Τσαμάν για την Τουρκια : Αυτή δεν είναι χώρα, αλλά ένα απαίσιο και διαλυμένο κελί!

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Είμαι αηδιασμένος: O πρώην υποδιοικητής της Αστυνομίας, Μουσταφά Καμπακτζή, πέθανε με σοβαρούς πόνους στην απομόνωση μια απαίσιας τουρκικής φυλακής! Τα στοιχεία για την ενοχοποίησή του ήταν η αποστολή 5 τουρκικών λιρών (63 σεντς) σε φιλανθρωπικό οργανισμό πολλά χρόνια πριν.

Είμαι αηδιασμένος: Θα μπορούσα να μιλήσω για το κόμμα ΑΚΡ, το βαθύ κράτος, το καταπιεστικό καθεστώς, την πολωμένη και αποδιοργανωμένη πολιτική και πάει λέγοντας. Αλλά δεν θα το κάνω. Επειδή ο δολοφόνος του αστυνομικού Μουσταφά είναι ολόκληρη η κοινωνία! Αυτή ήταν μια συλλογική δολοφονία, μια συνεργατική ανθρωποκτονία, ένα ομαδικό λιντσάρισμα, και μια μορφή συλλογικής θανατικής ποινής!

Είμαι αηδιασμένος: το να μπει ο Μουσταφά στην μαύρη λίστα ήταν ένα πρόβλημα και η αποπομπή του από την υπηρεσία ένα άλλο. Η ποινική υπόθεση εναντίον του ήταν ένα μέρος αυτής της ιστορίας, και τα λεγόμενα αποδεικτικά στοιχεία στα οποία βασίστηκε η υπόθεση ένα άλλο! Ναι, ήταν μέσα στην φυλακή άδικα, αλλά τι γίνεται με τις τραγικές συνθήκες! Αρρώστησε μέσα στην φυλακή, και το κορυφαίο ήταν ότι δεν του επετράπη να τον δει ιατρός και απεβίωσε εν γνώσει και εσκεμμένα! Ο θάνατός του ήταν μια τραγωδία, αλλά η συγκάλυψή του τον έκανε χειρότερο! Η άρνηση στις αιτήσεις του ήταν ντροπή, αλλά το να του κάνουν οι αστυνομικοί λάθος τις αιτήσεις του ώστε να φαίνονται ως άρνηση στην θεραπεία είναι ξεδιαντροπιά! Αλλά το σημαντικότερο πρόβλημα είναι αυτό: το κράτος είναι ο δολοφόνος, και η κοινωνία κλείνει τα μάτια σε όλο αυτό!

Είμαι αηδιασμένος: πλαστικό, τα πάντα είναι πλαστικό. Τσιμέντο, τα πάντα είναι τσιμέντο! Βρώμικοι τοίχοι, ένας άχρηστος καθρέφτης, ένα πρόχειρο τραπέζι. Ένας θερμοπομπός. Χαρτιά τουαλέτας, πλαστικά μπουκάλια σκόρπια στον χώρο, οσμές, ίσως δέκα ετών χαλί από τοίχο σε τοίχο. Τοίχος χωρίς σοβά. Είναι οι μόνοι μάρτυρες της τυραννίας, των βασανιστηρίων, και της σκληρής μεταχείρισης !

Είμαι αηδιασμένος: υπάρχει μια λευκή πλαστική καρέκλα στραμμένη προς την πόρτα! Είναι αντικείμενο που μπορεί κανείς να δει σε καφέ, σε σοκάκια ή σε φθηνά τουρκικά εστιατόρια! Ο αστυνομικός Μουσταφά μοιάζει να κοιμάται μπροστά από τηλεοπτική οθόνη! Νομίζεις θα πεταγόταν όρθιος αν ο λαιμός του δεν ήταν γυρμένος προς τα πίσω με τέτοιον τρόπο. Θα ήταν ντροπιασμένος και θα έλεγε «με συγχωρείτε, αποκοιμήθηκα»! Τα χέρια είναι πάνω στα πόδια! Φοράει παντόφλες. Σαν να μην είναι ο νεκρός, αλλά σαν μόλις να έχει γυρίσει από μια βόλτα! Το πρόσωπό του είναι θολωμένο με αυτό το τρομακτικό πλαίσιο ώστε δεν μπορώ να κοιτάξω. Ποιος μπορεί να πει γιατί; Είναι τα μάτια του ανοιχτά; Είναι η γλώσσα έξω από το στόμα; Μήπως υπάρχει κάποιος μώλωπας ή κάποιο σημάδι από χτύπημα? Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Λίγα χρόνια πριν, ήταν ένας υποσχόμενος αρχηγός αστυνομικού τμήματος που εργαζόταν ώστε να έχεις έναν ήσυχο ύπνο. Πλέον, κανείς δεν τον θυμάται, εκτός από την οικογένειά του.

