Γράφει ο Γιώργος Βενετσανος
Στην Ελλάδα θα κυκλοφορήσει αν δεν κυκλοφόρησε ήδη, ένα βιβλίο για τον Φετουλάχ Γκιουλέν, (άλλοτε στενό συνεργάτη του Τούρκου προέδρου στα επεκτατικά σχέδια και στον μουσουλμανικό παντουρικισμό) το οποίο δεν γράφτηκε από τον ίδιο, αλλά από έναν ληθουρανό πάστορα καθηγητή πανεπιστημίου, με αντικείμενο την ιστορία του χριστιανισμού. Μεταξύ άλλων Φετουλάχ Γκιουλέν, στην παρουσίαση που έγινε ανέφερε για την Ελλάδα:
«Η Ελλάδα για εμάς είναι πολύ σημαντική. Τα δυο έθνη για μια περίοδο θεωρούνταν αδέλφια. Κάποιοι ακολουθώντας λάθος τακτικές και στρατηγικές μας χώρισαν από φίλους και συνοδοιπόρους. Ίσως μια μέρα αυτοί οι άνθρωποι να συγκεντρωθούν όλοι μαζί». Τι ωραία, τι όμορφα, τι γλυκά λόγια, αγάπη, ενότητα, φιλία, και αλλά πολλά, είναι όμως έτσι; Για όσους δεν έχουν γνώση της ιστορίας των Οθωμανών και της αξιακής και διδασκαλίας των δερβίσικων Ταγμάτων θα πούνε όλα τέλεια, για όσους όμως γνωρίζουν υπάρχει και μια δεύτερη ανάγνωση, που αυτός που έφτιαξε το σημερινό πρόεδρο της γείτονας την αποκρύπτει έντεχνα, καλύτερα να τα δούμε ένα προς ένα:
1. «Η Ελλάδα για εμάς είναι πολύ σημαντική», «οι Τούρκοι έχουν ανάγκη τους Έλληνες», ναι αλλά πώς; Όχι ως ανεξάρτητο κράτος, αλλά, ως το μέλος της αυτοκρατορίας που έχει αποκοπεί και πρέπει να επιστρέψει εκεί που ήταν. Το βλέπουμε το βιώνουμε από τις προσπάθειες που κάνει ο μαθητής του (Ερντογάν) για επέκταση στον ελλαδικό χώρο
2. «Οι θρησκείες συνυπήρχαν», βεβαίως, παραλείπεται όμως να ειπωθεί ότι η ανοχή προς τους χριστιανούς υπήρχε όσο υπάκουαν στην συνθήκη υποταγής που αποτελεί τη νομική βάση για την αντιμετώπιση των μη μουσουλμάνων. «Αυτή η συνθήκη προβλέπει κατ’ ανάγκη την υποταγή των μη μουσουλμάνων, μαζί με όλες τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτή, ειδικότερα την πληρωμή φόρου υποτέλειας, δηλαδή του προκαθορισμένου κεφαλικού φόρου (jizya) και του φόρου επί της γης (kharāj), το ποσό του οποίου προσδιορίζεται ανάλογα με την περίπτωση. Οι μη μουσουλμάνοι πρέπει να φορούν διακριτά ενδύματα και πρέπει να ξεχωρίζουν τα σπίτια τους, τα οποία δεν επιτρέπεται να χτίζονται ψηλότερα από εκείνα των μουσουλμάνων, με ιδιαίτερα σημάδια. Δεν επιτρέπεται να ιππεύουν άλογα ή να φέρουν όπλα και οφείλουν να παραμερίζουν στον δρόμο για τους περνάνε μουσουλμάνους. Δεν πρέπει να σκανδαλίζουν τους μουσουλμάνους με το να ασκούν δημόσια τις λατρευτικές τους τελετές ή τα δικά τους έθιμά, όπως το να πίνουν κρασί. Δεν πρέπει να χτίζουν νέες εκκλησίες ή ερημητήρια… Πρέπει να πληρώνουν τον κεφαλικό φόρο υπό ταπεινωτικές συνθήκες», (Ελένη Γκαρά – Γεώργιος Τζεδόπουλος, χριστιανοί και μουσουλμάνοι στην Οθωμανική αυτοκρατορία). Όσο λοιπόν αυτά τα τηρούσαν οι χριστιανοί είχε καλώς «οι θρησκείες συνυπήρχαν», αλλιώς εξισλαμισμός ή θάνατος.
