Στην περίοδο της λοιμικής, των συνεχών προκλήσεων της Αγκυρας με το φάσμα της νέας χρεοκοπίας να απειλεί τις οικονομικά αδύνατες χώρες, στις παρακλήσεις Ελλάδας και Κύπρου για την άμεση επανεκκίνηση του τουρισμού, της μόνης πηγής πλούτου, οι Ευρωπαίοι σπεύδουν να στηρίξουν την Τουρκία
Γράφει ο Νίκος Παπουτσόπουλος
Οι Ελληνες πολιτικοί εξαντλούν τα όρια των διαμαρτυριών και καταγγελιών της τουρκικής παραβατικότητας, για να εισπράξουν το κέρδος της ατιμωρησίας, της ειρωνείας, των υποσχέσεων και της χλεύης
Θεατές απαθείς και αμέτοχοι της μετάλλαξης αξιών και Ιστορίας, μύθων και μνημείων και τόπων, με ευτελείς δικαιολογίες οικονομικών άλλοτε και άλλοτε υγειονομικών κρίσεων που καταδυναστεύουν τον σύντομο βίο αλλά που διευκολύνουν την απόλυτη εφαρμογή της εξουσιαστικής ιδεολογίας πίσω από τις ανέκφραστες προσωπίδες του τρόμου και του πανικού. Πολιτικά ιδεολογήματα και θεωρίες έχουν αντικαταστήσει τον πόλεμο από «έναν αγώνα με πιο εκλεπτυσμένα όπλα: οι τεχνικές της διακυβέρνησης του πολέμου και της διπλωματίας έχουν την ίδια ρίζα και διαχρονικά μοιράζονται μιά βαθιά εσωτερική συγγένεια. Οταν ολόκληροι λαοί γίνονται ειρηνιστές, είναι ένα σημάδι παράνοιας. Οι δυνατές και ακμαίες φυλές δεν είναι ειρηνικές, είναι λάτρεις της μάχης ενάντια στον άνθρωπο, και αφήνουν σε άλλους λαούς τον οικονομικό πόλεμο απέναντι στη φύση, προκειμένου να τους λεηλατούν και να τους υποτάσσουν» (Οσβαλντ Σπένγκλερ, «Ο άνθρωπος και η τεχνική»). Η έξαρση της τουρκικής προκλητικότητας στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, και ιδιαίτερα σε Ελλάδα και Κύπρο, και η απάθεια της Δύσης προ της κορύφωσης της επιθετικότητας της γείτονος καταδεικνύουν ασφαλώς τις προθέσεις προκειμένου ένας πολύτιμος σύμμαχος και στρατηγικός εταίρος να παραμείνει αλώβητος, να εξυπηρετεί τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και τις μεγάλες επενδύσεις και ως πολεμική «φυλή δυνατή και ακμαία» να επεμβαίνει στρατιωτικά για να «ελέγχει» την τρομοκρατία και τις ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις, να δρομολογεί δημογραφικές αλλαγές από τη Συρία ως το Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Οι συνεχείς NAVTEX στα όρια των χωρικών υδάτων του Καστελόριζου, οι έρευνες εντός της κυπριακής ΑΟΖ, η επέκταση χρήσης του παραλιακού μετώπου της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου, παρά τη διεθνή κατακραυγή και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, η ισλαμοποίηση της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης, η ευγενής «ώθηση» των αλλόφρονων μεταναστών, προσφύγων και «ασυνόδευτων παιδιών» στον «φράχτη» του Εβρου, οι προσβολές και ύβρεις που συχνά απευθύνει η Αγκυρα σε δύο ισότιμα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης συνθέτουν την ασφυκτική ατμόσφαιρα που επιχειρεί η Τουρκία και τους εκβιασμούς που ασκεί προκειμένου να εξυπηρετήσει τα επεκτατικά της σχέδια και την ανασύσταση της κραταιάς, άλλοτε, Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Μεγαλειώδεις τελετές, προσφιλείς στα πλήθη, συμμετοχή πιστών μουσουλμάνων, προσευχές και εντυπωσιακά τηλεοπτικά θεάματα είχαν