Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία ενός έθνους που αποβαίνουν καθοριστικές στην πορεία του αν αφεθούν να στιγματίσουν το μέλλον του.
Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
Αυτό μπορεί να συμβεί είτε από αδυναμία είτε από δειλία ή από λάθος εκτιμήσεις. Τέτοιες στιγμές είναι λ.χ. η εισβολή στην Κύπρο μας το 1974, αλλά και η υπογραφή της λεγομένης Συμφωνίας των Πρεσπών το 2018.
Στην περίπτωση της εισβολής του Αττίλα προέκυψε ένα θέμα κατοχής τμήματος ενός κυρίαρχου κράτους, το οποίο η Ελλάδα δεν αντιμετώπισε στρατιωτικά, ως όφειλε, ως εγγυήτρια δύναμη, αλλά και δεν χειρίστηκε διπλωματικά με επιτυχία, παρότι υπήρξε κατάφωρη παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας ενός κράτους, η οποία συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, 46 και πλέον έτη αργότερα δηλαδή.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις ανέχτηκαν όλα αυτά τα χρόνια τον τουρκικό στρατό κατοχής, τον εποικισμό του κατεχόμενου τμήματος της νήσου, τη λεηλασία των αρχαιολογικών θησαυρών της, την ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Παράλληλα αποδέχτηκαν την αναβάθμιση των Αρχών κατοχής σε ισότιμους συνομιλητές, χωρίς την παραμικρή ντροπή οργάνωσαν και προπαγάνδισαν επαίσχυντα σχέδια λύσης τύπου «Ανάν», παρακολούθησαν απαθείς τον «Αττίλα 3» στην Αμμόχωστο και είδαν τον νεοσουλτάνο να φωτογραφίζεται στα Κατεχόμενα με τον δολοφόνο του Σολ. Σολομού και «υπουργό» πλέον του ψευδοκράτους Κενάν Ακίν.
Αν όλα αυτά δεν είναι η «δικαίωση» της στιγμής της 20ής Ιουλίου, που εξέτρεψε την πορεία του Ελληνισμού ως ιστορική παρουσία του στη Μεγαλόνησο, τότε πώς ακριβώς θα μπορούσε αλλιώς να χαρακτηριστεί; Μια «δικαίωση» που επισφραγίστηκε με την ελλαδίτικη ατολμία και υποχωρητικότητα.
Με την προδοτική «Συμφωνία των Πρεσπών» (12/06/2018) εκχωρήθηκε στους σφετεριστές της Μακεδονίας μας το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζονται ως «εθνικά Μακεδόνες» και το σλαβογενές γλωσσικό τους ιδίωμα ως «μακεδονική γλώσσα». Έκτοτε η «συμφωνία» αυτή επικυρώθηκε από το ελληνικό Κοινοβούλιο την 25η Ιανουαρίου 2019 με μια οριακή υβριδική πλειοψηφία 153 βουλευτών και αποτέλεσε εν μια νυκτί νόμο του κράτους με την υπογραφή του από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο.
Αυτά, για να μη ξεχνούμε τις ευθύνες συγκεκριμένων προσώπων που εναντιώθηκαν απέναντι στη θέληση του ελληνικού λαού, απέναντι τελικά στην Ιστορία και στα εθνικά μας δίκαια. Ακόμη κι αυτοί που χαρακτήρισαν τη «συμφωνία» κακή και την εκχώρηση «μακεδονικής εθνότητας» και «μακεδονικής γλώσσας» «μία μη αποδεκτή εθνική υποχώρηση» αποδέχονται και εφαρμόζουν σήμερα τους όρους και τις διατάξεις της. Αν όλα αυτά δεν είναι η «δικαίωση» της στιγμής της προδοσίας της 12ης Ιουνίου 2018, που έθεσε εν αμφιβόλω τη μέχρι εκείνη τη στιγμή αδιαμφισβήτητη ελληνικότητα της μακεδονικής ταυτότητας, τότε πώς ακριβώς θα μπορούσε αλλιώς να χαρακτηριστεί; Η «δικαίωση» μιας ακόμη στιγμής, που επισφραγίστηκε με την ελλαδίτικη ατολμία και υποχωρητικότητα.
Δυστυχώς, όλα δείχνουν πως οδεύουμε ολοταχώς σε ακόμη μία οδυνηρή στιγμή, αυτή τη φορά στο Αιγαίο μας. Οι βόλτες του «Oruc Reis» στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, με τη συνοδεία τουρκικών πολεμικών, η παράνομη δέσμευση ελληνικών θαλασσίων ζωνών με τις τουρκικές NAVTEX, η ανυποληψία της χώρας μας στην Ε.Ε. (για την οποία δεν είναι άμοιρη ευθυνών η συμπεριφορά μας σε περιπτώσεις όπως οι παραπάνω) οδηγούν νομοτελειακά στη δημιουργία νέων τετελεσμένων στην περιοχή μας. Αν δεν υπάρξει άμεση αντίδραση, έστω και καθυστερημένα, που να περιλαμβάνει την πλήρη στρατιωτικοποίηση των νησιών μας σε έμψυχο δυναμικό και οπλισμό, την οργάνωση της παλλαϊκής άμυνας και το σαφές μήνυμα προς τους «συμμάχους μας» (που θα διατυπωθεί εμπράκτως και όχι με λόγια) ότι θα υπερασπίσουμε με κάθε τίμημα τα εθνικά μας δίκαια, τότε ας μην περιμένουμε να το κάνουν αυτό οι Γάλλοι ή οι Αμερικανοί. Ειδικά οι τελευταίοι, ακόμη και με τις προσδοκίες ορισμένων μετά την επικράτηση Μπάιντεν. Αρκεί να δει κανείς τις δηλώσεις του προαλειφόμενου για σημαντική θέση στο State Department στενού συνεργάτη του Matthew Bryza, ο οποίος δήλωσε πρόσφατα ότι «η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει το Καστελόριζο ώστε και η Τουρκία να εγκαταλείψει τις αξιώσεις της σε Ρόδο και Κρήτη».
*Δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική» [email protected]