Τις τελευταίες μέρες παρακολουθώ προσεκτικά το γέμισμα του Φεγγαριού προς τη σημερινή Αυγουστιάτικη Πανσέληνο, την πιο εντυπωσιακή του έτους, που όλοι κοιτάμε, μα ελάχιστοι ουσιαστικά βλέπουμε και νευριάζω αφόρητα. Αναρωτιέμαι πως μπορεί και παραμένει τόσο φωτεινό με όλη την εξαχρείωση που απλώνεται εδώ κάτω. Εξαχρείωση και πλήρη ανηθικότητα σε όλα τα επίπεδα.
Μετά κάθομαι και σκέφτομαι το πόσο αηδιασμένο θα είναι και το ίδιο με όλα αυτά που συμβαίνουν και γι αυτό σταθερά ακολουθεί τη μοναχική του πορεία. Ίσως τελικά αυτή η Πανσέληνος, αν αφήσουμε, χωρίς σκοπιμότητες, την ψυχή και το νου να την ακολουθήσουν, να γίνει γίνει η αιτία συνάντησης με τη μοναδική μας ελπίδα.
Α. Δ. ΓΑΚΗΣ