Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
Δεν πέρασαν πολλές ώρες και επιβεβαιώθηκε απολυτά στο ότι η σύνοδος των ευρωπαίων ηγετών ή δεν θα έπαιρνε μέτρα ή θα έπαιρνε χάδια, τελικός καταλήξαν στο δεύτερο το οποίο ο σουλτάνος το έχει γραμμένο στα τροχάδια του, για αυτό και ευχαρίστησε δημόσια όσους τον στήριξαν στην σύνοδο.
Ειλικρινά είναι να λυπάσαι για τους ηγέτες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης που άγονται και φέρονται όχι από τις αρχές της Ένωσης, αλλά από τα οικονομικά μικροσυμφέροντα τους βάζοντας έτσι επικίνδυνη υποθήκη όχι μόνο για την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή μας αλλά και για το μέλλον της Ευρωπαϊκής κοινότητας, που αν δεν αναδειχθούν ηγέτες του μεγέθους του Αντενάουερ ή του Σαρλ ντε Γκωλ ό οποίος να σημειώσω εδώ ότι είχε πει και κάτι προφητικό, στις 14 Ιανουαρίου 1963 σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε στο Μέγαρο των Ηλυσίων: «Η είσοδος της Μεγάλης Βρετανίας και άλλων χωρών εις την Κοινήν Αγοράν θα μετέβαλλεν εξ ολοκλήρου τον χαρακτήρα της ΕΟΚ, ως εφαντάσθη ταύτην η Γαλλία. Μία Ευρώπη επτά ή ένδεκα ή δεκαοκτώ χωρών θα ισοδυνάμει με κολοσσιαίαν ατλαντικήν κοινότητα, τελούσαν υπό την εξάρτησιν και τον έλεγχον των Ηνωμένων Πολιτειών, αι οποίαι θα έτεινον εις το να απορροφήσουν την ευρωπαϊκήν κοινότητα», επαληθεύτηκε απόλυτα και το ότι η σημερινή Ευρώπη ακόμη και μετά την αποχώρηση της Βρετανίας είναι εξαρτημένη στις αποφάσεις της από τις ΗΠΑ, φαίνεται και από την απόφαση του συμβουλίου που μετέθεσαι τις όποιες κυρώσεις στην Τουρκία την άνοιξη, περιμένοντας την ανάληψη της προεδρίας και την νέα γραμμή από το καινούργιο πρόεδρο. Οι ΗΠΑ όμως σε αντίθεση με την ΕΕ δεν δίστασαν να κόψουν την γείτονα από το πρόγραμμα των F-35, ενώ προχωρούν και σε σημαντικές κυρώσεις για την αγορά και ενεργοποίηση του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400.
Ας επανέλθουμε όμως στα ευρωπαϊκά, μεγάλες χώρες με μικρούς ηγέτες δυστυχώς δεν μπορούν να προχωρήσουν μπροστά την ΕΕ και το μέλλον της αρχίζει να διαγράφεται δυσοίωνο. Η ΕΕ για να προχωρήσει εκτός των οικονομικών που κινείται ενιαία, χρειάζεται τουλάχιστον δύο ακόμη πράγματα.
Α) Κοινή εξωτερική πολιτική έτσι ώστε να βγαίνει προς τα έξω ενιαία φωνή και όχι άλλα εντός Ένωσης και άλλα εκτός, γιατί σήμερα έχουμε αυτή την κατάσταση.
Β) Είναι απαραίτητη η κοινή άμυνα, η οποία θα λειτουργήσει και ως η καλύτερη αποτροπή μιας και θα γνωρίζει ο οποιοσδήποτε, ότι αν κινηθεί εναντίων χώρας μέλους της Ένωσης θα έχει απέναντι του το σύνολο της.
Βέβαια για να υλοποιηθούν αυτά χρειάζονται ηγέτες με όραμα, φωνή και πολιτική πυγμή. Μέχρι λοιπών να ανατείλουν στο πολιτικό στερέωμα της ΕΕ αυτοί οι άνδρες ή οι γυναίκες πολιτικοί και μιας και η σημερινή ένωση είναι κατά πολύ κατώτερη των ιδρυτών της και των προσδοκιών των λαών της, οι χώρες μέλη της Ένωσης που αισθάνονται ότι απειλούνται έχουν μόνο μια λύση. Να δημιουργήσουν ισχυρές περιφερειακές στρατιωτικές συμμαχίες, ακόμη και οικονομικές εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, λύση ανάγκης, αλλά λύση.
Η Ελλάδα με πολύ αργούς ρυθμούς και σε βάθος χρόνου (αυτό είναι καλό από την άποψη ότι δεν είναι ευκαιριακές) μιας και είχε πιστέψει στην αλληλεγγύη των «συμμάχων» της, έχει ξεκινήσει να μπαίνει εδώ και αρκετό καιρό σε αυτή την λογική και ήδη έχει αρχίσει να δρέπει καρπούς, (ευτύχημα το ότι η νέα κυβέρνηση δεν κατήργησε τις συμφωνίες της προηγούμενης) οι οποίοι για την ώρα δεν είναι αρκετοί για να θωρακίσουν την πατρίδα μας όπως θα έπρεπε, για αυτό απαιτείται περισσότερη δουλειά, λιγότερα λόγια, αλήθειες στους πολίτες αυτού του τόπου και απαγκίστρωση από χρόνιες αγκυλώσεις, για να πάμε μπροστά προστατεύοντας την πατρίδα και τον λαό της και υιοθετώντας την λογική των πατέρων μας «Θαρσείν χρη, τάχ’ αύριον έσσετ’ άμεινον» πρέπει να έχετε θάρρος ίσως αύριο να είναι καλύτερα.