Ο δολοφόνος της 26χρονης Γαρυφαλλιας ισχυρίστηκε πως διαπληκτίστηκε με το θύμα και ο λόγος ήταν ότι δεν παρακολουθούσε πώς θα πανε στο μέρος που ηθελαν για να φάνε:
-Το αμάξι σας έφυγε ή το ρίξατε εσείς εκεί;
-Μου έφυγε. Ήμασταν στο κέντρο του δρόμου και έπρεπε να κάνω στροφή. Διαπληκτιζόμαστε και το αμάξι έφυγε από το δρόμο. Προσέκρουσε σε πέτρες.
-Ο διαπληκτισμός τι μορφή είχε;
-Υπήρχε έντονη λογομαχία. Δε θυμάμαι συγκεκριμένα. Εγώ της είπα ότι αυτό με τον χάρτη έχει γίνει πολλές φορές. Αυτή έλεγε ότι δεν πειράζει πάμε από άλλο δρόμο, αν σε ενοχλεί τόσο πολύ αυτοκτόνα.
-Δεν υπήρχαν ύβρεις, προσβολές ή σωματική βία;
-Όχι
-Είχατε λογομαχήσει ξανά προηγουμένως;
-Είχαν γίνει διάφορα διάλογοι, άλλες φορές πιο έντονοι. Μου έλεγε ότι έχουμε έρθει διακοπές μαζί και δεν περνάμε καλά. Είχα προτείνει εγώ να κλείσουμε εισιτήρια, να γυρίσουμε πίσω αφού δεν περνούσαμε καλά, αλλά η Γαρυφαλλιά επέμενε να μείνουμε…». Την ημέρα εκείνη, όπως είπε, φεύγοντας από την παραλία που έκαναν μπάνιο, ήθελαν να πάνε για φαγητό. «Όμως χαθήκαμε και αναγκαστήκαμε να επιστρέψουμε στο χωματόδρομο… Περί τα 100 – 200 μέτρα μετά την παραλία της Λυγαριάς, πίσω προς Άνω Μεριά σε απόκρημνο σημείο έγινε το συμβάν.
Ε: Μέχρι τότε ήταν όλα καλά;
-Δεν είχαμε καλή επικοινωνία, δεν περνούσαμε καλά. Καθίσαμε για μπάνιο περίπου 1 ώρα και αποφασίσαμε μαζί να φύγουμε να πάμε κάπου να φάμε.
Ε: Τον χάρτη τον είχε η Γαρυφαλλιά;
-Ουσιαστικά είχαμε το gps του κινητού της.
Ο κατηγορούμενος είπε ότι το θύμα δεν τον σεβόταν με τον ανακριτή να του ζητά διευκρινίσεις σχετικά με το τι εννοεί. «Υπάρχουν κάποια γεγονότα αλλά δεν ξέρω αν υπάρχει λόγος να το αναφέρω. Με ενέπαιζε παριστάνοντας πως πήγε να πάρει τσιγάρα και πήγαινε αλλού και μετά γέλαγε. Το βασικό ήταν ότι υπήρχε αυτό έντονα στο νησί. Με οδηγούσες κι εμένα σε λάθος κατευθύνσεις, καταλήγαμε σε χωματόδρομο και μετά με κορόιδευε. Ήταν μια επανειλημμένη συμπεριφορά και ήταν τόσο έντονο που μου χαλούσε την καλή διάθεση που είχα στην αρχή. Το έκανε εδώ και 5-6 μήνες. Παρόμοια συμπεριφορά αλλά όχι συνεχόμενα, κάποιες φορές. Προσπαθούσε να με εκθέσει είτε όταν ήμασταν μόνοι μας είτε με παρέα. Εγώ είχα πει αρκετές φορές να σταματήσουμε να βρισκόμαστε γι’ αυτό το λόγο αλλά εκείνη επέμενε να συνεχίσουμε. Για κάποια θέματα είχαμε βρει λύσεις, σε αλλά σημεία έκανε τα ίδια».
