Η Ελλάδα παρότι συνορεύουσα χώρα με την Λιβύη, παρότι μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, απουσιάζει παντελώς από τις διασκέψεις για την Λιβύη!
Φυσικά δεν είναι η πρώτη εθνική ήττα που έχουμε υποστεί το τελευταίο χρονικό διάστημα. Έχει προηγηθεί η τουρκική εισβολή στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, η πολεμική εισβολή του Τσεσμέ στην καρδιά του Αιγαίου, η εθνική μειοδοσία υπουργών που περιόρισαν την εθνική κυριαρχία στα 6 ναυτικά μίλια δίνοντας την ευκαιρία στους τούρκους για πρώτη φορά να φτάσουν ανενόχλητοι έξω από το Καστελόριζο και τη Ρόδο κλπ.
Το θέμα της Λιβύης όμως συνιστά την απόλυτη περιθωριοποίηση της Ελλάδος. Η χώρα πλέον θεωρείται παρίας, τριτοκοσμική, προδομένη από τους ίδιους τους οργανισμούς στους οποίους υποτίθεται ότι είναι ισότιμος εταίρους.
Γίνεται διεθνής συνδιάσκεψη για την Λιβύη και η Ελλάδα απουσιάζει. Αντί να είναι εκεί, στην πρώτη γραμμή όπως το δικαιούται, με βασική απαίτηση την κατάργηση του παράνομου μνημονίου Τουρκίας – Λιβύης, του λεγόμενου τουρκολιβυκού μνημονίου, Το οποίο ενώ επί προεδρίας Προκόπη Παυλόπουλου και των ενεργειών του, είχε κηρυχθεί άκυρο και ανυπόστατο ακόμα και στην σύνοδο κορυφής της ευρωπαϊκής ένωσης, έπειτα αναρτήθηκε ακόμα και στον ΟΗΕ!
Όταν μία χώρα συμπεριφέρεται σα να μην υπάρχει, στο τέλος θα πάψει να υπάρχει.