3. «κάποτε ζούσαμε αγαπημένοι, μέχρι που κάποιοι μας χώρισαν;»! Για να καταλάβουμε καλύτερα τι θέλει να πει ακριβώς. Ως γνωστόν στην οθωμανική πολιτική σκέψη η έννοια της εθνικής ταυτότητας και συνείδησης, πολύ δε περισσότερο του εθνικού κράτους, δεν υπήρχε, έτσι οι αρχικές αντιδράσεις του οθωμανικού κράτους στράφηκαν αφενός στον ρωσικό παράγοντα, ο οποίος θεωρήθηκε υπεύθυνος για άμεση υποκίνηση των στασιαστών, και αφετέρου σε αδυναμίες, σφάλματα και παραλείψεις του κρατικού μηχανισμού. Τους ήταν αδύνατο να καταλάβουν πως οι ρωμιοί από μόνοι του αποφάσισαν να ξεσηκωθούν κόντρα στο δοβλέτι με τα όπλα, το οποίο βέβαια ήταν αποτέλεσμα της εθνικής αφύπνισης καθώς και του «κάποτε ζούσαμε αγαπημένοι», τόσο πολύ που δεν είχαν τέλος οι σφαγές, οι εξισλαμισμοί, τα παιδομαζώματα και μύρια όσα ακόμη, και ναι στα διαλλείματα αυτών των θεάρεστων έργων, κατά τον Γκιουλέν «ζούσαμε αγαπημένοι», για αυτό και ο ελληνισμός αποφάσισε ότι ήταν η ώρα είτε να ζήση, είτε να πεθάνει ελεύθερος, με αποτέλεσμα το έθνος να επαναστατήσει από άκρη σε άκρη του ελληνισμού.
4. Τα τάγματα των δερβίσηδων με τη διδασκαλία της «αγάπης» και του συγκρητισμού των θρησκειών που είναι ο συνδυασμός διαφορετικών (συχνά φαινομενικά απλώς διαφορετικών) πίστεων, συνήθως αναμειγνύοντας πρακτικές ποικίλων σχολών σκέψης. Ο συγκρητισμός μπορεί να περιλαμβάνει τη μείξη και αναλογία αρκετών αυθεντικά ξεχωριστών παραδόσεων, ειδικά στη θεολογία και τη μυθολογία της θρησκείας, επιβάλλοντας έτσι μια υποκείμενη ενότητα και επιτρέποντας μια περιεκτική προσέγγιση άλλων δογμάτων. Με αυτήν την λογική λειτούργησαν τα τάγματα των δερβίσηδων ως η αιχμή του δόρατος της αλλοτρίωσης, παρακμής, εξισλαμισμού του πληθυσμού στην Μικρά Ασία καθώς και στην χερσόνησο του Αίμου (Βαλκάνια). Εάν λοιπόν βγαίνει ένα συμπέρασμα από όλα τα ανωτέρω είναι ότι ο Φετουλάχ Γκιουλέν είναι απείρως πιο επικίνδυνος από τον μαθητή του, γιατί με την υποτιθέμενη αγάπη και τους χαμηλούς τόνους μπορεί να οδηγήσει σε λάθος ανάγνωση των προθέσεων του και να οδήγηση σε απίστευτες εθνικοπολιτικές παγίδες το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Οπότε η απάντηση στα λεγόμενα του από την πλευρά μας θα πρέπει να είναι η φράση που είχε πει ο Τρώας Λαοκόοντας προς τους συμπολίτες του στην μάχη της Τροίας: «timeo Danaos et dona ferentes», και στα ελληνικά: «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας». Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις