Μέσα από το λιτό φως των κεριών και το όπλο στον ώμο, αναγεννήθηκε η Ελλάδα

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Μετά την γερμανική κατοχή, την γενοκτονία που επέφερε και τον αδελφοκτόνο εμφύλιο, η Ελλάδα αναγεννήθηκε μέσα από το λιτό φως των κεριών που αποτυπώνει η φωτογραφία από τα Γιάννενα το 1948.

Με το όπλο στον ώμο και την μάνα να ετοιμάζει το φαΐ στο παραδοσιακό ταψί σκεπασμένο με κάρβουνα που βγαίνουν από το τζάκι, χωρίς πολυτέλειες, χωρίς χλιδή, χωρίς Κωστόπουλος και Σημίτηδες, η Ελλάδα αναγεννήθηκε κυριολεκτικά από τις στάχτες της.

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ τις ρίζες μας. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να μας διχάσουν με μίσος και να μας κοιμήσουν με χλίδα και βόλεμα.

Πρέπει πάντοτε να πορευόμαστε με τους στίχους του Κωστή Παλαμά:

Παιδί μου,
το Περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι όπως το δεις
να μη το παρατήσεις.

Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά
και φράξε το πιο στέρεα
και πλούτισε τη χλώρη του
και πλάτυνε τη γή του.

Κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται
να το βεργολογήσεις.
Κι αν αγαπάς τ’ ανθρώπινα
και όσα άρρωστα δεν είναι,

ρίξε αγιασμό και ξόρκισε
τα ξωτικά να φύγουν.
Και τη ζωντάνια σπείρε του
μ’ όσα γερά, δροσάτα.

Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής.
Κι αν είναι κι έρθουν χρόνια δίσεχτα,
πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιαγμένα,

κι όσα δέντρα για τίποτ’ άλλο δέ φελάν
παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό.
Φωτιά! Τσεκούρι!

Τράβα, ξεσπέρμεψέ το,
χέρσωσε το περιβόλι κόφ’ το,
και χτίσε κάστρο απάνω του
και ταμπουρώσου μέσα,

για πόλεμο, για μάτωμα,
για την καινούγια γένα,
π’ όλο την περιμένουμε,
κι όλο κινάει για να ‘ρθει,

κι όλο συντρίμι χάνεται
στο γύρισμα των κύκλων.
Φτάνει μια Ιδέα να στο πει,
μια Ιδέα να στο προστάξει,

κορώνα Ιδέα, Ιδέα Σπαθί,
που θα είν’ απάνου απ’ όλα.

ΔΗΜΟΦΙΛΗ