Ακούγοντας τις δηλώσεις του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ερσίν Τατάρ, τον οποίο, όχι άδικα, αποκαλούμε «κατοχικό ηγέτη», μόνο θλίψη, οργή και απογοήτευση μπορούμε να νιώσουμε, όσοι αληθινά νοιαζόμαστε και αγωνιούμε για το μέλλον της μοιρασμένης πατρίδας μας, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Κάθε φορά που του δίνεται η ευκαιρία, μιλά με τη γλώσσα του κατακτητή, σαν αντηχείο του νεοσουλτάνου της Άγκυρας Ταγίπ Ερτογάν.
Μιλά συνεχώς και επανειλημμένα, με τον ανάλογο στόμφο μάλιστα, για νέες «πραγματικότητες», τις οποίες ο ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η διεθνής κοινότητα «οφείλουν», κατά τον ίδιο, να «αναγνωρίσουν» και να «αποδεχθούν», αν θέλουν να εξευρεθεί λύση στην Κύπρο, που δεν μπορεί, όπως δηλώνει κατηγορηματικά, να είναι άλλη από τη λύση δύο κρατών!
Κι είναι απόλυτα δικαιολογημένη η αγανάκτηση που νιώθουμε τόσο εμείς, όσο και οι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας, που από την πρώτη μέρα της εκλογής του δίνουν καθημερινά και θαρραλέα τον δικό τους αγώνα, για να μην περάσει αυτή η πολιτική, της οριστικής διχοτόμησης και της σταδιακής τουρκοποίησης των κατεχομένων (κι ολόκληρου του νησιού, ίσως), που ευαγγελίζονται ο Τατάρ και οι μεγαλόσχημοι πάτρωνές και μέντορές του στην Τουρκία. Είναι πλέον πασιφανές ότι ο Ερτογάν και το ισλαμοφασιστικό καθεστώς του έχουν πάρει διαζύγιο από τις ευρωπαϊκές και πανανθρώπινες αρχές και αξίες της ειρηνικής συνύπαρξης, του διαλόγου και της αλληλοαποδοχής, οραματιζόμενοι γαλάζιες πατρίδες και αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Μιας εκπεσούσας αυτοκρατορίας, που ήταν για τους Ευρωπαίους, λίγο πριν από το τέλος της, ο «Μεγάλου Ασθενής», ένας «ασθενής» που δεν είχε πια λόγο ύπαρξης στην Ιστορία του Σύγχρονου Ευρωπαϊκού Πολιτισμού του 20ου αιώνα, και, αναμφίβολα, δεν έχει θέση και δεν μπορεί να επιτραπεί σε καμιά περίπτωση η αναβίωσή του σήμερα, στον 21ο αιώνα.
Ανεξάρτητα από τις δικές μας ευθύνες, παλινωδίες και αμετροέπειες σε σχέση με τις κατά καιρούς προσπάθειες λύσης του κυπριακού, που συνέβαλαν σε κάποιο βαθμό και μας οδήγησαν στα σημερινά τραγικά αδιέξοδα-και θα τις κρίνει η Ιστορία, οφείλουν σήμερα οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και οι Αμερικανοί «σύμμαχο» μας, να μιλήσουν στον Ερτογάν με τη γλώσσα της Ιστροίας, την οποία και ο ίδιος, επιλεκτικά, επικαλείται.
Οι νέες πραγματικότητες που διεκδικεί και για τις οποίες υπερθεματίζει με την αλαζονεία του ισχυρού, είναι προϊόν εισβολής και 46χρονης παράνομης κατοχής, εγκληματικής βίας, αρπαγής, λεηλασίας, σφετερισμού και εποικισμού-που είναι έγκλημα πολέμου. Είναι προϊόν της κατά συρροήν, ασύμμετρης και ασύγγνωστης παραβίασης των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενός ολόκληρου λαού, με τη δύναμη των όπλων και της στρατιωτικής επιβολής. Στην Αμμόχωστο και σ΄ ολόκληρη την κατεχόμενη Κύπρο οι κάτοικοι του νησιού, Ελληνοκύπριου, Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Μαρωνίτες και Λατίνοι έζησαν μαζί για αιώνες ειρηνικά κι αδελφωμένα.
Κι αυτό το δικαίωμα της ειρηνικής συνύπαρξης σε μια ελεύθερη και επανενωμένη πατρίδα δεν έχει κανένας Τατάρ και κανένας Ερτογάν το δικαίωμα να μας το στερήσει!
Με αυτή τη γλώσσα, τη γλώσσα της Ιστορίας, τη γλώσσα των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, των αρχών και αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κάθε ευνομούμενης πολιτείας, θα πρέπει όλοι πια να μιλήσουν, αν θέλουν πράγματι να προασπίσουν την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα στο πολύπαθο νησί μας, αλλά και σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο και όπου αλλού διακυβεύονται, εξαιτίας της τουρκικής βουλιμίας και επιβουλής. Δεν έχει την πολυτέλεια ο σύγχρονος κόσμος, εν μέσω πανδημίας και οικονομικής κρίσης, για άλλους Χίτλερ και νέα δεινά!
Δρ Κώστας Κατσώνης, φιλόλογος-συγγραφέας
(Δεκέμβρης 2020)