Ο κατηγορούμενος δεν ήξερε να απαντήσει ούτε σχετικά με το πού βρίσκεται το κινητό του θύματος, ούτε το δικό του και επανερχόμενος στη στιγμή του εγκλήματος, υποστήριξε ότι η 26χρονη «βγήκε από το αμάξι επειδή φοβήθηκε. Φώναξε γιατί βγήκαμε από το δρόμο και φοβήθηκε, ενώ δεν ήταν κάτι εσκεμμένο. Νομίζω μια φορά φώναξε βοήθεια…Εκείνη τη στιγμή θόλωσα, κλείδωσε το μυαλό μου. Εγώ κατάλαβα ότι φωνάζει για να δημιουργήσει την εντύπωση ότι εγώ φταίω σε κάτι και να με εκθέσει για άλλη μία φορά. Είχαμε τσακωμό μπροστά στο αμάξι. Το αμάξι δεν το έβαλα σε λειτουργία. Δεν θυμάμαι πόσα μέτρα απέχει το αμάξι από το χείλος του γκρεμού».
Ε: Τι έγινε ακριβώς;
-Μόνο μία ένταση θυμάμαι.
Ε: Σας χτύπησε;
-Όχι
Ε: Την χτυπήσατε;
-Όχι
Ε: Την ακουμπήσατε;
-Όχι
Ε: Τι θυμάστε;
-Την έσπρωξα. Δεν θυμάμαι πόσες φορές την έσπρωξα.
Ε: Προς τα που την σπρώξατε;
-Νομίζω προς τον γκρεμό. Δεν είχε παραλία.
Ε: Έπεσε στο γκρεμό;
-Την έσπρωξα και έπεσε κι αυτό που θυμάμαι εγώ ήταν ότι ήταν στο νερό. Δεν την είδα να χτυπάει στα βράχια.
Ε: Την είδατε να πέφτει;
-Δεν είδα πώς κατέληξε μέσα στο νερό. Εγώ κατέβηκα κάτω και ήταν μέσα στο νερό. Δεν θυμάμαι αν είχε αίματα. Ίσως είχε στο πρόσωπο αίμα. Δεν θυμάμαι σε πιο σημείο του προσώπου. Δεν θυμάμαι τι φορούσε. Όταν την είδα αποσυντονίστηκα. Μπήκα στο νερό την έβγαλα έξω και προσπάθησα να της κάνω τεχνίτες αναπνοές. Δεν γνωρίζω την τεχνική. Την τράβηξα με τα χέρια. Ήταν βαθιά εκεί. Δεν γνωρίζω πώς βρέθηκε το φόρεμα και τα σανδάλια δίπλα στο σημείο που ανασύρθηκε η Γαρυφαλλιά. Ούτε τα σκουλαρίκια και το κολιέ. Δεν υπήρχε κάποια πάλη. Όταν έκανα τεχνίτες αναπνοές δεν αντιδρούσε, στην αρχή έβγαλε κάτι απ’ το στόμα της σαν αφρό και μετά δεν έκανε κίνηση. Δεν ανέπνεε. Πήρα σφυγμό αλλά δεν αντελήφθην σφυγμό. Δεν άκουσα τη φωνή της και δεν θυμάμαι αν είχε ανοιχτά τα μάτια. Θυμάμαι μόνο ότι τα χείλη της ήταν μελανιασμένα.
Τα είχα χάσει. Εγώ έφυγα από την αντίθετη μεριά από το σημείο κολυμπώντας. Δεν θυμάμαι πόση ώρα μετά έφυγα. Δεν θυμάμαι πόση ώρα κολυμπούσα. Κολύμπι αρκετή ώρα και βγήκα σε βράχια. Απ’ ότι θυμάμαι την τσάντα μου την έριξα στην θάλασσα. Το βράδυ εκείνο κοιμήθηκα στο λόφο. Δεν ξέρω γιατί γύρισα πίσω στο αμάξι και δεν θυμάμαι, αν και γιατί άφησα τα αλάρμ ανοιχτά.
Γι’ αυτό που συνέβη σίγουρα δεν ήμουν ο εαυτός μου. Πραγματικά λυπάμαι γι’ αυτό που συνέβη και μακάρι να είχαν έρθει τα πράγματα αλλιώς.