απεβίωσε ειρηνικά. Ή δε Άγια, αφού και αυτή έφτασε σε μεγάλα ύψη αρετής, απέκτησε προορατικό χάρισμα και προείδε το τέλος της. Έτσι, φώναξε τον εκεί επίσκοπο, κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων και παρέδωσε το πνεύμα της στον Θεό”. Το Συναξάρι όμως αυτό, μάλλον είναι φανταστικό και συγχέεται με αυτό των Αγίων Γερόντιου και Βασιλείδη της 1 ης Απριλίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ο Πελοποννήσιος
Βλέπε βιογραφία του την 14η Απριλίου.
Ανάμνηση της ανακομιδής και κατάθεσης στον ιερό ναό αγίου Ιωάννου Λευκωσίας (1967) των ιερών λειψάνων του νεομάρτυρα αγίου Γεωργίου του Κυπρίου, από την Άκκρα (Πτολεμαΐδας).
Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις