Από τον Απόστολο Αποστόλου
Η εποχή μας θέλει όλα να γίνονται επικοινωνία, επιστήμη, πολιτική, θρησκεία, εκπαίδευση, κλπ, όλα στην αλληλοεπιδραστική επίδοση μιας φλυαρίας που σκοπό έχει να καλύπτει το επιχείρημα, και να καθίστανται όλα μια επιχειρησιακή πληροφόρηση.
Έτσι μιλάς αλλά δεν επικοινωνείς. Όλα συμφύρονται στο «κάνω ώστε να μιλώ», όπως στην επιστήμη «κάνω ώστε να γνωρίζω». Όλα κλείνουν μέσα τους μια δυνητικότητα, ως επιχειρησιακή δύναμη.
Δουλεύουν για μια επίδοση και για τίποτε περισσότερο. Το βλέπουμε στους στρόφους της υπνοβατική κοινωνία μας, όπου όλα γίνονται ένας συνεχής συμφυρμός και μια γενική σύγχυση της ανεπικοινώνητης επικοινωνίας.
Κοιτάξτε για παράδειγμα τους επικοινωνιολόγους γιατρούς. Μιλούν ως μαθητές του θεολόγου Μπελαρμίνο στην υπόθεση της δίκης του Γαλιλαίου παρά ως επιστήμονες.
Ποια η διαφορά λοιπόν μεταξύ πολυσύχναστης τηλεοπτικής περσόνας Βασιλακόπουλου και ακριβοθόρητης τηλεοπτικής περσόνας Ιωαννίδη;
Απολύτως καμία.
Ο πρώτος μιλάει με την επικατάρατη τακτική του Κατσίνι (εκείνος που έστειλε την υβριστική επιστολή στον Γαλιλαίο) παρά ως επιστήμονας εγνωσμένου κύρους και ο δεύτερος μιλάει σαν τη Μεγάλη Δούκισσα Χριστίνα που δεν ήθελε να φέρει κανέναν σε δύσκολη θέση στην υπόθεση του Γαλιλαίου, ούτε τον ίδιο τον Γαλιλαίο.
Άντε τώρα να πεις τον πρώτο ότι η επιστήμη δεν ιδρύει τίποτε με τρόπο οριστικό και ότι εξελίσσεται γιατί αρνείται να θεμελιώσει τη βεβαιότητα και την απόλυτη σιγουριά. Έτη φωτός μακριά από αυτές τις αντιλήψεις ο τηλεοπτικός γιατρός κ. Βασιλακόπουλος παραμένει με πείσμα και με ορμή προϊόν της κατασκευασμένης μιντιακής παραπληροφόρησης. Και άντε να πεις και στο δεύτερο τον κ. Ιωαννίδη ότι η ανοιχτή διαφωνία και η επινόηση είναι τα κριτήρια της επιστήμης και όχι το δήθεν άλλο που είναι το ίδιο ως διαδικασία διαπίστευσης και υπηρέτησης στα αφεντικά.
Με άλλα λόγια η επιστήμη προχωρά σπάζοντας αυγά γιατί έτσι κάνεις ομελέτα και όχι κάνοντας οπτιμιστική επικοινωνία μιας περιρρέουσας τιποτολογίας.
Ας το καταλάβουν οι όποιοι ιατροεπικοινωνιολόγοι και είναι μπόλικοι, ότι άλλο επιστήμη και άλλο ρηχή παρα-επιστημολογία προσανατολισμένη στη βάση της επιδίωξη, της συναίνεσης και του κέρδους.
Οι πολίτες δέχονται μια πελώρια επικοινωνιακή και συμβολική πίεση από τηλεοπτικούς ιατρογνώμονες που μονοπωλούν τη δημόσια σφαίρα με εχέγγυα μη επιστημονικά ξαναγράφοντας την ιατρική με μεταφυσική απολυτότητα.
Ο επιστημολόγος Μπάρτλεϊ είναι σαφής, όταν μας λέει, ότι όλα στην επιστήμη θα πρέπει να εντάσσονται σε μια διαρκή κριτική ανάλυση και τίποτε να μη μπορεί να θεμελιωθεί πριν τεθεί κάτω από τα μάτια της κριτικής. Στις μέρες πλέον η επιστήμη παραμορφώνεται από τις πολιτικές και μιντιακές επιταγές. Σήμερα το lapsus scientifico αποτελεί το επιστημονικό πεδίο των ιατρογνωμόνων και η απόκλιση κάθε κριτικής γίνεται απαίτηση, έτσι λοιπόν η ιατρική μεταμορφώνεται σε σκληρή μεταφυσική που ελέγχει και επιτάσσει.
