Μήπως ζητάμε πολλά;

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης

Έρχονται στιγμές που αναγνωρίζω ότι οι άνθρωποι που μας κυβερνάνε, ΔΕΝ φταίνε για όσα τους αποδίδονται ως ικανότητες, δεξιότητες, ψυχικά και άλλα χαρίσματα…

Δηλαδή δεν φταίνε ΔΙΟΤΙ ΑΠΛΑ δεν διαθέτουν τα ΑΙΤΟΥΜΕΝΑ «χαρίσματα»…

Δεν είναι, άλλωστε, καθόλου υποχρεωτικό να τα έχουν…

Αυτά τα «χαρίσματα» έχουν, αυτές τις ικανότητες έχουν, ΑΥΤΑ ΚΑΝΟΥΝ…

Το πρόβλημα είναι ΕΜΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΛΕΞΑΜΕ, ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΕΠΙΛΕΓΑΜΕ…

Δηλαδή, αν με επιλέξετε για βουλευτή αύριο και μεθαύριο σας προκύψω και υπουργός, θα φταίω τώρα εγώ που θα σας μαυρίσω τη ψυχή είτε επειδή δεν έχω ικανότητες, είτε ακόμα και διότι είμαι ένας απατεώνας από τη φύση μου;

Τους επιλέγαμε, είναι αλήθεια, σε καιρούς σχετικής «νηνεμίας» όλους αυτούς που οδήγησαν το καράβι στη ξέρα…

Αλλά, όταν επιλέγεις καπετάνιο και πλήρωμα για ένα καράβι, το ερώτημα είναι πάντα «πόσο ικανοί είναι στις φουρτούνες;», και ως φαίνεται, αυτό το ερώτημα ΣΥΧΝΑ (ή : κατά κανόνα;) δεν τίθεται με ιδιαίτερη έμφαση στις επιλογές μας…

Και το ακόμα πιο βασανιστικό ερώτημα είναι : ΠΟΣΟ ΒΕΒΑΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ ΕΚ ΝΕΟΥ ΑΝΑΛΟΓΩΝ «ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ» ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΜΑΣ;

Λέξεις όπως π.χ. «ρεαλισμός», «αποτελεσματικότητα», «ικανότητα» κ.λπ., ΕΧΟΥΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΧΕΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ…

Ένα παράδειγμα :

Τι πάει να πει π.χ., «μαχητικό πνεύμα»;

Πώς εισπράττει τούτη την έννοια ΩΣ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ, ένας ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ δεν διαθέτει τέτοιο «πνεύμα»;

Πολύ απλά, ο ίδιος θα δώσει στην έννοια αλλά και στη λογική της πρακτικής της αποτύπωσης, διαστάσεις ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ από κάποιον άλλον, που πράγματι εμφορείται από τέτοιο πνεύμα.

Το πρόβλημα προκύπτει όταν το μαχητικό πνεύμα, που ζητάμε να εκδηλωθεί, ΤΟ ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΟΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ «ΜΑΧΗΤΕΣ»…

Το αυτό ισχύει και για τα λοιπά «χαρίσματα»…

Λοιπόν, ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ, αν θέλετε να εξασφαλίσετε ότι ένα καλά μελετημένο και δομημένο σχέδιο -το οποίο έχετε συμφέρον να αποτύχει- πράγματι θα αποτύχει, δεν έχετε παρά να το αναθέσετε σε καθ’ έξιν και κατ’ επάγγελμα ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΜΕΝΟΥΣ ανίκανους «ηγέτες».

Αρκεί ένας ανίκανος στρατηγός για να απαξιώσει και το πιο καλά εκπαιδευμένο στράτευμα και να το οδηγήσει στον όλεθρο.

Είναι μια «συνταγή» με μάλλον καθολική ισχύ…

Πόσο μάλλον αυτό ισχύει, όταν έχουν μια προχειροσχεδιασμένη πολιτική…, αν και, στη περίπτωση της Ελλάδας του Μνημονίου, αυτό ΔΕΝ ισχύει…

Το Μνημόνιο ΔΕΝ είναι λάθος…

Είναι η καλύτερη δυνατή πολιτική ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΜΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ…

Το δυστύχημα είναι, ότι αυτή η πολιτική, επιβάλλεται με τις υπογραφές και τις ψήφους ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ…

Αλλά, είπαμε…

Δεν φταίνε αυτοί ίσως…

Διότι, τους λείπουν ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ, για να μη πω ότι δεν τους βρίσκω ΟΥΤΕ ΕΝΑ…

Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις