Οι Έλληνες ΠΟΜΑΚΟΙ απάντησαν δεόντως στον Τσαβούσογλου…. Όμως η μειψηφία των εξτρεμιστών περήφανων τουρκογενών τον χειροκρότησε. Και στην Κύπρο μειοψηφία, ήταν αλλά έφεραν εθνική καταστροφή …
ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ ΤΑ ΜΕΛΛΟΥΜΕΝΑ;
Α΄ΜΕΡΟΣ.
Τσιφλίκι των Τούρκων η Θράκη!
Νέα προσπάθεια να θέσει θέμα τουρκικής μεινότηταςστη Θράκη έγινε από την Τουρκία, αυτή τη φορά δια στόματος του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, ΜεβλούτΤσαβούσογλου.
«Μερικά» ενδεικτικά διδακτικά αποσπασματικά γεγονότα, προς γνώση και αφύπνιση. Τι συνέβη στην Κύπρο;
Αναδημοσιεύσεις – Αποσπασματικές πληροφορίες.
Οι πρώτες έντονες δικοινοτικές ταραχές είχαν ξεκινήσει το 1958. Λίγο πριν τελειώσει ο αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α. οι εξτρεμιστές Τουρκοκύπριοι είχαν δημιουργήσει την παρόνομη ένοπλη οργάνωση Volkan (Ηφαίστειο) και μετέπειτα Τ.Μ.Τ οι οποίεςδολοφονούσαν αδιακρίτως Ελληνοκύπριους, αλλά και Τουρκοκύπριους.
Η ΤΜΤ ιδρύθηκε από το Γενικό Επιτελείο του Τουρκικού Στρατού με αξιωματικούς και όπλα του στρατού και τουρκοκύπριους εθελοντές. Συνθήματα της ΤΜΤ ήταν: «Η Κύπρος είναι τουρκική» και «Διχοτόμηση ή θάνατος».
Η υπόθεση Ντενίζ
Τον Ιανουάριο του 1959, ένα τουρκικό πλοιάριο με την ονομασία «Ντενίζ», που στα επιχειρησιακά σχέδια της Τ.Μ.Τ. έφερε την κωδική ονομασία «Ελμάς», μαζί με άλλα τουρκικά πλοιάρια, ξεκίνησαν τη μεταφορά οπλισμού από την Τουρκία στην Κύπρο. Καρπασίας.
Ένοπλα μέλη της Τ.Μ.Τ. Μάλλον τα όπλα που κρατούν είναι μέρος αυτών που παρέδωσε η ΕΟΚΑ μετά τις συμφωνίες ΖΛ στους Άγγλους … Αυτονόητο πως βρέθηκαν στα χέρια των εξτρεμιστών ΤΚ …..
Το 25 τόνων αλιευτικό, που μετέφερε 1.000.000 σφαίρες, 500 τουφέκια και 6.000 βόμβες, ανακόπηκε από βρετανική ακταιωρό στις 18 Οκτωβρίου 1959 στα ανοιχτά της Καρπασίας. Με εντολή από Τουρκία μέσω ασυρμάτου, ο «εγκέφαλος» της Τ.Μ.Τ. ταγματάρχης Ισμαήλ Τάνσου, διέταξε το πλήρωμα να προκαλέσει αυτοβύθιση ώστε «να μην ξεσπάσει διεθνές σκάνδαλο που θα έφερνε σε δύσκολη κατάσταση την τουρκική κυβέρνηση», όπως είπε ο ταγματάρχης Τάνσου.
Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Φατίν Ρουστού Ζορλού
Πριν προλάβουν όμως να το αυτοβυθίσουν, η βρετανική ακταιωρός κατάσχεσε από το αμπάρι του Ντενίζ δύο κιβώτια με πυρομαχικά, ενώ συνέλαβε το τριμελές πλήρωμα, του δήθεν αλιευτικού.Συνέλαβαν τον ΡεσάτΓιαβούζ, μηχανικό, τον Ογούζ Κόντογλου, ασυρματιστή και τον μόνιμο αρχιλοχία διαβιβάσεων του τουρκικού στρατού Αλί Λεβέντ.
Ωστόσο, προτού επιβληθεί οποιαδήποτε ποινή, παρενέβη ο τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Φατίν ΡουστούΖορλού προς τον άγγλο ομόλογό του και διευθέτησαν ώστε οι τρεις συλληφθέντες να παραδεχθούν τις κατηγορίες που θα τους απήγγειλε ο βρετανός δικαστής και να καταδικαστούν από το αγγλικό δικαστήριο της Κύπρου σε 9 μηνών φυλάκιση.
Το ζήτημα «έληξε» με τη συμφωνία οι τρεις Τούρκοι να σταλούν πίσω στην Τουρκία για να «εκτίσουν την ποινήτους», ενώ ο Ζορλού διαβεβαίωνε τον Τάνσου πως «η αποκάλυψη της μεταφοράς οπλισμού ίσως συνετίσει τους Άγγλους να είναι πιο συγκαταβατικοί απέναντι στους Τούρκους». Μετά από αυτό το περιστατικό, η Τουρκία συνέχισε να εξοπλίζει τους Τουρκοκύπριους με βαρύ οπλισμό.
Οι Βρετανοί γνώριζαν, αλλά έκαναν τα στραβά μάτια. Χιλιάδες βόμβες εμπρηστικές μεταφέρθηκαν παράνομα στην Κύπρο και τοποθετούντο από ΤΚ, αλλά και ξένους μισθοφόρους τους, σε πετρελαιοδεξαμενές σε κατοικημένες περιοχές.
Ενδεικτικά.
Η δολιοφθορά στις πετρελαιοδεξαμενές SHELL στη Λάρνακα το 1965
Μετά τα αιματηρά γεγονότα του 1963-64, άρχισε μια συστηματική προσπάθεια αποσταθεροποίησης της Κυπριακής Δημοκρατίας από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, με τη χρησιμοποίηση ξένων πρακτόρων.
Στις 23 Αυγούστου 1965 σημειώθηκαν δύο εκρήξεις στο τσιμεντοποιείο Λεμεσού. Οι δράστες είχαν αποκόψει την συρμάτινη περίφραξη και είχαν προκαλέσει ζημιές σε ένα γερανό και σε μια πετρελαιοδεξαμενή του τσιμεντοποιείου, λόγω της διαρροής ξέσπασε μεγάλη πυρκαϊά και κινδύνεψε όλη η γύρω κατοικημένη περιοχή.
Η δολιοφθορά στις πετρελαιοδεξαμενές SHELL το 1965. Αποδείχθηκε τουρκική εμπλοκή με όργανα Γάλλους μισθοφόρους στην υπηρεσία της Τουρκικής ΜΙΤ..
Η έγκαιρη αντίδραση των πυροσβεστκών δυνάμεων έσωσε την Λάρνακα.
Οι επόμενες εκρήξεις συνέβησαν στη Λάρνακα. Η πρώτη, στις 24 Αυγούστου σε πετρελαιοδεξαμενή της εταιρείας FINA χωρίς ιδιαίτερες ζημιές. Η δεύτερη έκρηξη, έγινε τις πρωινές ώρες της 6ης Οκτωβρίου 1965 σε πετρελαιοδεξαμενές της εταιρείας SHELL, με αποτέλεσμα την πρόκληση φωτιάς μεγάλων διαστάσεων, που κράτησε πολλές μέρες προκαλώντας δέος και σύγχυση στους κατοικούς της Λάρνακας. Και στις δύο περιπτώσεις οι δράστες είχαν αποκόψει τη συρμάτινη περίφραξη των εγκαταστάσεων. Μάλιστα, είχαν παγιδεύσει το σημείο πρόσβασής τους στις εγκαταστάσεις με εκρηκτικά υλικά, που ευτυχώς εντοπίστηκαν έγκαιρα και αχρηστεύτηκαν. Η πυρκαγιά στη SHELL ήταν τόσο μεγάλη που αν επεκτεινόταν στις διπλανές δεξαμενές, υπήρχε άμεσος κίνδυνος γενικευμένης ανάφλεξης με ανεξέλεκτες συνέπειες.
Παρά τις έρευνες της Κ.Υ.Π. [Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών] και της αστυνομίας, δεν έγινε κατορθωτός ο εντοπισμός και η σύλληψη των βομβιστών. Ώσπου, στο τέλος του Νοεμβρίου του 1965, μια πληροφορία Τουρκοκύπριου αξιωματικού της Αστυνομίας, έθεσε τις έρευνες σε τροχιά διαλεύκανσης της υπόθεσης. Η πληροφορία έλεγε: Η τοποθέτηση βομβών γίνεται από ξένους υπήκοους έναντι αμοιβής από Τούρκους.
Με την πληροφορία αυτή ξεκίνησε η παρακολούθηση ξένων υπηκόων και μελών των Ηνωμένων Εθνών. Παράλληλα, κλιμάκια άρχισαν να ελέγχουν τις κάρτες αφίξεωνκαι αναχωρήσεων όλων των ξένων από την 1ην Αυγούστου 1964.
Οι έρευνες έβαλαν στο στόχαστρο τρεις Γάλλους υπηκόους, -πρώην λεγεωνάριους στον πόλεμο της Αλγερίας- που στο επίμαχο διάστημα ταξίδευσαν πολλές φορές στην Κύπρο, τη Βηρυτό και το Παρίσι. Διαπυστώθηκε πως μετά τις εκρήξεις, ένας ή δύο από αυτούς αναχωρούσαν για τη Βηρυτό την επόμενη ή λιγες μέρες μετά.
