Γραφει ο Γιώργος Βενετσανος
«Ο χρόνος κυλά όμως κανείς δεν ξεχνά. Σαράντα επτά χρόνια απ’ την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, τα τετελεσμένα του αίματος απορρίπτονται από τον πολιτισμένο κόσμο. Και το μήνυμα μιας δίκαιης λύσης, με το νησί ενωμένο και χωρίς στρατό κατοχής, παραμένει ισχυρό, ανθεκτικό και απόλυτα ενεργό.
Σήμερα θυμόμαστε και αγωνιζόμαστε. Τιμώντας τους ήρωες που υπερασπίστηκαν την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της πατρίδας. Ενισχύοντας τη συμπαράταξή μας με την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και κρατώντας πάντα ψηλά τη σημαία του Διεθνούς Δικαίου και του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Είναι καιρός η Τουρκία να εγκαταλείψει τον αδιέξοδο δρόμο των απειλών κατά της Κύπρου, αλλά και των ίδιων των Τουρκοκυπρίων. Είναι άλλωστε απειλές και εναντίον της διεθνούς νομιμότητας και σταθερότητας στην περιοχή. Εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των αξιών του 21ου αιώνα. Γι’ αυτό και δεν θα γίνουν ανεκτές.
Οι δεκαετίες που μεσολάβησαν, απέδειξαν πως μόνον η εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και των αποφάσεων της Ε.Ε μπορούν να κλείσουν μία πληγή στην καρδιά της Μεσογείου: οι συζητήσεις για μία ενιαία Κύπρο, διζωνική και δικοινοτική. Ένα ευρωπαϊκό κράτος της ειρήνης και της προόδου για το λαό και τους γείτονές της.»
Έξοχα, όμορφα, καταπληκτικά λογία, αλλά λόγια, αν πραγματικά τα εννοεί ο σημερινός κυβερνήτης της χώρας, περιμένουμε να δούμε έργα όπως ακριβώς κάνει και η απέναντι πλευρά που όχι μόνο λέει λόγια, αλλά προχωρεί και σε έργα που κατοχυρώνουν κατά την δική της άποψη τις θέσεις της.
Τι περιμένουμε να δούμε λοιπόν από την ελληνική πλευρά:
· Ενοποίηση της Ελληνικής και Κυπριακής ΑΟΖ, δηλαδή την συνέχεια της από εκεί που σταμάτησε η οριοθέτηση με την Αίγυπτο.
· Ασφάλεια προς τον κυπριακό ελληνισμό, αποδεικνύοντάς ότι «η Κύπρος δεν κείται μακράν», όπως ακριβώς είχε κάνει το 1982 ο τότε Έλληνας Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου όταν σε επίσκεψη του στην Λευκωσία δήλωσε, ότι παραβίαση της πράσινης γραμμής από τουρκικά στρατεύματα θα ήταν αιτία πολέμου. Θέτοντας παράλληλα η Ελληνική και Κυπριακή Κυβέρνηση σε ισχύ το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου (Ε.Α.Χ.). Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είχε βρεθεί ποτέ τόσο κοντά στην Ελλάδα και οι πολίτες της δεν είχαν αισθανθεί ασφαλέστεροι. Άρα είναι εκ των ουκ άνευ η ενεργοποίηση άμεσα του ενιαίου αμυντικού χώρου, ειδικά μετά τις επιθετικές κινήσεις της αγκύρας.
· Μέσω του Ο.Η.Ε. και των υπολοίπων δυνάμεων που τάσσονται με τις αρχές του διεθνούς δικαίου, απομάκρυνση των ξένων στρατευμάτων, αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της αυτοδιάθεση όλων των κυπρίων, καθώς και αποχώρηση των εποίκων χαρίζοντας σε Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ και ΕΝΑ ΛΑΟ.
Και βέβαια η Ελληνική ηγεσία πρέπει να ξεχάσει μια φράση που είχε πει ένας άλλος πολίτικος και μας στοιχειώνει μέχρι σήμερα ότι: «Η Κύπρος κείται μακράν». Η Ελλάδα είχε και έχει υποχρεώσεις προς την Κυπριακή Δημοκρατία, που απορρέουν από το ότι είναι εγγυήτρια δύναμη με βάση τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου (η Τουρκία προφασίστηκε αυτή την ιδιότητα προκειμένου να εισβάλλει και να κατέχει μέχρι σήμερα σχεδόν τα μισά εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, χώρας μέλους του ΟΗΕ). Το να επικαλούνται κάποιοι εδώ στην Ελλάδα αντικειμενική αδυναμία συνδρομής, όπως έγινε στο παρελθόν καταρρακώνουν την ίδια την υπόστασή του κράτους και σαφέστατα παύει να έχει νόημα οιαδήποτε τέτοια αδυναμία εάν απειλείται η επιβίωση η δική σου ή εγγυημένης από εσένα χώρας. Όποτε απειλείσαι με εξαφάνιση δεν μετράς αποστάσεις. Παλεύεις όπως μπορείς και με όσα μέσα έχεις στην διάθεση σου (φροντίζοντας ταυτοχρόνως να τα εμπλουτίζεις) για να σωθείς. Το πολιτικό σύστημα της χώρας μας έκανε χοντρά λάθη στο παρελθόν ενώ η δικτατορία των συνταγματαρχών προχώρησε σε ξεκάθαρη προδοσία. Το μαλακό υπογάστριο όμως της Ελλάδος που είναι η Κύπρος όχι μόνο «κείται μακράν» αλλά εξαιρετικά εγγύς και πλέον δεν δικαιολογείται κανένα απολύτως λάθος, γιατί αυτήν την φορά θα αποβεί μοιραίο για όλον τον ελληνισμό.
Όσο για την ίδια την Ελλάδα είναι γνωστό ότι βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο. Είμαστε ταυτόχρονα και Ευρώπη και Βαλκάνια και Μεσόγειος και Μέση Ανατολή, άρα η εξωτερική μας πολιτική δεν πρέπει ποτέ να αγνοεί κανέναν από τους παράγοντες αυτούς που συνθέτουν το περιβάλλον μας και προς τα εκεί πρέπει να κινούμαστε αενάως. Παράλληλα έχουμε να διαχειριστούμε τον κίνδυνο από την ανατολή, δηλαδή την Τουρκία η οποία έχει βάλει στο στόχαστρο της Θράκη, Αιγαίο και Μεσόγειο, δυστυχώς είναι μια πραγματική και μάλιστα μακροπρόθεσμη απειλή από χώρα σύμμαχο στο ΝΑΤΟ.
Μπορεί όμως να υπάρξει λύση μέσω διάλογου; Βεβαίως, αρκεί να μην υποσκάπτει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και αυτό μπορεί να γίνει μόνο για ένα θέμα νομικής φύσεως που αφορά το διεθνές δίκαιο και είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου και εκεί πρέπει να αποφασίσει η Χάγη. Τα θέματα που βάζει η γείτονα ας τα κρατήσει για τον εαυτό της, γαλάζιες πατρίδες και αποστρατικοποιήσεις είναι το όνειρο της, που θα μείνει τέτοιο όσο υπάρχουν αντιστάσεις και μη φοβικά σύνδρομα από την εκάστοτε πολιτική μας ηγεσία.
Είναι απαραίτητο για να πέτυχει η χώρα όλα αυτά, να περάσει από τα λόγια στα έργα, έτσι ώστε να καταλάβουν και οι γείτονες μας ότι δεν είμαστε αυτό που λέει ο λαός μας ότι «ο άδειος ο τενεκές κάνει το μεγαλύτερο θόρυβο». Σε ότι αφορά την εθνική μας κυριαρχία πρέπει να φανούμε άτεγκτοι, γιατί οι πράξεις τους δείχνουν ότι μας έχουν παρεξηγήσει.