συνοδεύσει την ισλαμοποίηση της Αγίας Σοφίας, όπως και τους λαμπρούς εορτασμούς της 567ης επετείου από την Αλωση της Κωνσταντινούπολης, που ανακάλεσαν στη μνήμη τις περιόδους κλέους των Οθωμανών προγόνων, της «δυνατής και ακμαίας φυλής, των λάτρεων της μάχης ενάντα στον άνθρωπο» και τον πολιτισμό. Στον χριστιανικό Ναό της Αγίας Σοφίας ιμάμηδες ανέγνωσαν αποσπάσματα από το Κοράνι, καθώς με σύμμαχο τη σύγχρονη τεχνολογία τοξοβόλοι στόχευαν προς τα τείχη και τα περιώνυμα κτίσματα. Στην τηλεοπτική φαντασμαγορία ο Τούρκος πρόεδρος, με μήνυμα που απηύθυνε ύστερα από τον χαιρετισμό του για τον διάπλου του γεωτρύπανου «Fatih» από τον Βόσπορο, υπογράμμισε: «Δεν είναι δυνατό για μια γενιά που δεν γνωρίζει τον πολιτισμό της να επιβιώσει, όπως ένα δέντρο χωρίς τις ρίζες του δεν μπορεί να επιβιώσει». Ο πολιτισμός της Δύσης παρακολούθησε με ιλαρότητα και θυμηδία τις τηλεοπτικές εθνικιστικές και θρησκευτικές πανηγύρεις της ισλαμικής Τουρκίας ή εκείνες της ορθόδοξης Ελλάδας, με την ευκαιρία των εορτασμών της δισεκατονταετηρίδας, ή της φαραωνικής Αιγύπτου, που διεγείρουν τον ενθουσιασμό των αυτοχθόνων μόνον!
Στην ευαίσθητη σιγή της Ευρώπης, η οποία υποχωρεί, κατά τη συνήθη τακτική, προ του οικονομικού οφέλους, στην απροθυμία συμπαράστασης των Ευρωπαίων εταίρων και συμμάχων σε περιόδους προσβολών και κρίσεων, όπως ακριβώς και προ 200 ετών στην περίοδο της Επανάστασης, οι Ελληνες πολιτικοί εξαντλούν τα όρια των διαμαρτυριών και καταγγελιών της τουρκικής παραβατικότητας, για να εισπράξουν το κέρδος της ατιμωρησίας, της ειρωνείας, των υποσχέσεων και της χλεύης ή της υποχρέωσης αγοράς νέων οπλικών συστημάτων για την αποτροπή ενεργειών που καταδικάζει το Διεθνές Δίκαιο και τα θεσμικά όργανα ασφαλείας (!). Ευχετήρια προτροπή της Δύσης, αντί των «κυρώσεων», η έναρξη διαλόγου για την επίλυση των μονομερών τουρκικών επεκτατικών διεκδικήσεων καθώς και η υποχρεωτική εκταμίευση για την ενίσχυση και τον πολλαπλασιασμό της αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων, ύστερα από τη μνημονιακή χρεοκοπία και τον διεθνή διασυρμό. Νέες δαπάνες για εξοπλισμούς και «πιο εκλεπτυσμένα όπλα», που θα προσθέσουν στους εταίρους και συμμάχους επιπλέον κέρδη στα ήδη υπερβολικά που αποκόμισαν από την πρόσφατη χρεοκοπία της Ελλάδος. Με οπλικά συστήματα και τεχνογνωσία άλλωστε ενισχύουν και θωρακίζουν τη φίλη γείτονα οι ίδιοι σύμμαχοι και εταίροι, οι οποίοι εντείνουν τη συνεργασία με την Ευρώπη για τη διαχείριση της μετανάστευσης και την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης. Στο πνεύμα του διαλόγου, των υποχωρήσεων και των συμβιβασμών, στην περίοδο των οικονομικών τιμωριών της χώρας, οι εταίροι υποχρέωσαν την Ελλάδα να εκχωρήσει στα Σκόπια κατά την επίσημη τελετή της ονοματοδοσίας, για τη διευκόλυνση των οικονομικών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μέρος από το ταμείο της εθνικής κληρονομίας, καθώς οι βόρειοι γείτονες αναζήτησαν ιδρυτικούς μύθους προκειμένου να αλλοιώσουν ιστορικές πηγές και με ιταμότητα να εγείρουν αξιώσεις, συνεχώς και απροκάλυπτα, και να απαιτούν υποχωρήσεις και συμβιβασμούς από την πλευρά της Ελλάδας.