Αρχές του Δεκέμβρη του 1965, οι Μπερνάρ Σιλέτ, δημοσιογράφος και Ζιάν Μπαζιάκ, φωτογράφος, αναχώρησαν για το Παρίσι, κάνοντας το λάθος να αφήσουν τις αποσκευές τους σε ξενοδοχείο της Λευκωσίας. Ο τρίτος Γάλλος, Μισέλ Βαΐς, φωτογράφος, αναχώρησε το Γενάρη του 1966 για το Παρίσι, για να επιστρέψει στην Κύπρο ένα μήνα μετά. Παρά τη δήλωσή του στο αεροδρόμιο ότι θα έμενε σε ξενοδοχείο στον ελληνικό τομέα, αυτός κατευθύνθηκε στο ξενοδοχείο Σεράι που βρίσκεται στον Τ/Κ τομέα της πρωτεύουσας. Τον Μισέλ Βαΐς συνέλαβαν οι άνδρες της Κ.Υ.Π. λίγες μέρες μετά, όταν πήγε στο ξενοδοχείο που έμεναν οι δύο άλλοι σύντροφοί του, για να παραλάβει τις αποσκευές τους.
Στην ανάκριση που έκανε ο υπαστυνόμος Θεοφάνης Δημητρίου, ο Μισέλ Βαΐς παραδέχθηκε την εμπλοκή του στην τοποθέτηση των βομβών στις πετρελαιοδεξαμενές στη Λάρνακα και ενοχοποίησε τους δύο άλλους Γάλλους, που σε συνεργασία με τις τουρκικές υπηρεσίες σχεδίασαν τις δολιοφθορές.
Ο Βαΐς παραπέμφθηκε στο Κακουργοδικείο, όπου παραδέχθηκε επίσημα ενοχή. Ο Γενικός Εισαγγελέας μ. Κρίτων Τορναρίτης παρουσιάζοντας τα γεγονότα ανέφερεμεταξύ άλλων: Σύμφωνα με τον κατηγορούμενο, εκτός της συνηθισμένης αμοιβήςπου έπαιρνε από 20 λίρες εβδομαδιαίως, πληρώθηκε αδρά στην περίπτωση της έκρηξης στις εγκαταστάσεις SHELL, όπου πήρε 1000 λίρες…ο ιθύνων νους δεν ήταν ο κατηγορούμενος, αλλά ο σύντροφός του Σιλέτ, ο οποίος τώρα βρίσκεται πέραν της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου αυτού. Είναι, επίσης, αναμφίβολο ότι όλοι εξυπηρετούσαν ξένα συμφέροντα επί πληρωμή χρημάτων, αδιαφορούντες τελείως για τις συνέπειες των πράξεων τους και τον αντίκτυπό τους στη δημόσια τάξη στη χώρα αυτή…
Ο Βαΐς καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση. Τελικά απελάθηκε στη Γαλλία, αφούπαρέμεινε μερικά χρόνια στη φυλακή.
Αποσπασματικές πληροφορίες από Μηχανή του Χρόνου.
Υπόθεση «ΝΤΕΝΙΖ»
Οι Τούρκοι μεταφέρουν παρανόμως όπλα και πυρομαχικά στην Κύπρο Η πολιτική της Βρετανίας ήταν πάντα και παραμένει ακόμα και σήμερα διχοτομική, όπως ακριβώς επιθυμούσε από το 1955 η Τουρκία «Ο ένοπλος αγώνας της Ε.Ο.Κ.Α.», γράφει ο Ν. Κρανιδιώτης στη σελίδα 17 του βιβλίου του «Οι διαπραγματεύσεις Μακαρίου – Χάρντιγκ 1955-1956, «ήταν ιδιαιτέρως αποτελεσματικός με την έννοια κυρίως ότι σε ελάχιστο χρονικό διάστημα προκάλεσε σημαντικά πολιτικά αποτελέσματα: Έκανε φανερή την αδυναμία της Αποικιακής Διοίκησης να καταστείλει την αντίσταση (ένοπλη και μαζική) και να διατηρήσει μακροπρόθεσμα την εξουσία με την υπάρχουσα τότε μορφή της…». Οι Άγγλοι έχοντας ως μοναδικό στόχο να κάμψουν το ενωτικό φρόνημα και τον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., ο οποίος άρχισε να δρέπει καρπούς, παρότρυναν τους Τ/κ (Τούρκους Κυπρίους) στη δημιουργία παράνομων μυστικών ένοπλων οργανώσεων, πιο γνωστή από τις οποίες είναι η περιβόητη δολοφονική Volkan («Ηφαίστειο»). Οι οργανώσεις αυτές δολοφονούσαν αδιακρίτως αθώους Ε/κ και Τ/κ δημοκρατικούς πολίτες. Το 1958 οι ένοπλες αυτέςοργανώσεις αντικαταστάθηκαν από την οργάνωση T.M.T. (Turk MukavemetTeskilatι, «Τουρκική Αντιστασιακή Οργάνωση»), η οποία ιδρύθηκε από το Γενικό Επιτελείο του Τουρκικού Στρατού με αξιωματικούς και όπλα του τουρκικού στρατού και Τ/κ εθελοντές.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται από τους ίδιους του Τούρκους αξιωματικούς σε συνεντεύξεις που έδωσαν κατά καιρούς σε διάφορες τουρκικές εφημερίδες. Στο βιβλίο του Σπύρου Αθανασιάδη «Φάκελος Τ.Μ.Τ.» παρατίθεται σε μετάφραση εκτενής συνέντευξη του Τούρκου Συνταγματάρχη Ισμαήλ Τανσού, ο οποίος το 1958 υπηρετούσε στο Γραφείου Ειδικού Πολέμου του Τουρκικού Στρατού. Συνθήματα της Τ.Μ.Τ. ήταν «Η Κύπρος είναι τουρκική» και «Διχοτόμηση ή θάνατος». Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα για τη συνωμοτική-εγκληματική στάση των Τούρκων αποτελεί η σύλληψη, ανοικτά της Καρπασίας, ενός 25 τόνων αλιευτικού τουρκικού πλοίου, προερχόμενου από τη Μ. Ασία που έμεινε γνωστό στην ιστορία με το όνομα «ΝΤΕΝΙΖ» (στα επιχειρησιακά σχέδια της Τ.Μ.Τ., έφερε το κωδικό όνομα «Ελμάς»).
Το «ΝΤΕΝΙΖ», με καπετάνιο τον Ρεσάτ Γιαβούζ, μηχανικό τον Ογούζ Κόντογλουκαι ασυρματιστή τον μόνιμο αρχιλοχία διαβιβάσεων του τουρκικού στρατού Αλί Λεβέντ, ανακόπηκε από βρετανική ακταιωρό, φορτωμένο με 6.000 βόμβες, 500 τυφέκια και ένα εκατομμύριο φυσίγγια, στις 18 Οκτωβρίου 1959, δηλαδή οκτώ μήνες μετά την υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου κι ενώ η Κύπρος τελούσε ακόμα υπό αγγλική διοίκηση. Σημειώνεται ότι η μυστική μεταφορά πολεμικού υλικού από την Τουρκία είχε ήδη αρχίσει από τον Ιανουάριο του 1959. Με διαταγή του «εγκέφαλου» της Τ.Μ.Τ. ταγματάρχη Ισμαήλ Τάνσου (μέσω ασυρμάτου από την Άγκυρα) το πλήρωμα του «ΝΤΕΝΙΖ» προκάλεσε την αυτοβύθιση του σκάφους, ώστε «να μην ξεσπάσει διεθνές σκάνδαλο που θα έφερνε σε δύσκολη κατάσταση την τουρκική Κυβέρνηση», όπως είπε ο ταγματάρχης Τάνσου. Όμως, η αγγλική ακταιωρός (mine-sweeper HMS Burmaston) πρόλαβε να περιμαζέψει από το αμπάρι του βυθιζόμενου«ΝΤΕΝΙΖ» δύο κιβώτια πυρομαχικών και να συλλάβει το τριμελές πλήρωμα του «αλιευτικού».
Με παρέμβαση του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Φατίν Ρουστού Ζορλούπρος τον Άγγλο ομόλογό του, διευθετήθηκε ώστε οι τρεις συλληφθέντες, αφούπαραδεχθούν τις κατηγορίες που διαμόρφωσε ο Άγγλος εισαγγελέας, να καταδικασθούν από το αγγλικό δικαστήριο της Κύπρου σε 9 μήνες φυλάκιση και να αποσταλούν αυθημερόν στην Τουρκία προς «έκτιση της ποινής τους». Καθησυχάζοντας τον ταγματάρχη Τανσού για τη «σύλληψη» του «ΝΤΕΝΙΖ», ο Υπουργός Ζορλού τον διαβεβαίωσε ότι «η αποκάλυψη της μεταφοράς οπλισμού ίσως συνετίσει τους Άγγλους να είναι πιο συγκαταβατικοί απέναντι στους Τούρκους.
«…Το γεγονός αυτό επιβεβαίωσε τις πληροφορίες, οι οποίες υπήρχαν διάχυτες μέχρι τότε, για τον συστηματικό εξοπλισμό των Τ/κ από την Άγκυρα. Ήταν πλέον φανερό ότι οι Τ/κ δέχονταν τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου ως ένα προχωρημένο φυλάκιο, από το οποίο θα εξορμούσαν αργότερα, για να πραγματοποιήσουν τον στόχο στον οποίο συστηματικά από το 1959 απέβλεπαν και που δεν ήταν άλλος από τη διχοτόμηση της Κύπρου …». ( Α. Αθανασίου, «Πορεία ολέθρου», σελ. 77). «Η περίπτωση του “Ντενίζ” δεν είναι η μόνη. Η αποστολή όπλων από την Τουρκία για εξοπλισμό των παρανόμων ομάδων της ΤΜΤ (τουρκική τρομοκρατική οργάνωση που οργανώθηκε από τον Ντενκτάς με σκοπό την προώθηση της διχοτομήσεως) ήταν συστηματική και μάλιστα σε γνώση των Βρετανών, οι οποίοι έκαμαν τα στραβά μάτια, όπως αποδεικνύεται από επίσημα βρετανικά στοιχεία και έγγραφα.