Δείτε πως διακινούνται τα πράγματα καλύτερα και ταχύτερα με τον κορωνοϊό, όχι σε επίπεδο ιατρο-επιστήμης αναφορικά με τη νόσο αλλά σε επίπεδο πιθανής πρόληψης.
Έφτιαξαν λοιπόν, ένα δορυφόρο (το εμβόλιο) γύρω από τον ιό με μια τεχνική τροχιά που κυκλοφορεί από χώρα σε χώρα και γίνεται αντικείμενο καθημερινής τρέλας. Κάτι σαν το χρέος που γίνεται αντικείμενο εξαγοράς και κυκλοφορεί από τράπεζα σε τράπεζα στον πλανήτη ως δορυφόρος.
Έτσι λοιπόν ως άλλο χρέος περιστρέφεται και το εμβόλιο ως υγειονομική τροχιά που συντηρεί μια κατεψυγμένη καταστροφή. Αν είσαι υγιής ανεμβολίαστος καταψύχεται ο χρόνο σου και οι δραστηριότητες σου. Χωρίς εκείνο (δηλαδή το εμβόλιο) δεν υπάρχει κίνηση, ή ζωή. Ακόμη και υγιής να είσαι χωρίς αυτό μπαίνεις στην εξαφάνιση.
Οι δε τηλεγιατροί που εμφανίζονται στα τηλεπαράθυρα δεν αναφέρονται στον ιό ως ιατρο-βιολογικό συμβάν, αλλά ως προώθηση του μύθου του και του επικοινωνιακού θεάματος του.
Δεν ακούς κάτι επιστημονικά σημαντικό από την κ. Λινού τον κ. Τζανάκη, τον κ.Τούντα, τον κ. Καπραβέλο και λοιπούς του εμβολιαστικού τόξου, αλλά για το πώς θα συνηθίσουμε να ζούμε κάτω από τη σκιά της τροχιακής βόμβας του κορωνοϊού και το λυτρωτικό δίδυμο του, το εμβόλιο. (Αν είναι λυτρωτικό, γιατί εδώ υπάρχουν τεράστιες επιστημονικές διαφωνίες ότι αποτελεί μια ατελής απορρυθμισμένη υπερτελία). Μόνο που το εμβόλιο υπερδορυφοροποιήθηκε και βγήκε εκτός ορίων.
Τελικά το εμβόλιο απέκτησε μια έλλειψη βαρύτητας και μια τροχιακή δύναμη που ενδέχεται να καταστεί μια βόμβα ολκής.
Το ίδιο συμβαίνει και με την πολιτική, η απολεσθείσα κριτική και εδώ έχει κάνει το θαύμα της.
Η μηχανιστική επικοινωνία της πολιτικής γίνεται επιχειρησιακή δηλαδή μηχανιστικό ξεδίπλωμα ενός επιχειρησιακού εξαναγκασμού. Όλα κινούνται στο όνομα της μη σημασίας και της αδιαφάνειας. Τίποτε δεν έρχεται στην επιφάνεια, καλείται ο πολίτης κάθε φορά να αναζητήσει τη μυστική διασύνδεση των πολιτικό-κοινωνικών ζητημάτων.
Παχύρρευστες φλυαρίες καλύπτουν πάντα τα πολιτικά θέματα. Θεατρινισμοί, ασάφειες, υπερτονισμοί, έρχονται ως εργαλεία πολιτικής επικοινωνίας να καλύψουν την πραγματικότητα.
Για παράδειγμα πέρασαν πολλές δικαιολογίες στη Βουλή στη συζήτηση που έγινε για τις πυρκαγιές αλλά δεν πέρασε η αλήθεια ή για να είμαστε ειλικρινείς πέρασε ένα μέρος της αλήθεια και αυτό γιατί ο πρωθυπουργός ομολόγησε ότι «θα μπουν ανεμογεννήτριες».
Όμως η καταστροφή του δασικού πλούτου αποτελεί ένα μεγάλο δίκτυο που απλώνεται από ανεμογεννήτριες από επιλεγμένη δενδροκτονία για υβριδικά δένδρα, από αλλαγή χρήση γης, από τουριστικές επενδύσεις και πολλά άλλα συμφέροντα. Ωστόσο η πολιτική επικοινωνία στην προοπτική του χειρουργικού εξαναγκασμού ακρωτηριάζει τις αλήθειες και τα αρνητικά δεδομένα για να τα συρράψει ιδεωδώς μέσα στη συνθετική επικοινωνιακή επέμβαση.
Βλέπετε η επικοινωνία είναι περισσότερο μια επιχείρηση ψευδοεικόνας παρά δράση πειθούς και ενεργητικής και αυθόρμητης επιχειρηματολογίας.
Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής φιλοσοφίας.