Στην περίοδο της λοιμικής, των συνεχών προκλήσεων της Αγκυρας, με το φάσμα της νέας χρεοκοπίας να απειλεί τις οικονομικά αδύναμες χώρες, στις παρακλήσεις Ελλάδας και Κύπρου για την άμεση επανεκκίνηση του τουρισμού, της μόνης πηγής πλούτου, οι Ευρωπαίοι σπεύδουν να στηρίξουν την Τουρκία, η οποία εισβάλλει ανενόχλητη στην κυπριακή ΑΟΖ, στα Βαρώσια, προωθεί βίαια μετανάστες στην Ελλάδα, απειλεί το Καστελόριζο, μετονομάζει το Αιγαίο, αμφισβητεί τις Διεθνείς Συνθήκες και το Διεθνές Δίκαιο. Στο κλίμα αυτό επιδιώκουν να σύρουν Ελλάδα και Κύπρο σε συμβιβασμούς, παραχωρήσεις και συνδιαχείριση, προκειμένου να ικανοποιήσει τον ισλαμιστή πρόεδρο της Τουρκίας, προ του οποίου με σεβασμό παρέμεινε ορθή η πρόεδρος της Κομισιόν.
Ιστορίες και μύθους αναζήτησαν με ζήλο οι κάτοικοι των Σκοπίων να αποκόψουν από τον κορμό της Ιστορίας του ελληνικού γένους για να καταδείξουν την αρχαία κληρονομία τους και να επιτύχουν τη συμφωνία ονοματοδοσίας, Ιστορία και καταβολές αναζητούν οι Τούρκοι μέσα από τον πλούτο και το κάλλος μοναδικών μνημείων ενός κόσμου που βεβήλωσαν, λεηλάτησαν και αφάνισαν. Ιστορία την οποία η έπαρση των ειδημόνων Ελλήνων επιστημόνων, αφού απαξίωσε, αμφισβήτησε και αποδόμησε, παρέδωσε για την ορθή εκπαίδευση και καλλιέργεια του λαού, που ακόμη προσπαθεί να ανιχνεύσει την ταυτότητά του. Από τον ανεξάντλητο θησαυρό μύθων και θρύλων που είχαν μεριμνήσει ήδη τοξικοί ερευνητές να τεκμηριώσουν νεοεπιστημονικά, καθώς απαιτεί η εξουσιαστική ιδεολογία, άντλησαν κατάλληλα θεάματα για να τιμήσουν τις τηλεοπτικές επετειακές εορτές της Επανάστασης σε μια προσπάθεια ανάκλησης της ιστορικής μνήμης και της εθνικής κληρονομίας. Κληρονομία που «διαμορφώνει την ταυτότητά μας και την καθημερινή μας ζωή, καθώς αποτελεί αναπόσπαστο μέρος των πόλεων, των φυσικών τοπίων και των αρχαιολογικών χώρων της Ευρώπης. Δεν βρίσκεται μόνο στη λογοτεχνία, στην τέχνη και στα αντικείμενα, αλλά και στις παραδοσιακές τέχνες που μαθαίνουμε από τους προγόνους μας, στις ιστορίες που αφηγούμαστε στα παιδιά μας, στις γεύσεις που μοιραζόμαστε και στις ταινίες που βλέπουμε και στις οποίες αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας», σύμφωνα με τη σχετική ανάρτηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο διαδίκτυο, με την ευκαιρία των εορτασμών του Ετους Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Αγώνες με «πιο εκλεπτυσμένα όπλα» και τεχνικές διακυβέρνησης οι οποίες αυστηρά απαγορεύουν την προσωπική παρουσία, μέθεξη και συμμετοχή αμνημόνων «πολιτών του κόσμου», προωθούν και επιβραβεύουν την απώλεια εθνικής ταυτότητας, τη νεοεπιστημονική αλλοίωση της Ιστορίας, της παράδοσης και του πολιτισμού, την ερμηνευτική παραμόρφωση, την άκριτη παράδοση της παιδείας στις τεχνικές ατέλειες των μηχανημάτων αναπαραγωγής, που απαιτούν βεβαίωση αρνητικού self test κατά την τηλεκπαίδευση προ του κινδύνου της τηλεοπτικής διασποράς της ίωσης.
