«Το νομικώς ανυπόστατο του «τουρκολιβυκού μνημονίου» και οι εντεύθεν νομικές συνέπειες στο πεδίο του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου».
Αυτό ήταν το θέμα πρόσφατης διαδικτυακής εκδήλωσης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Δημόσιου Δικαίου (EPLO) οπου η τοποθέτηση του τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και Επίτιμου Καθηγητή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Προκόπη Παυλόπουλου ξεχώρισε.
Και είναι πιο επίκαιρη από ποτέ καθώς
οι τρέχουσες εξελίξεις με την έκτακτη σύνοδο των υπουργών εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι πλέον αναφορικά με το τουρκολιβυκό μνημόνιο στο πλαίσιο που καθορίστηκε από την συγκεκριμένη εκδήλωση, πλαίσιο που είχε υιοθετηθεί πλήρως από την σύνοδο κορυφής τον Δεκέμβριο του 2019.
«Το ‘τουρκολιβυκό μνημόνιο’ της 27.11.2019 στερείται στοιχειώδους νομικού κύρους, τόσο λόγω του τρόπου σύναψής του κατ’ ευθεία παράβαση των διατάξεων της Σύμβασης της Βιέννης, όσο και λόγω της κατάφωρης παραβίασης ουσιωδών διατάξεων της Σύμβασης του Montego Bay του 1982, ως προς την οριοθέτηση ΑΟΖ», είχε επισημάνει ο κ. Παυλόπουλος, Θέση που σήμερα αποτελεί εθνική θέση και απαράβατο όρο.
Η αποδόμηση του πολιτικού καθεστώτος της Λιβύης
«Το ‘τουρκολιβυκό μνημόνιο’ έχει συναφθεί κατά παράβαση κανόνων ‘θεμελιώδους σημασίας’ του εσωτερικού Δικαίου της Λιβύης, ήτοι χωρίς την σύμπραξη της Βουλής των Αντιπροσώπων του Κράτους αυτού, ακόμη δε περισσότερο με ρητή δήλωση του Προέδρου της περί μη αναγνώρισης του ‘μνημονίου’ τούτου», ξεκαθάρισε ο τέως ΠτΔ και εξήγησε την ακυρότητα αυτού του μνημονίου:
«Κατά την ορθή δε ερμηνεία των διατάξεων του άρθρου 46 παρ. 1 της Σύμβασης της Βιέννης, σύμφωνα και με την νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, η ως άνω πλημμέλεια καθιστά το ‘τουρκολιβυκό μνημόνιο’ νομικώς ανυπόστατο και ανίκανο να παραγάγει έννομα αποτελέσματα στο πεδίο της Διεθνούς Κοινότητας, άρα και έναντι της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επιπλέον, και κατ’ ουσίαν αυτή την φορά, το ‘τουρκολιβυκό μνημόνιο’ επιχειρεί οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης παραβιάζοντας τόσο κατάφωρα ουσιώδεις, εν προκειμένω, διατάξεις της Σύμβασης του Montego Bay του 1982 -πρωτίστως ως προς την ΑΟΖ του Καστελορίζου, της Καρπάθου, της Ρόδου και της Κρήτης- όπως αυτές έχουν ερμηνευθεί από την νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, ώστε συνιστά πρωτόγνωρο αρνητικό παράδειγμα παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου και της Διεθνούς Νομιμότητας».
Δεν υπάρχει λοιπόν ουδείς έλληνας, αλλά ούτε και ευρωπαίος, εκτός εάν έχει άλλα κίνητρα, που να μπορεί να αρθρώσει άλλη άποψη, νομική η πολιτική, πέραν αυτής που τεκμηρίωσε με τον καλύτερο τρόπο ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.