Εκτός από την περιοχή των Κοκκίνων, τουρκικός οπλισμός ξεφορτωνόταν επίσης και στα τουρκικά χωριά της Καρπασίας, Πλατανισσό και Γαληνόπορνηόπως τεκμηριώνεται από “απόρρητο” τηλεγράφημα του κυβερνήτη Ser HughFoot (Σερ Χιου Φουτ) ημερομηνίας 8 Φεβρουαρίου 1960, δηλαδή 4 μήνες μετά το επεισόδιο “Ντενίζ“». (Α. Φάντη, «ΚΥΠΡΙΑΚΟ 1960-1974 – ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ» τ.α., σελ. 47). Ασφαλώς, οι Τούρκοι δεν μετέφεραν όπλα και πυρομαχικά για να κυνηγούν λαγούς και πέρδικες, αλλά για να τα στρέψουν κατά των Ε/κ και των αντιφρονούντων δημοκρατικών Τ/κ, προκειμένου να υλοποιήσουν τον ένα και μοναδικό στόχο τους, τη διχοτόμηση! Όλα τα παραπάνω κάνουν κάτι περισσότερο από φανερό πως οι Τ/κ παρά την υπογραφή των Συμφωνιών για τη δημιουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας, άρχισαν να την υπονομεύουνπριν ακόμα υψωθεί η σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο της Λευκωσίας! Στις 3 Ιουλίου 1959, οι Τούρκοι συνέχισαν την εκστρατεία που ξεκίνησαν το 1958 «από Τούρκο σε Τούρκο», κάτι που σήμαινε την απαγόρευσησυναλλαγών με Έλληνες, ενώ έδιναν αυθαίρετα τουρκικές ονομασίες σε χωριά που είχαν κάτω από τον έλεγχό τους. Στις 26 Ιουλίου 1959, το Κιόνελιμετονομάσθηκε σε «Μεντερές».
Στις 21 Ιουλίου 1959 ο Φ. Κιουτσιούκ έλεγε: «Οι Τούρκοι μπορούν να αγοράζουν και γενικότερα να έχουν συναλλαγές με Έλληνες μόνο για τα είδη, τα οποία είτε δεν παράγονται στην Κύπρο από εμάς, είτε δεν γίνεται εισαγωγή τους από την Τουρκία. Διότι αλλιώς δεν είναι δυνατό να ενισχυθεί η κοινότητά μας και γενικότερα η οικονομία της πατρίδας μας…». Υστερόγραφο: Η πολιτική της Βρετανίας ήταν πάντα και παραμένει ακόμα και σήμερα διχοτομική, όπως ακριβώς επιθυμούσε από το 1955 η Τουρκία και όπως υποσχέθηκαν στην Τουρκία με τη δήλωσή τους, της 19ης Δεκεμβρίου 1956, από τη Βουλή των Κοινοτήτων, βάσει των μυστικών συμφωνιών που έκανε στην Κωνσταντινούπολη ο Υπ. Αποικιών με την τουρκική Κυβέρνηση στις 16 Δεκεμβρίου 1956… Τα συμπεράσματα δικά σας! ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ (ΝΤΙΝΟΣ) ΑΥΓΟΥΣΤΗ Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Πόσο ψέμα και διαστρέβλωση μπορεί να χωρέσει στην ιστορία της σκοτεινής δεκαετίας του ’60
Β΄ ΜΕΡΟΣ
Σημ. Στα καταληφθέντα τουρκικά πολυβολεία ανευρέθηβαρύτατος οπλισμός και μεταξύ του οπλισμού αυτού πολλά όπλα με εγχάρακτο την λέξη ΕΟΚΑ. Που τα βρήκαν οι Τουρκοι στασιαστές; Τους τα παρέδωσαν οι δόλιοι Άγγλοι μετά τις επαίσχυντες συμφωνίες Ζ.Λ. όταν αφοπλίσθηκε η ΕΟΚΑ!!!!
Η Ζυρίχη υπογράφτηκε 11 Φεβρουαρίου 1959. Το τουρκικό πλοιάριο Ντενίζ πιάστηκε να κουβαλά όπλα από την Τουρκία 18 Οκτωβρίου 1959. Δηλαδή, οκτώ μήνες μετά από την υπογραφή της συμφωνίας. Την ώρα που στήναμε κοινό κράτος οι Τουρκοκύπριοι εξοπλίζονταν και εκπαιδεύονταν από Τούρκους στρατιωτικούς, που ήρθαν στα τ/κ χωριά ως δάσκαλοι. Από τον Μάρτιο του 1961 οι Τουρκοκύπριοι βουλευτές αρνούνταν να ψηφίσουν τον «Περί Φόρων και Τελών Νόμων» και το κράτος κινδύνευε να παραλύσει. «Η πολιτική την οποίαν ηκολούθησαν τα τουρκικά μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων ήτο ευθυγραμμισμένη με την πολιτικήν της Τουρκίας», έλεγε ο Ραούφ Ντενκτάςστην «Τουρκική Κοινοτική Συνέλευση» αναδεικνύοντας το οργανωμένο σχέδιο ανωμαλίας. Την ώρα που στήναμε κοινό κράτος, η τουρκοκυπριακή ηγεσία κατακρατούσε και εκμεταλλευόταν τη δημοτική περιουσία, που είχε αρπάξει κατά τις δικοινοτικές ταραχές του 1958, και μάζευε παράνομα φόρους από τους Τουρκοκύπριους. Παράλληλα, δολοφονούνταν από την ΤΜΤ και κατατρομοκρατούνταν όσοι Τ/κ μιλούσαν για συμβίωση (οι εκδότες της «Τζιουμχουριέτ», ΑϊχάνΧικμέτ και Αχμέτ Γκιουράν, δολοφονήθηκαν στις 23 Απριλίου 1962, δηλαδή πριν από τις συγκρούσεις του 1963). Όταν Μακάριος και Κουτσιούκ προσπαθούσαν (με επιτροπές που όρισαν) να βρουν άκρη στη βρετανική ασάφεια περί χωριστών δήμων, στην Πάφο, οι Τ/κ άρχισαν να κτίζουν τείχος, για να χωρίσουν τη δημοτική περιοχή, την οποία παράνομα επέλεξαν και χάρισαν στους εαυτούς τους.
Δηλαδή, από την υπογραφή της συμφωνίας της Ζυρίχης μέχρι το 1963, οι Τουρκοκύπριοι εταίροι μας: Έκτιζαν τείχος να χωρίσουν τις περιοχές τους γεωγραφικά, όπως οι ίδιοι αποφάσισαν μόνοι τους χωρίς το κράτος και επιλέγοντας πάντα περιοχές με πρόσβαση στη θάλασσα· έφερναν όπλα και εκπαιδεύονταν παράνομα· σαμπόταραν το κράτος μέσω των νόμων που χρειάζονταν χωριστή πλειοψηφία· εισέπρατταν παράνομα φόρους σαν να ήταν ξεχωριστό κράτος και όχι κοινότητα εντός της Κυπριακής Δημοκρατίας· δολοφονούσαν όσους ήταν υπέρ της συμβίωσης· κατακρατούσαν περιουσίες Ελληνοκυπρίων· έβαζαν βέτο σε μεικτό κυπριακό στρατό (ο υπουργός Άμυνας ήταν Τ/κ, αλλά αυτό δεν αρκούσε) επιμένοντας ότι σε επίπεδο λόχων οι μονάδες να είναι εθνικά αμιγείς σε αντίθεση με την ελληνοκυπριακή πλευρά που υποστήριζε ότι ο στρατός έπρεπε να είναι μεικτός σε κάθε επίπεδο.
Αυτά είναι ιστορία. Και από αυτά ξεκίνησε η τραγωδία μας. Μετά από αυτά έγιναν εγκλήματα, αποτρόπαια, και σε βάρος Ελληνοκυπρίων και σε βάρος Τουρκοκυπρίων. Σήμερα, ένα ανιστόρητο νεοκυπριακό φασισταριό βλέπει μόνο όσα ακολούθησαν μετά το 1963 – 64 και ποτέ όσα προηγήθηκαν. Θυμούνται τις ομάδες που μπήκαν στην Ομορφίτα και κάνουν πως δεν ξέρουν τι προηγήθηκε και ποιοι κρατούσαν εκεί Ελληνοκύπριους ομήρους που έπρεπε να απελευθερωθούν. Ανατίναξαν, λένε, οι Ελληνοκύπριοι τον μιναρέ στον Μούταλλο. Εγκληματίες οι Ελληνοκύπριοι. Όμως, παραλείπουν να σημειώνουν ότι πάνω στον μιναρέ οι Τουρκοκύπριοι είχαν στήσει πολυβόλο και θέριζε αδιάκριτα. Κι ότι στα πρότυπα του πογκρόμ της Σμύρνης οι Τ/κ του Μούτταλου ξεκίνησαν να κατεβαίνουν πάνοπλοι στην Πάφο και να επιτίθενται στους Ε/κ, στα καταστήματα και στους δρόμους και να αρπάζουν 300 ομήρους. Αυτό δεν το βάζουν στην ιστορία. Βάζουν μόνο το ότι οι Ε/κ αντέδρασαν κι έκαναν ομάδες για να αμυνθούν και ανατίναξαν οι αφιλότιμοι και τον μιναρέ. Λες και το έκαναν επειδή απλώς μισούσαν τον μιναρέ.
Όπως και στα γεγονότα της Τηλλυρίας του 1964. Η ιστορία τους λέει μόνο ότι πήγε ο Γρίβας με στρατό και προσπάθησε να καταλάβει τους τουρκοκυπριακούς θύλακες. Όμως στα Κόκκινα οι Τ/κ προσπαθούσαν να δημιουργήσουν προγεφύρωμα ώστε να διακινούν τον οπλισμό, που έφερναν από την Τουρκία και να προετοιμάσουν το έδαφος για τουρκική απόβαση. Για να ελέγξουν όλη την περιοχή γύρω από το λιμάνι των Κοκκίνων, επί μέρες έβαλλαν με όλμους, μπαζούκες, αντιαεροπορικά, ακόμα και από τορπιλακάτους από τη θάλασσα, εναντίον θέσεων της Εθνικής Φρουράς και ο Γρίβας, που ήταν ο αρχηγός της στρατιωτικής διοίκησης, αμυνόταν από αυτές τις επιθέσεις. Όταν κατάφεραν οι ελληνοκυπριακές δυνάμεις να ελέγξουν την κατάσταση, η Τουρκία προχώρησε με την αεροπορική επιδρομή κι έκαψε με βόμβες ναπάλμ την Τηλλυρία. Η δεκαετία του ‘60 είναι πολύ σκοτεινή και περίπλοκη για να εξαντλείται με απλοϊκά σχήματα στα εγκλήματα που έγιναν και από τις δυο πλευρές για να μετρούμε ποια πλευρά έκανε τα περισσότερα. Ή, και για να θυμούνται οι νεοκύπριοι γκεμπελιστές τα εγκλήματα που έκαναν Ε/κ όταν πια η τ/κ ηγεσία και η Τουρκία έστρωσαν το έδαφος για να κτίσουν μια πυριτιδαποθήκη, που κάποια στιγμή αναπόφευκτα έκανε έκρηξη. Αν θέλουμε μέλλον καλύτερα να αφήσουμε πίσω μας αυτή τη βρώμικηιστορία. Δεν θα δικαιωθεί κανένας.
Αποσπασματικές πληροφορίες: [email protected]
Τα Ματωμένα Χριστούγεννα του 1963: Η αφετηρία μίας αιματηρής διαδρομής για την Κύπρο
Του ΔΡ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ (ΝΤΙΝΟΥ) ΑΥΓΟΥΣΤΗ
Εξετάζοντας κάποιος όλα τα χρόνια της πολυτάραχης ζωής της Κυπριακής Δημοκρατίας,
οφείλει να σταματήσει με ιδιαίτερη προσοχή, δέος, αναλυτική και προπάντων αντικειμενικήπροσέγγιση στα γεγονότα των Χριστουγέννων του 1963.
Τα Χριστούγεννα του΄63, ήταν η αφετηρία μιας αιμάτινης διαδρομής που άρχισε να χαράσσεται οκτώ χρόνια πριν, όταν η παράνομη τουρκική οργάνωση «ΒΟΛΚΑΝ» (Ηφαίστειο), εκτέλεσε την επιχείρηση εμπρησμών και αντιπαρατάξεων, για να ακολουθήσειη οργανωμένη τρομοκρατία της Τ.Μ.Τ. (Τουρκική Οργάνωση Αντίστασης), διαδόχου της «ΒΟΛΚΑΝ» που οργανώθηκε με πρωτοβουλία του Ντενκτάς στην Αγλαντζιά στις 15 Νοεμβρίου 1957.
Τα μέλη της επονομάζονταν «μουντζαχεντίν» και στις 20 Ιουλίου 1974 φέρεται ότι αριθμούσε 17.151 . Η Τ.Μ.Τ. εκτέλεσε (με αγγλική συνέργεια) το οργανωμένο έγκλημα του καλοκαιριού του 1958, με αποκορύφωμα τη σφαγή του Κιόνελι, στις 12 Ιουνίου 1958. Δεν ήταν λίγες οι φορές που μέλη της Τ.Μ.Τ συνελήφθησαν να μεταφέρουν στην Κύπρο, σύγχρονο στρατιωτικό εξοπλισμό από την Τουρκία.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στις 30 Νοεμβρίου 1963, ο Μακάριοςδιαβίβασε καλοπροαίρετα (με παρότρυνση των άγγλων) προς τον Φαντίλ Κουτσιούκ(αντιπρόεδρο της κυβέρνησης) έγγραφο, στο οποίο υποστήριζε/πρότεινε αναθεωρήσεις του Συντάγματος σε 13 άρθρα του. Μοναδικός στόχος της πρωτοβουλίας αυτής του Κύπριου Πρόεδρου ήταν να λειτουργήσει επιτέλους το κράτος (που προέκυψε μέσα από τις άδικες/επαίσχυντες για τους Έλληνες συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου), το οποίο δεν μπορούσε να κάνει ούτε ένα βήμα μπροστά, ύστερα από τα συνεχή VETO των Τούρκων σε σημαντικές αποφάσεις της Κυβέρνησης και της Βουλής των Αντιπροσώπων.• Τα 13 σημεία των προτάσεων Μακαρίου έσπευσε να απορρίψει η τουρκική κυβέρνηση στις 6 Δεκεμβρίου 1963 και ο τούρκος πρέσβης Οζκόλεπέδωσε στον Πρόεδρο Μακάριο επίσημη απορριπτική διακοίνωση, η οποία όμως απορρίφθηκε σαν απαράδεκτη ανάμιξη στα εσωτερικά της Κύπρου. H Άγκυρα απέρριπτε τις προτάσεις με την ακόλουθη δήλωση: «Ο αντιπρόεδρος Δρ. Κουτσιούκ δεν έχει ούτε πρόκειται να εκφράσει τις δικές του απόψεις προτού πάρει οδηγίες από εμάς. Ελπίζω να μην φαντάζονται οι Έλληνες ότι θα αφήναμε τον χειρισμό ενός τόσο σοβαρού ζητήματος στην τουρκοκυπριακή ηγεσία».
Τα όσα ακολούθησαν επιβεβαιώνουν ξεκάθαρα τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας. Στις 2:30 περίπου, πρωινό της 21ης Δεκεμβρίου 1963, έλαβε χώρα η πρώτη οργανωμένη τουρκική προκλητική δόλια ενέργεια (προβοκάτσια) που κατέληξε σε αιματηρό επεισόδιο στην οδό Ερμού της Κυπριακής Πρωτεύουσας. Σε ένα συνήθη έλεγχο της αστυνομίας, μέλη του Αστυνομικού Σώματος σταμάτησαν ένα αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν δύο Τούρκοι και δύο Τουρκάλες. Ο οδηγός δεν δέχθηκε τη διενέργεια έρευνας, αντέδρασε κι επακολούθησεσυμπλοκή. Ομάδες Τούρκων εφόρμησαν από τις βόρειες προσβάσεις, οι αστυνομικοίτράβηξαν περίστροφα, τα όπλα κροτάλισαν και η σύγκρουση γρήγορα επεκτάθηκε.
Οι τρομοκράτες πήραν θέσεις στους ψηλούς μιναρέδες και πυροβολούσαν προς κάθε κατεύθυνση. Αργότερα, το ίδιο πρωί, μεταδόθηκε ότι στη συμπλοκή που προηγήθηκε έχασαν τη ζωή τους η Σελιχέ Χαλήλ, άλλως Τζεμαλιέ κι ο Σεκκί Χαλήλ και τραυματίσθηκε ο αστυνομικός Μιχαήλ Σάββα Πίσσης.
Έγραψε την επομένη η εφημερίδα «Πατρίς»: ««Εφονεύθη μία πόρνη και κατέρρευσεν εν κράτος! Φαινόμενον μοναδικόν εις την παγκόσμιον ιστορία. Γεγονός συμβολικόν της σαθρότητας του κράτους, το οποίον διελύθη μετά από εν τυχαίον επεισόδιον ρίψεως πυροβολισμών και φόνου μιάς γυναικός ελευθερίων ηθών. Ολίγων προ της αυγής της 21ης Δεκεμβρίου 1963, προ τριών ακριβώς ετών, η “κυρίαρχος” και “ανεξάρτητος” Κυπριακή “Δημοκρατία” εξέπνεε ταυτοχρόνως με την αιμόφυρτον τούρκισαν πόρνην Τζεμαλιέ! Βίαιως θάνατος επισφράγισε τον αμαρτωλόν βίον αμφοτέρων!».• Η περιοχή στην οποία οι Τούρκοι δημιούργησαν το πρώτο αιματηρό επεισόδιο βρισκόταν σε μια γειτονιά συνήθως έρημη και ερεβώδη, σε ένα σημείο όπου άρχιζε η τουρκική συνοικία της Λευκωσίας, στην ιστορική και άλλοτε ακμάζουσα συνοικία Αγίου Κασιανού και Χρυσαλινιώτισσας. Η επιλογή τους αυτή δεν ήταν καθόλου τυχαία. Όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε, το σχέδιο τους προέβλεπε τη δημιουργία ενός ειδικού θύλακα, εντός του οποίου δεν θα υπήρχε κανένας Έλληνας και στον οποίο δεν θα ασκούσε καμία απολύτως εξουσία η νόμιμη κυβέρνηση της Κύπρου.
Τα βόρια προάστια της Λευκωσίας αποτελούσαν την ιδανική λύση για τη δημιουργία ενός τέτοιου κλειστού θύλακα γιατί με τον τρόπο αυτό οι Τούρκοι αποκτούσαν το πλεονέκτημα να γειτνιάζουν, με περιοχές όπως είναι η περιοχή Κιόνελη-Αγύρτας, στην οποία βρισκόταν και το στρατόπεδο της Τουρκικής Δύναμης Κύπρου (ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ.). Επιπροσθέτως από την περιοχή αυτή περνούσε η κύρια οδική αρτηρία, η οποία συνδέει τη Λευκωσία με την Κερύνεια, εκατέρωθεν της οποίας δεσπόζουν οι κορυφογραμμές της Άσπρης Μούτης και του Αγίου Ιλαρίωνος, τις οποίες επίσης κατέλαβαν. Από τη διάβαση αυτή πέρασε ο κύριος όγκος των δυνάμεων εισβολής τον Ιούλιο του 1974, μετά τη διάσπαση της κύριας γραμμής αντιστάσεως στην περιοχή της Κερύνειας.
Την ημέρα των Χριστουγέννων του 1963, η ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ. κινείται απειλητικά εναντίονΕλληνοκυπριακών θέσεων, τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη υπερίπτανται της Λευκωσίας και πολεμικά σκάφη του τουρκικού στόλου, πλησιάζουν τις βόρειες ακτές της Κύπρου. Η Ελληνική κυβέρνηση διαμηνύει στην Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛ.ΔΥ.Κ.) να παραμείνει εντός του στρατοπέδου της. Ο Μακάριος επικοινωνεί με την Αθήνα ζητώντας απεγνωσμένα βοήθεια «Δεν θα μπλέξω την Ελλάδα σε πόλεμο, για τα δικά σας λάθη», ήταν η απάντησητου υπουργού Εξωτερικών Σοφοκλή Βενιζέλου.• Ο Γεώργιος Παπανδρέου δεν συγχώρησε ποτέ τον Αρχιεπίσκοπο, για το γεγονός, ότι δεν την ενημέρωσε για την πρόθεση του να υποβάλει προτάσεις για αναθεώρηση του Συντάγματος. «Δεν δύναμαι να γίνομαι ουραγός της κυπριακής κυβερνήσεως», δήλωσε ο Έλληνας Πρωθυπουργός, αφήνοντας μάλιστα υπονοούμενα σε ό,τι αφορά τις προθέσεις του Κύπριου προέδρου, εκφράζοντας ευθέως την άποψη, ότι η ενέργεια ενδεχομένως στόχευε στην αποσταθεροποίηση της ασταθούς κυβερνήσεως του!
Τα πρώτα κύματα των στασιαστών αντιμετωπίσθηκαν με γενναιότητα από Έλληνες Κύπριους (Ε/Κ) εθελοντές, καθώς και στρατιώτες του υποτυπώδους Κυπριακού Στρατού και αστυνομικούς. Επικεφαλείς των ομάδων αντιστάσεως ήταν κυρίως αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α., όπως ο Τάσος Μάρκου, ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, ο Βάσος Λυσσαρίδης, ο Νίκος Σαμψώνκαι ο Νίκος Λεφτής.
Η πράσινη γραμμή
Ακολούθησαν μυστικές διαβουλεύσεις μεταξύ Ελλάδας, Ηνωμένου Βασιλείου και Τουρκίας για την επίτευξη εκεχειρίας. Στις 30 Δεκεμβρίου 1963, υπογράφθηκε από τους Μακάριο και Κουτσιούκ η πρώτη συμφωνία καταπαύσεως του πυρός. Με την ίδια συμφωνία χαράχθηκεκαι η Πράσινη Γραμμή (η διαχωριστική γραμμή ονομάσθηκε πράσινη, επειδή ο Βρετανός στρατηγός Γιάνγκ την έσυρε στο χάρτη χρησιμοποιώντας πράσινο μολύβι), κατά μήκος του κέντρου της Λευκωσίας για να χωρίσει τις βόρειες τουρκοκυπριακές από τις νότιες ελληνοκυπριακές συνοικίες της και έτσι ο διαχωρισμός Ελλήνων και Τούρκων στην Λευκωσία καθίσταται πλέον μόνιμος. Ανάμεσα στους αντιμαχόμενους παρεμβλήθηκαν άγγλοι στρατιώτες των Βάσεων αναλαμβάνοντας το ρόλο του μεσολαβητή/ειρηνευτή! Η πράσινη γραμμή είναι η πλέον οδυνηρή εξέλιξη που θα παίξει καταλυτικό ρόλο στις μετέπειτα εξελίξεις.
Με εντολή Ρ. Ντενκτάς οι Τούρκοι Κύπριοι (Τ/Κ) εγκαταλείπουν τις πατρογονικές τους εστίες και τις εργασίες τους και κλείνονται σε θύλακες που είχαν δημιουργηθεί σε όλες σχεδόν τις πόλεις και άλλες περιοχές της Κύπρου. Πολλοί από αυτούς εγκαταλείπουν τα σπίτια τους με δάκρυα στα μάτια. Κάποιοι αντιστέκονται αρνούμενοι να πειθαρχήσουν στο παρακράτος Ντενκτάς. Για να κάψει την αντίσταση τους, ο Ντενκτάς δεν διστάζει να διατάξει τη δολοφονία τους από τους «μυστικούς» πράκτορες της Τ.Μ.Τ. Το αδίστακτο δολοφονικό χέρι του επιβάλλει δια πυρός και σιδήρου τα διχοτομικά του σχέδια με θύματα Κύπριους πολίτες και από τις δύο κοινότητες.• «Η ετοιμότητα των Τούρκων για τις συγκρούσεις των ματωμένων Χριστουγέννων του 1963 αποδεικνύεται από τον άρτιο εξοπλισμό τον οποίο διέθεταν σε αντίθεση με την πλειοψηφία των Ελλήνων οι οποίοι μπήκαν στις μάχες με παμπάλαια όπλα, ακόμα και κυνηγετικά. Παρά την προπαγάνδα που αναπτύσσεται από γνωστούς ανθελληνικούς κύκλους, η αλήθεια είναι ότι μετά τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, ενώ η Ε.Ο.Κ.Α. παρέδωσε τον οπλισμό της, δεν έπραξε το ίδιο και η παράνομη τουρκική οργάνωση Τ.Μ.Τ.
«Παράνομες και αιμοσταγείς τουρκικές συμμορίες καθοδηγούμενες με σατανικό τρόπο από τον Ραούφ Ντενκτάς δεν δίσταζαν να δολοφονούν ακόμη και Τ/Κ που εργάζονταν με ζήλο για την ειρηνική συνύπαρξη. Θύματα τους μεταξύ των άλλων οι δικηγόροι και δημοσιογράφοι ΑιχάνΧικμέτ και Αχμέτ Μουσαφέρ Γκιουρκάν, εκδότες της εφημερίδας «Μποζκούρτ» οι οποίοιδολοφονήθηκαν τον Απρίλιο του 1962, από την Τ.Μ.Τ. Η ίδια οργάνωση πραγματοποίησε ακόμα δολοφονίες Τουρκοκυπρίων αστυνομικών που υπηρετούσαν στη Βρετανική αποικιακή Αστυνομία και εργάζονταν για τον εντοπισμό παράνομου οπλισμού στην κοινότητά τους». (D. Markides, «Η Μεταβατική Περίοδος, Φεβρουάριος 1959 – Αύγουστος 1960».
Η υπόθεση της «μπανιέρας» – Χριστούγεννα 1963
Η μαρτυρία της Σεβίμ Ουλφέτ είναι χρήσιμη, για να βρει την πραγματική της εξήγηση και η φρικιαστική ιστορία της περιβόητης «μπανιέρας» των Χριστουγέννων του 1963: Για να προπαγανδίσουν, μέσω του βρετανικού Τύπου σε όλο τον κόσμο, «την βαρβαρότητα των Ε/Κ του αιμοβόρου Μακάριου σε πράξεις γενοκτονίας των Τ/Κ», παρουσίασαν τη φωτογραφία μιας μητέρας και των τριών παιδιών της, νεκρών μέσα στα αίματα στο μπάνιο.• Πρόκειται για ένα από τα πολλά σκηνοθετημένα προβοκατόρικα περιστατικά των πρακτόρων της Τ.Μ.Τ. και του Ραούφ Ντενκτάς στα πλαίσια της πιο ελεεινής τουρκικής προπαγάνδας! Ο άνθρωπος, που το 1963 φωτογράφισε τη φρικιαστική σκηνή και οι φωτογραφίες του έγιναν κύριο μέσο προπαγάνδας, ήταν ο Τούρκος δημοσιογράφος Αχμέτ Μπαράν.
Το 1985, ως επικεφαλής του γραφείου του τουρκικού ειδησεογραφικού πρακτορείου«Ανατονλού» στην Αθήνα, ο Αχμέτ Μπαράν αποκάλυψε στον δημοσιογράφο Κώστα Γεννάρη ότι: «Το έγκλημα είχε διαπράξει σε κατάσταση αμόκ ο Τούρκος ταγματάρχης ΝιχάτΙλχάν, που υπηρετούσε στην Τουρκική Δύναμη Κύπρου (ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ.), με θύματα την σύζυγο του και τα παιδιά του. Το σπίτι του (όπου έγινε το έγκλημα) βρισκόταν στο κέντρο της τουρκικής συνοικίας, όπου ποτέ δεν έφτασε οποιοδήποτε τμήμα των ελληνοκυπριακών δυνάμεων». («Αιματηρή Αλήθεια», σελ 67 – από Κώστας Γεννάρης «Εξ Ανατoλών»). Η ίδια ακριβώς λογική Ντενκτάς του 1958, όπως την κατέγραψε ο υπηρετήσας στην Τ.Μ.Τ. ΑρίφΧασάν Ταχσίν, στο βιβλίο του Κώστα Γεννάρη, «Αυτοί οι νεκροί μας είναι χρήσιμοι»:
«Όμως, εκείνη την νύχτα με άφησε άφωνο. Χωρίς προειδοποίηση, χωρίς κανένα προϊδεασμό ο Αχμέτ μου είπε: “Ξέρεις, εκείνη την φωτογραφία με τα τρία παιδιά και την μητέρα τους δολοφονημένους μέσα στο μπάνιο, εγώ τράβηξα εκείνη την φωτογραφία”. Είπε πως εκείνη την περίοδο βρισκόταν στην Κύπρο, για να καλύψει τις διακοινοτικές ταραχές του 1963.• Ένα βράδυ, όπως έπινε τον καφέ του με μερικούς φίλους σ’ ένα μπαρ της τουρκικής συνοικίας της Λευκωσίας, μπήκαν δύο ένοπλοι και ζήτησαν να τους ακολουθήσει. Τον πήραν με αυτοκίνητο στο σπίτι που είχε γίνει το έγκλημα. Μόλις έφθασαν, είδε πως ο χώρος ήταν γεμάτος από άλλους ένοπλους και αξιωματικούς του τουρκικού αποσπάσματος στην Κύπρο, οι οποίοι τον διέταξαν να φωτογραφίσει το έγκλημα. Έκαμε ότι τον διέταξαν και, τότε, ένας από τους ένοπλους του ζήτησε να παραδώσει το φιλμ και να ξεχάσει ότι έκαμε και ότι είδε. Ο Αχμέτ ήθελε να μάθει τι πραγματικά είχε συμβεί και το έμαθε:
Ο πατέρας των τριών παιδιών είχε τρελαθεί. Εκτέλεσε τα παιδιά και την γυναίκα του και μετά εξαφανίστηκε. Τον απομάκρυνε ο τουρκικός στρατός, για να εμφανιστεί και πάλι μετά από 24 χρόνια να υπηρετεί κάπου βαθιά στην Ανατολία, παντρεμένος ξανά».