Πίσω από την καταστολή που προσφέρει η θαυμαστή δωρεά ή παγίδα της φωτεινής οθόνης των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης και επικοινωνίας, αγοράς ή κοινωνικής επαφής, ο πολίτης «του κόσμου» μάταια ανιχνεύει την αλήθεια, τη διάθεση της απρόσωπης κρατικής μηχανής, της τιμής εικονικού, μονοδιάστατου προϊόντος ή του συναισθήματος, ενώ ασμένως υιοθετεί την εφαρμογή της αντιγραφής και επικόλλησης, που ισοπεδώνει τις δεξιότητες, την ιδιαιτερότητα της γλώσσας, της παράδοσης, της φυσιογνωμίας και των δράσεων. Ενα σύγχρονο ψηφιακό περιβάλλον προβάλλει και επιτάσσει να «ξανασχεδιάσουμε τον κόσμο από την αρχή» ώστε «μια συναυλία που γίνεται στη Νέα Υόρκη να έρχεται στον χώρο που εμείς έχουμε σχεδιάσει» ή «να έχουμε έναν ξεναγό στην κορυφή της θύρας μ’ ένα drone, και αυτό να μεταφέρεται στην τάξη» ή «οτιδήποτε είναι διαθέσιμο κάπου να είναι διαθέσιμο σε όλη τη γη». Μια πολιτιστική ειρηνιστική ομοιοτυπία (ομοείδεια) επιβάλλει την πλήρη απάθεια, την αποχαύνωση, με την υιοθέτηση νέας αισθητικής και νέων τρόπων, ξένων ηθών και αξιών, προτύπων τυποποίησης που επιταχύνει η μέθοδος πιστής αντιγραφής και επικόλλησης.
«Πολίτες του κόσμου», επαίτες των τουριστικών ψυχίων και μνημονιακών δωρεών, μιμητές διεθνών προτύπων με υποσχέσεις επενδύσεων και αειφόρου ανάπτυξης, έσπευσαν να αποκόψουν τις γέφυρες σύνδεσης με το παρελθόν, να διαρρήξουν τα κατάλοιπα της ιστορικής μνήμης και να εκχωρήσουν ασμένως τα αγαθά της εθνικής κληρονομίας, αφού «οτιδήποτε είναι διαθέσιμο κάπου είναι διαθέσιμο σε όλη τη γη». Στο περιβάλλον της «ειρηνιστικής παράνοιας» ωστόσο «όσο ο άνθρωπος συνεχίζει να εξελίσσεται, θα υπάρχουν πόλεμοι», όπως υπογραμμίζει ο Ο. Σπένγκλερ. Και «λάτρεις του πολέμου ενάντια στον άνθρωπο είναι οι δυνατές και ακμαίες φυλές».
Δημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη Δημοκρατία