Η γιγάντωση της Χρυσής Αυγής το 2012 έγινε με σαφέστατη στόχευση για να αναχαιτιστεί το τότε αντιμνημονιακό κίνημα και ψήφοι «διαμαρτυρίας» να κατευθυνθούν σε ένα κόμμα το οποίο εντέλει κοινοβουλευτικά, θα συνηγορούσε με τις αποφάσεις Σαμαρά – Βενιζέλου. Έτσι και έγινε.
Η Χρυσή Αυγή εντός κοινοβουλίου την περίοδο 2012 – 2013 αποδείχτηκε άξιος κοινοβουλευτικός παραστάτης των μεγαλύτερων σκανδάλων που πέρασε η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Της εκποίησης των δύο μεγαλύτερων χρηματοπιστωτικών ελληνικών ιδρυμάτων, του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της Αγροτικής Τράπεζας, όπως και αρωγός σε μία σειρά άλλων νομοθετικών παρεμβάσεων, μεταξύ των οποίων η προνομιακή μεταχείριση των εφοπλιστών.
Αλλά και την μετέπειτα περίοδο είχαμε μια συμπόρευση Μητσοτάκη – Γεννηματά και Κουτσούμπα με την Χρυσή Αυγή. Αποκορύφωμα; Η απόπειρα συγκάλυψης του μεγαλύτερου φορτίου ηρωίνης στην ιστορία της Ευρώπης (Noor1), όπου πρωτοστάτησε η Χρυσή Αυγή φέρνοντας το «θέμα» στη Βουλή με σκοπό να εκβιάσει την ελληνική δικαιοσύνη και τις ανακριτικές αρχές. Πίσω σ’ αυτή την μελανή σελίδα της μεταπολίτευσης, συντάχτηκαν τόσο η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το ΚΚΕ. Και φυσικά ποτέ δεν ζήτησαν συγνώμη.
Σήμερα λοιπόν, όλοι αυτοί που το 2012 στήριξαν την Χρυσή Αυγή, ας μην κρυβόμαστε, πολέμησαν λυσσαλέα για να φέρουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην εξουσία. Αφήνοντας φυσικά την Χρυσή Αυγή εκτός Βουλής για να πάρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτοδυναμία. Δεν την χρειαζόντουσαν άλλο.
Ας μην πανηγυρίζουν λοιπόν σήμερα υποκριτικά για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Δεν είναι όλος ο ελληνικός λαός χρυσόψαρα. Από τον ΓΑΠ, στην Χρυσή Αυγή και τέλος στον Μητσοτάκη. Αυτή είναι η επικοινωνιακή τους πορεία.