Παρακολουθώ κάποιες φορές στο συνδρομητικό κανάλι με τις ιστορικές αναδρομές (πολλές από τις εκπομπές του είναι παραγωγές ξένων μεγάλων τηλεοπτικών δικτύων) και βλέπω πόσο μεγάλη σημασία αποδίδουν οι ξένοι στα δικά μας ήθη και έθιμα.
Οι φωτιές και ο Κλήδονας του Αϊ-Γιαννιού του καλοκαιριού, τα Αναστενάρια στη Μακεδονία, ο σαϊτοπόλεμος στον Βροντάδο της Χίου, τα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου, οι ιππικοί αγώνες του Αγίου Γεωργίου στην Αράχοβα.
Θυμάμαι, όταν συνεργαζόμουν με ένα νορβηγικό πρακτορείο ειδήσεων, μου έστειλαν ολόκληρο τηλεοπτικό συνεργείο για να γυρίσουν τον Αγιασμό των Υδάτων στον Πειραιά. Ναι, τον Αγιασμό των Υδάτων, τον οποίο εμείς με τόση ευκολία «ξεπετάξαμε» λόγω του κορονοϊού!
Τι πιο απλό από τον μητροπολίτη, δύο εξαπτέρυγα και δύο ψάλτες -με τις σωστές αποστάσεις μεταξύ τους- και πέντε έξι «βατράχια» στο λιμάνι του Πειραιά, ώστε να μεταδοθεί τηλεοπτικά η τελετή και να τηρηθεί το έθιμο;
Τόσες και τόσες εκδηλώσεις οργάνωσε -τηρώντας αυστηρά τις χωροταξικές εντολές- ένα πολιτικό κόμμα και δεν του μίλησε κανείς, και θα χαλούσε ο κόσμος αν είχαμε μια απλή -με αυστηρή τήρηση των πρωτοκόλλων- κατάδυση του Σταυρού στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη και στις άλλες μητροπόλεις της χώρας;
Δηλαδή ποιον ενοχλεί το «Εν Ιορδάνη» και ποιον απωθεί το έθιμο; Είπαμε «όχι» στα κάλαντα, είπαμε «όχι» το Πάσχα στο «Χριστός Ανέστη», αλλά τα Θεοφάνια τι φασαρία και τι συνωστισμό μπορεί να προκαλέσουν, όταν δεν επιτρέπονται ούτως ή άλλως οι συγκεντρώσεις;
Γιατί θα ενοχλούσε μια απευθείας μετάδοση μιας απλής τελετής; Ο μητροπολίτης, ένας ιερέας, ένας διάκονος και δύο ψαλτάδες. Λιγότεροι από τους εννέα του ρεβεγιόν!
Και σε απόσταση άλλοι πέντε έξι κολυμβητές, που θα πέσουν στα παγωμένα νερά. Κι αν ενοχλούν οι κολυμβητές, ας ρίξει ο μητροπολίτης τον Σταυρό με μια κορδέλα και ας τον ανασύρει ο ίδιος από το νερό. Αλλά να πέσει το Σύμβολο της Πίστεως στη θάλασσα!
Γιατί εμείς δεν εορτάζουμε τα Θεοφάνια όπως οποιοσδήποτε άλλος λαός. Εμείς είμαστε η χώρα της ναυτιλίας, είμαστε η Ελλάδα των νησιών, των ναυτικών και των καπεταναίων. Για εμάς το «Εν Ιορδάνη» δεν σημαίνει μόνο «το Πνεύμα εν είδει περιστεράς», αλλά σημαίνει την ευλογία προς τους «εν θαλάσση μακράν», σημαίνει την ευλογία προς όλους εκείνους που σήμερα κρατούν ανοιχτό το παγκόσμιο εμπόριο, παραμένοντας μήνες και μήνες πάνω στα βαπόρια.
Ας το ξανασκεφτεί η κυβέρνηση. Ο μητροπολίτης, ένας ιερέας, ένας διάκονος και δύο ψαλτάδες. Αλλά να πέσει ο Σταυρός στη θάλασσα! Να τιμήσουμε την πίστη μας, την Ορθοδοξία, το Πολεμικό Ναυτικό μας και τη μεγάλη ελληνική εμπορική ναυτιλία!