Είμαι αηδιασμένος: σε τελική ανάλυση δεν ήταν ένα «σημαντικό άτομο» όπως οι απατεώνες κλόουν με τους οποίους υπουργοί και γραμματείς τους προστατεύουν τους εαυτούς τους για να λαμβάνουν δωροδοκίες. Φώναζε επίσης ο Μουσταφά, «δεν θα ήμασταν αστυνομικοί αν φοβόμασταν από ληστές». Ίσως οι 5 λίρες που δώρισε να ήταν η δικαιολογία, αλλά φυσικά ο πραγματικός λόγος που κλείστηκε στην φυλακή και αφέθηκε να πεθάνει δεν θα μπορούσε να ήταν αυτός! Ίσως να ήταν χαρακτηρισμένος ώς γκιουλενιστής ή προδότης. Τι λένε οι συγγενείς, γείτονες, φίλοι, ή σύντροφοι; Τον υποστήριξε κανείς; Ή μήπως τον κλώτσησαν όπως ήταν ήδη κάτω; Βίωσαν ο Μουσταφά και η οικογένειά του αυτόν τον θάνατο ως απογοήτευση σε μια διεφθαρμένη κοινωνία όπου η επίθεση στον αδύναμο είναι συνήθης; Σήκωσαν το δάχτυλο οι δάσκαλοι και έδειξαν «το παιδί του προδότη» μπροστά στους συμμαθητές; Τους αρνήθηκε η πολιτεία το να έχουν ασφάλεια, προνόμια ή υπηρεσίες υγείας; Το νεκρό σώμα στην πλαστική καρέκλα δεν μπορεί πια να περιγράψει την τραγωδία του!
Είμαι αηδιασμένος: Ποιός μπορεί να γνωρίζει τα όνειρα του Μουσταφά; Έγινε υποδιοικητής σε νεαρή ηλικία υπηρετώντας την χώρα του, πολεμώντας τους εγκληματίες και ίσως να έχαιρε εκτίμησης. Δεν θα γινόταν αστυνομικός αν είχε χρήματα. Θα μπορούσε να αγοράσει σπίτι για την οικογένειά του; Ή θα νοίκιαζε όπως οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι. Πώς θα πλήρωνε το ενοίκιο όταν ο Μουσταφά έχασε την δουλειά του; Έχει δουλειά η γυναίκα του; Τι έκανε η οικογένειά του όσο ο Μουσταφά ήταν στην φυλακή; Σκεφτόταν την οικογένειά του; Σίγουρα αυτή η κατάσταση απείχε πολύ από τα όνειρά του. Τι σκέφτεται ένας ιδεαλιστής αστυνομικός για την χώρα, την κοινωνία και το κράτος που ζει αν είναι στόχος μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Τι θα νομίζουν και τι θα νοιώθουν τα παιδιά του για αυτόν όταν μεγαλώσουν; Θα είναι υπό ψυχολογική πίεση με τι κατασκευασμένες ιστορίες για τον πατέρα τους; Τα σκέφτεται αυτά ο Μουσταφά πριν την τελευταία του πνοή στην απομόνωση;
Είμαι αηδιασμένος: τον ρίχνουν στον τάφο χωρίς να δείξουν ούτε το ένα δέκατο της ελεημοσύνης που δίνεται σε αδέσποτα σκυλιά και γάτες! Είναι ακόμα ένας αριθμός που προστίθεται στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό είναι ένα συνηθισμένο γεγονός για αυτούς, επειδή όλοι γυρνούν το κεφάλι από αυτήν την εξολόθρευση. Και γράφουν πράγματα ξεκινώντας με «ανεξάρτητα από το έγκλημα που διέπραξε…». αυτό που διέπραξε ήταν να δωρίσει 5 λίρες! Αυτή είναι η Τουρκία! Αυτοί οι βρώμικοι τοίχοι, ο άχρηστος καθρέφτης, το πρόχειρο τραπέζι. Τα χαρτιά τουαλέτας και τα πλαστικά μπουκάλια σκόρπια στο παράξενο, βρωμερό, ίσως δέκα ετών από τοίχο σε τοίχο χαλί, αντιπροσωπεύουν την Τουρκία. Ο αχρωμάτιστος και χωρίς σοβά τοίχος είναι η Τουρκία. Ο καθένας είναι ο δράστης και ο μάρτυρας μιας τεράστιας τυραννίας, ενός βασανισμού, μιας εκτέλεσης, μιας σκληρής συμπεριφοράς! Είναι η Τουρκία που κείται εγκαταλελειμμένη σε εκείνη την πλαστική καρέκλα με ένα ψυχρό σώμα! Αυτή δεν είναι χώρα, αλλά ένα απαίσιο και διαλυμένο κελί! Σας φτύνω!
Είμαι αηδιασμένος!

Ο καθηγητής Μεχμέτ Εφέ Τσαμάν είναι πολιτικός επιστήμονας (συγκεκριμένα στις διεθνείς σχέσεις). Είναι επίσης ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα, φιλελεύθερος δημοκρατικός και αρθρογράφος. Γράφει στα τουρκικά, αγγλικά και γερμανικά. Ο δρ. Τσαμάν είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Memorial του Newfoundland (MNU), στον Καναδά.

politurco.com 19/10/2020 tourkikanea.gr

ΔΗΜΟΦΙΛΗ