Ο Αχμέτ είπε στον Κώστα Γεννάρη ότι το έγκλημα ούτε καν έγινε στην Ομορφίτα, όπως διατείνεται η τουρκική προπαγάνδα. Εκτελέσθηκε σε μια περιοχή βαθιά, στην καρδιά της τουρκικής συνοικίας της Λευκωσίας, όπου οι Ε/Κ δεν μπορούσαν να πλησιάσουν.• Ο Κώστας Γεννάρης προσθέτει στο βιβλίο του: «Ερευνώντας για το βιβλίο μου, βρήκα πολλά άλλα παρόμοια περιστατικά, που εξυπηρέτησαν τα τουρκικά συμφέροντα και τους στόχους της Άγκυρας και που η Τ.Μ.Τ. ενεργοποίησε ως την πολιτική της στην Κύπρο […].
Ο Αχμέτ Μπαράν ήθελε να πει σε κάποιον την αλήθεια, δεν επιθυμούσε να πεθάνει χωρίς να έχει ξεσκεπάσει εκείνη τη σοβαρή αδικία σε βάρος των Ελληνοκυπρίων. Μίλησε στον Κώστα Γεννάρη, με την προϋπόθεση “ο Γεννάρης να μην πει τίποτε ενώ ο Μπαράν ζούσε”». Ο Κώστας Γεννάρης τήρησε την υπόσχεση του και αποκάλυψε την αληθινή ιστορία, μετά από το θάνατο του Μπαράν.• Για το θέμα αυτό η εφημερίδα «Χαραυγή», εκφραστικό όργανο του Α.Κ.Ε.Λ. έγραψε στις 07.02.1964: «Ο Αμερικανικός Τύπος, απηχώντας τις απόψεις της Ουάσιγκτων, αποδύθηκε σε ανίερη ανθελληνική εκστρατεία κατηγορώντας τους Ελληνοκυπρίους ως δολοφόνους παιδιών, γυναικών και γερόντων, δικαιώνοντας έτσι τους Τουρκοκυπρίους εξτρεμιστές, που φωνασκούν ότι είναι αδύνατη η ειρηνική συνύπαρξη των δύο κοινοτήτων και ότι η μόνη λύση δεν μπορεί να είναι άλλη από τη διχοτόμηση».
Η ελεεινή μυθοπλασία της τουρκικής μαύρης προπαγάνδας που παραποιούσε ασύστολα τα γεγονότα και προσπαθούσε να φορτώσει τα αποτρόπαια εγκλήματα της στους Έ/Κ, υιοθετήθηκε και από Έλληνες συγγραφείς βιβλίων! Μια τέτοια κραυγαλέα περίπτωση αποτελούν οι αναφορές του Αθανάσιου Στριγά στο βιβλίο του «ΚΥΠΡΟΣ – ΑΠΟΡΡΗΤΟΣ ΦΑΚΕΛΟΣ», όπου περιγράφονται περιστατικά βιαιοτήτων με πρωταγωνιστές Έ/Κ (όπως αυτό της «μπανιέρας») που αποδίδεται στον Νικόλαο Σαμψών! Πιο συγκεκριμένα στην σελίδα 56 παρουσιάζεται σχετική φωτογραφία με την περιγραφή: «Η γυναίκα του στρατιωτικού γιατρού της «ΤΟΥΡΔΥΚ» και τα τρία του παιδιά σφαγμένα μέσα στην μπανιέρα από την Πολιτοφυλακή του Σαμψών μετά την ανακατάληψη της Ομορφίτας».• Ο Ιχσάν Αλή απαντά στην Τουρκική προπαγάνδα
Κύρια κατεύθυνση της τουρκικής προπαγάνδας ήταν ότι, η διά της βίας μετακίνηση του τουρκοκυπριακού πληθυσμού έγινε, προκειμένου να προστατευθεί από την εξόντωση και τις σφαγές, που σχεδίαζαν εναντίον των Τ/Κ ο Μακάριος και οι Έ/Κ.
Την τουρκική προπαγάνδα αντέκρουσαν με ιδιαίτερη πειστικότητα οι (τουρκικές) απαντήσειςτου Ντερβίς Αλί Καβάζογλου (που αργότερα δολοφονήθηκε από την Τ.Μ.Τ. μαζί με τον Κώστα Μισιαούλη), του Ιμπραχίμ Χασάν Αζίζ και του Νουρεττίν Μεχμέτ Σεφέρογλου, αλλάκυρίως του Δρ. Ιχσάν Αλή.• Στις 5 Νοεμβρίου 1964, ο Δρ. Ιχσάν Αλή απέστειλε εκτενή επιστολή προς τον Φιλανδό διοικητή της Ειρηνευτικής Δυνάμεως των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο (UNFICYP) στρατηγό Τιμάγια, όπου μεταξύ άλλων έγραφε:
«Είναι καθήκον όλων μας να μην επιτρέψουμε στα όργανα του αρχιτρομοκράτη Ντενκτάς ν’ αυξήσουν τα δεινά που υφίσταται η τουρκική κοινότητα στην Κύπρο. Η τ/κ ηγεσία έχει σκορπίσει την τρομοκρατία σε όλη την κοινότητα και έχει επιβάλει αστυνομικό καθεστώς, κάτω από το οποίο κανένας δεν μπορεί να εκφράσει ελεύθερα τη γνώμη του. Όποιος εκφράσει τη γνώμη του ή τους επικρίνει, είτε ξυλοδέρνεται είτε εκτελείται. Σαν αποτέλεσμα αυτής της απάνθρωπης μεταχειρίσεως, οι συμπατριώτες μας έχουν μεταβληθεί σε ρομπότ στα χέρια των ηγετών τους» (Δρ. Ιχσάν Αλή, 12/05/1965).
«Αναμφισβήτητα οι Τ/Κ κινδυνεύουν από τους Τούρκους τρομοκράτες και όχι από τους Έλληνες, όπως ισχυρίστηκε ο Τούρκος αντιπρόσωπος στα Η.Ε.» (Δρ Ιχσάν Αλή, τηλεγράφημα προς τον Γ.Γ του ΟΗΕ, 08/12/1965).• Η απάντηση του Ιχσάν Αλή, στους παραχαράκτες ιστορίας
«Μια δράκα φασίστες, βοηθούμενοι από τους ιμπεριαλιστές και χρησιμοποιώντας όπλα και φασιστικές μέθοδες, άρπαξαν την ηγεσία της τουρκικής κοινότητας». «Αυτοί είναι οι υπεύθυνοιγια τα βάσανα του τ/κ πληθυσμού. Η φασιστική αυτή ομάδα εμποδίζει τον τουρκικό πληθυσμόνα εκφράσει τα αληθινά του αισθήματα. Στο σκοτάδι της νύχτας πυροβολούν και δολοφονούν δημοκρατικούς δημοσιογράφους και προοδευτικούς παράγοντες της κοινότητάς μας. Συλλαμβάνουν, απάγουν και φυλακίζουν όσους τολμούν να μιλήσουν ελεύθερα και να εκφράσουν τις σκέψεις τους. Τους βασανίζουν με μεσαιωνικά όργανα χιτλερικής επινόησης. Με τη βοήθεια των πρακτόρων τους ξεσπίτωσαν κάπου 20 χιλιάδες Τούρκους και τους μάντρισαν σε τόπους που δεν διαφέρουν από στρατόπεδα συγκέντρωσης».• Κι άλλες απτές αποδείξεις για τους διαστρεβλωτές της ιστορίας
Μαρτυρία της Τ/Κ δασκάλας Σεβίμ Ουλφέτ (ο Ουλούς Ουλφέτ, αδελφός της δασκάλας ΣεβίμΟυλφέτ, είχε σκοτωθεί στην Ομορφίτα στις 30 Αυγούστου 1957, μαζί με τους Μουσταφά Ερτάν, Κουμπιλάι Αλταϊλί και Ισμαήλ Μπέιογλου, από βόμβα που οι ίδιοι κατασκεύαζαν), η οποία βρέθηκε κατά τη διάρκεια επεισοδίων, της 27ης Ιανουαρίου 1958, σε κλινική, όπου συνάντησε τυχαία τον Ραούφ Ντενκτάς:
«Η κλινική είχε γεμίσει με τραυματίες και νεκρούς. Κάποια στιγμή είδα τον Ντενκτάς και του είπα: «Για όνομα του Θεού, δώσε εντολή να σταματήσουν επιτέλους αυτοί οι σκοτωμοί. Κι εκείνος μου έδωσε την εξής απάντηση: “Οι νεκροί αυτοί, μας είναι χρήσιμοι. Μ’ αυτούς θα κάνουμε να ακουστεί η φωνή μας στον κόσμο”. “Τότε γιατί δεν πεθαίνετε εσείς και ο δρΚιουτσούκ; Θα ακουστεί καλύτερα η φωνή μας”, του είπα”». («Αιματηρή Αλήθεια»», από το βιβλίο του Αρίφ Χασάν Ταχσίν, σελ 66).
*Απόσπασμα από ανέκδοτο βιβλίο μου.
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή Αναπλ. καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας Από το Μονάγρι Λεμεσού a.[email protected]
O ματωμένος Δεκέμβρης του 1963
ΗΤΟΥΡΚΙΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΜΑΝΟΥΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΟΠΩΣ ΕΠΡΑΞΕ ΜΕ ΤΟΥΣ Τ/Κ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Ήδη από το 1959 άρχισε τη μυστική αποστολή οπλισμού προς τους Τουρκοκύπριους η ΤΜΤ, με όπλα να έρχονται στην Κύπρο από τη Μερσίνα και το Αναμούρ μέσω πλοιαρίων «Σε καθαρά εθελοντική βάση οι Ελληνοκύπριοι μετέβαιναν στο εξωτερικό και αγόραζαν οπλισμό για να στελεχώσουν τις ομάδες τους», δήλωσε ο καθηγητήςΆγγελος Χρυσοστόμου «Οι μέθοδοι που μετέρχεται η Τουρκία στη Συρία ομοιάζουν εντυπωσιακά με αυτέςπου χρησιμοποίησε στην Κύπρο τόσο κατά τη διάρκεια του αγώνα της ΕΟΚΑ, όσο και κατά τα πρώτα χρόνια μετά την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας», δήλωσε ο Υπ. Διδάκτορας Λάμπρος Καούλλας Συμπληρώνονται αύριο 52 χρόνια από τον ματωμένο εκείνο Δεκέμβρη του 1963 που πυροδότησε την έναρξη της ένοπλης Τουρκανταρσίας και την κατάρρευσηουσιαστικά των συμφωνιών της Ζυρίχης-Λονδίνου του 1959. Η ιστορική έρευνα για τις αιματηρές δικοινοτικές ταραχές που ακολούθησαν το 1963-64 υπήρξε, και εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να παραμένει, περιορισμένη. Όλα τα προηγούμενα χρόνια, από ελληνικής πλευράς, καλλιεργήθηκε ένα είδος αυτοενοχοποίησης για ό,τι έγινε, ενώ από τουρκικής πλευράς αντίστοιχα παρατηρήθηκε μια ακραία πολιτικήεκμετάλλευση των γεγονότων, συχνά διαστρεβλωμένη, ούτως ώστε να δικαιολογηθεί διεθνώς η μετέπειτα Τουρκική Εισβολή του 1974.
Ακόμη και ο ξένος παράγοντας προσπάθησε να σβήσει από την ιστορική μνήμη του κυπριακού λαού τα όσα διαδραματίστηκαν την περίοδο αυτή, με χαρακτηριστικόπαράδειγμα την Παρατήρηση 29 στη σελίδα 41 του Σχεδίου Ανάν, όπου σημείωνε τα εξής: «Τα γεγονότα της περιόδου μεταξύ 1963 και 1974 δεν συνέβησαν». Στο παρόνάρθρο, μέσα από το ερευνητικό μικροσκόπιο του Άγγελου Χρυσοστόμου, διδάκτορα του Πανεπιστημίου Κύπρου, ο οποίος μίλησε στη «Σημερινή», θα γίνει μια προσπάθεια να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο εξοπλίστηκαν αφενός οι Έλληνες Κύπριοι, κι αφετέρου οι Τούρκοι Κύπριοι του νησιού. Στη συνέχεια θα γίνει μια αναφορά σε μια ελάχιστα φωτισμένη πτυχή της περιόδου αυτής, που έχει να κάνει με τον τρόπο λειτουργίας του Τριμερούς Στρατηγείου. Ο παράνομος εξοπλισμών των Τούρκων Σύμφωνα λοιπόν με τον κ. Άγγελο Χρυσοστόμου, η Τ.Μ.Τ. εξοπλιζόταν από την Τουρκία, με όπλα τα οποία έρχονταν στην Κύπρο από τη Μερσίνα και το Αναμούρ, συσκευασμένα σε πλαστικό, με μυστικές αποστολές πλοιαρίων και θάβονταν στο έδαφος. Για τις αποστολές οπλισμού είχε συσταθεί ειδική ομάδα στη Σχολή Κομάντος στο Egrintir, με βοήθεια τόσο του Υπουργού Άμυνας Edhem Menderes, όσο και του Υφυπουργού του στρατηγού Salih Joskun. Σύμφωνα με τον καθηγητή, η μυστική αποστολή οπλισμού ήταν υπόθεση πολύ λεπτή και προγραμματιζόταν μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. «Οι αξιωματικοί της Τ.Μ.Τ. έφθαναν στο νησί και φρόντιζαν τόσο για τη μεταφορά οπλισμού όσο και για την εκπαίδευση στελεχών.
Τα στελέχη της Τ.Μ.Τ. το 1959 ανέρχονταν στους 1.067 άνδρες. Ο παράνομοςεξοπλισμός της καταγράφεται από τον διοικητή του Γραφείου Ειδικού Πολέμου (1967-1974), στρατηγό Kemal Yamak, στο βιβλίο του «Golgede kalan izler ve Golgeler engizler», Αύγουστος 2009. Ακόμη το βιβλίο του Μάνου Ηλιάδη, «Το ΑπόρρητοΗμερολόγιο της Κ.Υ.Π. για την Κύπρο», που δημοσιεύει 80 μυστικές εκθέσεις από τις 13 Ιουνίου του 1959 έως τις 28 Νοεμβρίου του 1960 της ελληνικής Κ.Υ.Π. (Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών) είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για τους μετα-Ζυριχικούς εξοπλισμούς της τουρκοκυπριακής κοινότητας», δήλωσε. Η προβοκάτσια του Deniz Τρανή απόδειξη του εξοπλισμού των Τουρκοκυπρίων, συνέχισε ο καθηγητής, ήταν η αυτοβύθιση του πλοιαρίου Deniz, στις 18 Οκτωβρίου του 1959, που μετέφερε όπλα, «ολόκληρο οπλοστάσιο», από την Τουρκία για λογαριασμό των Τουρκοκυπρίων. Όπως σημειώνει ο κ. Χρυσοστόμου, τον Απρίλιο του 1960 η εκτίμηση του ειδικού κλάδου αστυνομίας των βρετανικών αρχών, Special Branch, ήταν ότι η Τ.Μ.Τ. κατείχε1.940 παράνομα όπλα και η Ε.Ο.Κ.Α. 354, ενώ στις 3 Αυγούστου του 1962 η εβδομαδιαία έκθεση των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών κατέγραφε εκπαιδεύσειςΤουρκοκυπρίων νότια του χωριού Πέτρα του Διγενή και εκπαιδεύσεις στα όπλα μελών της Τ.Μ.Τ. στο χωριό Πλατάνι.
«Στις 3 Μαΐου του 1963, ο ύπατος αρμοστής Sir Arthur Clark ενημέρωσε την Υπουργό Δικαιοσύνης Στ. Σουλιώτη ότι στις αποθήκες της ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ., πέραν των αναγκών της δύναμης, υπήρχαν πλεονάσματα οπλισμού και εφοδίων. Κατά τις εκτιμήσεις της ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας η δύναμη των Τουρκοκυπρίων το 1963 ανερχόταν σε 7.000 «ενόπλους, με πολύ καλήν εκπαίδευσιν και με εφοδιασμόν (οπλισμό, Πυρ/κά, Μέσα Επικοινωνιών κτλ)», ενώ οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, σε άκρως απόρρητη έκθεσή τους στις 20 Δεκεμβρίου του 1963, μία μόλις μέρα πριντην «κρίση των Χριστουγέννων του 1963», υπολόγιζαν τη δύναμη της Τ.Μ.Τ. στη Λευκωσία σε 1.300 άνδρες. Ο «μυστικός» στρατός Από πλευράς των Ελλήνων της Κύπρου, η μεγαλύτερη οργάνωση μετά το 1960 υπήρξε η Εθνική Οργάνωση Κύπρου (Ε.Ο.Κ.), που έμεινε γνωστή ιστορικά ως «Οργάνωση Ακρίτας». Πρωταγωνιστικό ρόλο στη δημιουργία της είχαν ο τότε Υπουργός Εσωτερικών Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ο βουλευτής του ΠατριωτικούΜετώπου Νίκος Κόσης και άλλοι. «Μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας μυστικός στρατός, δημιουργήθηκε το 1961 και η ελληνοκυπριακή ηγεσία γνώριζε την ύπαρξήτης», δήλωσε ο καθηγητής, σημειώνοντας πως στο τέλος του 1963 αριθμούσε κοντά στα 10.000 στελέχη. Τρόποι εξοπλισμού Όπως εξήγησε, αρκετός οπλισμός της Ε.Ο.Κ.Α. που δεν παραδόθηκε στις βρετανικές Αρχές χρησιμοποιήθηκε για να εξοπλίσει τους άνδρες της Ε.Ο.