Όλα πλέον δείχνουν ότι μία διακρατική διένεξη όσο χρονίζει τόσο δυνατά γυρίζει πάλι μπροστά μας. Είναι πλέον πασιφανές τί ζητούν οι Τούρκοι. Όλη τή θάλασσα. Καί αυτό γιά τήν ώρα. Λαμβανομένου δέ υπ όψιν τό τί μάς ειπώθηκε τήν επαίσχυντη εκείνη νύχτα των Ιμίων οτι «Θα έχει τήν οργή τής Ουάσιγκτον όποιος πυροβολήσει πρώτος» έχουν αποθρασυνθεί αποκτώντας ισχυρότερα σκάφη καί αεροσκάφη νά προβαίνουν σέ «ανώδυνα» σπρωξίματα καί επαφές καί ότι ήθελε προκύψει, για νά κατέχουν μετέπειτα τό έρεισμα ότι «δέν αρχήσαμε πρώτοι».
Επειδή λοιπόν πάντα οι Τούρκοι αρχίζουν πρώτοι προκαλώντας καί αποβλέποντας μήπως διολισθήσουμε σέ ένα σφάλμα τού τύπου να βυθίσουμε τό Χόρα καί μαζί τή Χώρα, τό σκέψου το δυό φορές, ισχύει. Εκείνη η ερώτηση Τράμπ πρός Κυριάκο πού όταν είπε πως άν χρειαστεί θά βγάλουμε τόν στόλο, « κι άν χάσετε»;
Λέει πολλά διφορούμενα. Τώρα δοκιμάζουν τα αντανακλαστικά μας (πάντα έτσι κάνουν) Ανατολικά της Κρήτης ένεκα τό σύμφωνο μέ τήν Λιβυη.
Η απάντηση πρέπει νά είναι μή υποχώρηση εφ´ όσον αυτοί προχωρήσουν, έστω καί μέ ψαράδες. Μέ τήν Κρήτη δέν παίζουμε όπως καί πρέπει νά εκτιμηθεί η προσφορά αλληλεγγύης από τήν Γαλλία.