Κ, ενώ παράλληλα ερχόταν και οπλισμός από αποστολές Κυπρίων στο εξωτερικό και συγκεκριμένα από Ελλάδα και Λίβανο. «Σε καθαρά εθελοντική βάση οι Ελληνοκύπριοι μετέβαιναν στο εξωτερικό και αγόραζαν οπλισμό για να στελεχώσουν τις ομάδες τους. Πολλοί Ελληνοκύπριοι «εισήγαγαν» οπλισμό από το εξωτερικό, προσπαθώντας να ξεγελάσουν τις κρατικές Αρχές καμουφλάροντάς τον. Κυρίως αυτό γινόταν για εισαγωγή πιστολιών, τα οποία κρύβονταν είτε σε παιδικά παιχνίδια είτε ακόμα και σε διάφορα εμπορεύματα. Εκτός αυτού θα πρέπει να αναφερθεί ότι υπήρχε και εξοπλισμός που κατασκευαζόταν στην Κύπρο, όπως αυτόματα όπλα», είπε. Η εμπειρία της ΕΟΚΑ Όσον αφορά τον τρόπο κατασκευής όπλων, ο κ. Χρυσοστόμου επεσήμανε πως η εμπειρία κατασκευής όπλων επί εποχής Ε.Ο.Κ.Α. έπαιξε τον ρόλο της. «Εκπαιδευτικός οπλισμός δινόταν και από την ΕΛ.ΔΥ.Κ., ωστόσο πρέπει να τονιστεί ότι με την έναρξη των συγκρούσεων η ΕΛ.ΔΥ.Κ. παρέμεινε παντελώς αμέτοχη και δεν βοήθησε στρατιωτικά τους Ελληνοκύπριους. Λίγες μέρες μετά τις συγκρούσεις του 1963, οπλισμός αφίχθη στο λιμάνι της Λεμεσού από την Αίγυπτο», είπε, σημειώνοντας πως ο περισσότερος οπλισμός δόθηκε στη Λευκωσία, όπου ήταν το επίκεντρο των συγκρούσεων. Το Τριμελές Στρατηγείο Ερωτηθείς από τη «Σημερινή» αναφορικά με τον ρόλο του Τριμερούς Στρατηγείου, ο Δρ Χρυσοστόμου εξήγησε πως η δημιουργία του βασίστηκε ουσιαστικά στη Συνθήκη Συμμαχίας του Φεβρουαρίου του 1959 και ήταν αποτέλεσμα του συμβιβασμού των ελληνοτουρκικών διαπραγματεύσεων που άρχισαν τον Δεκέμβριο του 1958. Ωστόσο, όπως επεσήμανε, η ιδέα του Ελληνοτουρκοκυπριακού Στρατηγείου ήταν τουρκική. «Η Άγκυρα στο διαπραγματευτικό πεδίο απαιτούσε κυρίαρχη τουρκική βάση, κάτι που δεν ήταν αποδεκτό από την Αθήνα. Η υποχώρηση εκ μέρους της Άγκυρας έγινε όταν ως αντάλλαγμα πήρε τη δημιουργία χωριστών δήμων στο υπό δημιουργία κράτος της Κύπρου», είπε. Σύσταση και διοίκηση Στο Τριμερές Στρατηγείο, συνέχισε, υπάγονταν η ΕΛ.ΔΥ.Κ. η ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ. και ο Κυπριακός Στρατός και αποστολή του ήταν «να εξασφαλίση την εδαφικήν ακεραιότηταν και ανεξαρτησίαν της Κύπρου» αλλά και να εκπαιδεύσει (άρθρο 5) τον υπό δημιουργία Κυπριακό Στρατό με στελέχωση (60% Ε/Κ – 40% Τ/Κ). Σύμφωνα με το άρθρο επτά της Συνθήκης Συμμαχίας, το Τριμερές Στρατηγείο θα εδιοικείτο από αρχηγό, υπαρχηγό και επιτελάρχη. Η διάρκεια της θητείας τους θα ήταν μονοετής και εκ περιτροπής, ανάμεσα σε «Cypriots» (Κύπριους), Έλληνες και Τούρκους αξιωματικούς.
Στις 15 Αυγούστου του 1960 υπογράφηκε Πρακτικό (Minutes), σύμφωνα με το οποίοαρχηγός του Τριμερούς Στρατηγείου για τον πρώτο χρόνο θα ήταν «Cypriot», (Κύπριος), υπαρχηγός Τούρκος και επιτελάρχης Έλληνας. Πρώτος αρχηγός το Τριμερούς Στρατηγείου ήταν ο αρχηγός του Κυπριακού Στρατού υποστράτηγος Μ. Παντελίδης. Μετά το 1963 Όπως προκύπτει από την ιστορική έρευνα, με τα γεγονότα του 1963 το Τριμερές Στρατηγείο έπαυσε τη λειτουργία του και οι αξιωματικοί που το στελέχωσαν (Έλληνες και Τούρκοι) το εγκατέλειψαν πηγαίνοντας στις μονάδες της ΕΛ.ΔΥ.Κ. και της ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ. «Θα πρέπει να αναφερθεί ότι στο Τριμερές Στρατηγείο έγιναν μάχες μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων ανδρών του Κυπριακού Στρατού, ενώ δεν παρατηρείται ανάμειξη στις μάχες Ελλήνων ή Τούρκων αξιωματικών», κατέληξε. Τουρκεμένοι σε ρόλο Τουρκοκυπρίων Μιλώντας στη «Σημερινή», ο Υπ. Διδάκτωρ Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, με ειδίκευση σε θέματα παραστρατιωτικών σχηματισμών, Λάμπρος Γ. Καούλλας τόνισε ότι οι μέθοδοι που μετέρχεται η Τουρκία στη Συρία ομοιάζουν εντυπωσιακά με αυτές που χρησιμοποίησε στην Κύπρο τόσο κατά τη διάρκεια του αγώνα της ΕΟΚΑ, όσο και κατά τα πρώτα χρόνια μετά την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας. «Αυτές οι πρακτικές ”πολέμου δι’ αντιπροσώπου” (“proxywarfare”) για επεκτατική αποσταθεροποίηση προλείαναν το έδαφος για τα γεγονότα του 1963-64 και είχαν ως αποτέλεσμα τον άδικο θάνατο Ελλήνων και Τούρκων.
Διαπιστώνονται τρεις τουλάχιστον ομοιότητες. Η πολιτική χρήση της προβοκάτσιας και των λεγομένων ”επιχειρήσεων ψευδούς σημαίας” (“false-flag operations”), η προκαταβολική αυτο-θυματοποίηση για εξουδετέρωση κριτικής κατά τη διάρκεια των πιο πάνω αποσταθεροποιητών επιχειρήσεων και τέλος η άρνηση των ίδιων των γεγονότων και η φίμωση των φωνών που αναδεικνύουν το πρόβλημα με λεκτική και φυσική βία, συχνά και με δολοφονίες», εξήγησε. Σκανδαλιστικές ομοιότητες Δίνοντας μερικά παραδείγματα για να καταδειχθούν οι ομοιότητες, ο κ. Καούλλας σημείωσε πως από συνομιλίες που έχουν διαρρεύσει στο διαδίκτυο, ο AhmetDavutoðlu,, ως ΥΠΕΞ, μαζί με τον αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών σχεδίαζαν να ανατινάξουν το συμβολικό για τους Τουρκομάνους μνημείο του Süleyman ‘ah στη Συρία για να δικαιολογήσουν εισβολή της Τουρκίας. «Στην Κύπρο το 1962, όπως παραδέχθηκε το 2010 Τούρκος στρατηγός του Γραφείου Ειδικού Πολέμου, η ΤΜΤ ανατίναξε τα συμβολικά τεμένη Bayraktar και ?meriye, επιρρίπτοντας την ευθύνη στους Κύπριους Έλληνες», είπε, προσθέτοντας: «Τα άλλα παραδείγματα έχουν να κάνουν με τον τρόπο αποσταθεροποίησης.
Η Τουρκία, σύμφωνα τόσο με δυτικές όσο και με ρωσικές και ιρανικές πηγές, εξόπλιζε μυστικά, πολλές φορές με φορτηγά διεθνών ανθρωπιστικών οργανισμών, τόσο την ISIS όσο και τους Τουρκομάνους και υποβοηθούσε εθελοντές στο να ενταχθούν. Αυτά γίνονταν πριν τις καταγγελίες για δήθεν «επικείμενη σφαγή» των Τουρκομάνων. Στην Κύπρο, το πλοιάριο Ντενίζ πιάστηκε να μεταφέρει όπλα και πυρομαχικά από το 1959, πολύ πριν τις καταγγελίες στα διεθνή φόρα το 1964 πως η κυπριακή κυβέρνηση ετοίμαζε «γενοκτονία» τους. Το τρίτο έχει να κάνει με τη φίμωση της τουρκικής αντιπολίτευσης και όσων διαφωνούν με τις εν λόγω πρακτικές.
Εδώ υπάρχει μια μακάβρια ομοιότητα. Οι Τούρκοι δημοσιογράφοι Can Dündar και Erdem Gül της «Cumhuriyet» συνελήφθησαν ως «προδότες» και «πράκτορες» για την αποκάλυψη των σχέσεων Τουρκίας, ISIS και Τουρκομάνων. Το 1962 στην Κύπρο, οι Κύπριοι Τούρκοι δημοσιογράφοι Ayhan Hikmet και Ahmet MuzafferGürkan θα αποκάλυπταν στην τουρκοκυπριακή «Cumhuriyet» τα ονόματα των υπευθύνων για την προβοκάτσια στα τζαμιά. Ο Denkta’ τους κατηγόρησε ως «προδότες» και «πράκτορες» του Υπ. Εσωτερικών Πολ. Γιωρκάτζη. Αυτοί δεν συνελήφθησαν διότι μέλη της ΤΜΤ εισέβαλαν στις οικείες τους νύχτα και τους δολοφόνησαν».
Αυτά και άλλα μύρια περί παράνομου εξοπλισμού των Τουρκικών θυλάκων στην Κύπρο. Απλά για να μην ισχυρισθούν κάποιοι ότι δεν γνώριζαν…. και τι συμβαίνει σήμερα στην Ελληνική Θράκη, με δάκτυλο της Τουρκίας…. Εν αναμονή ….Αλλά όταν αφυπνισθούμε θα είναι πολύ αργά. Και ας λάβουμε σοβαρά υπ ΄ όψιν και τις ορδές των μυρίων εισβολέων Μουσουλμάνων…. Ας ευχηθούμε να μην αναφωνήσουμε για ακόμη μια φορά .. ΕΑΛΩ …..και να κλαίμε επί ερειπίων ….