Το Brexit πέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Όταν οι Βρετανοί κλήθηκαν να αποφασίσουν για το μέλλον τους εντός ή εκτός Ε.Ε., ένας καταιγισμός φοβικών δημοσιευμάτων, που προέβλεπαν την κόλαση επί της Βρετανικής γης σε περίπτωση εξόδου, κατέκλυσαν τα παγκόσμια media.  Μία από τις πιο αγαπημένες προβλέψεις των κινδυνολόγων ήταν το ενδεχόμενο μιας ολικής έλλειψης καυσίμων.  Αυτή ήταν μάλλον και η μοναδική κινδυνολογία που κατά λάθος βγήκε αληθινή.  Κατά λάθος, γιατί ο πραγματικός λόγος του πρωτοφανούς fuel shortage που αυτές τις μέρες βασανίζει τους Βρετανούς είναι ακριβώς η επιτυχία του βασικού στόχου του Brexit, δηλαδή του πλήρη ελέγχου της μετανάστευσης.

Οι φίλοι μας οι Βρετανοί και η υπερσυντηρητική τους κυβέρνηση, πήραν πολύ σοβαρά το θέμα αυτό και θα έλεγε κανείς ότι λειτούργησαν με υπερβάλλοντα ζήλο.  Έτσι, δεν περιορίστηκαν μόνο στο να απαγορεύσουν την είσοδο σε Ευρωπαίους που αναζητούσαν εργασία στο νησί, αλλά επιπλέον εξώθησαν σε de facto απέλαση δεκάδες χιλιάδες ήδη εργαζόμενους μέσω της σκανδαλώδους εφαρμογής για την απόκτηση άδειας παραμονής και εργασίας.  Φαίνεται ότι οι ευρωφοβικοί φωστήρες, συνήθως εντελώς αποκομένοι από την κανονική ζωή, σε boarding school από δώδεκα χρονών και σε καλοπληρωμένες παρασιτικές θέσεις εργασίας κάπου στο City που τους εξασφάλισαν οι γνωριμίες της οικογένειας (μα τι μου θυμίζει…), δεν μπήκαν στον κόπο να σχεδιάσουν πώς διάολο θα λειτουργήσει η παραγωγική διαδικασία χωρίς φθηνά εργατικά χέρια και ποιός γηγενής θα δεχθεί να λερώσει τα χέρια του απαρνούμενος τα παχυλά επιδόματα του σύγχρονου κοινωνικού κράτους.

Αναλογιστείτε κάπου πίσω στο 2005, να έφευγαν μαζικά οι Αλβανοί μετανάστες από την Ελλάδα, τι χάος θα επικρατούσε.  Λοιπόν, ακριβώς αυτό το χάος επικρατεί τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές στο Ηνωμένο Βασίλειο.  Φυσικά και δεν τελείωσαν τα καύσιμα στο νησί, ούτε σταμάτησε η οικονομία επειδή η χώρα αποσπάστηκε από την ένωση.  Αντίθετα οι αποθήκες είναι γεμάτες και οι δείκτες ανθούν. Πλην όμως, οι εταιρίες αδυνατούν να βρουν εργαζόμενους και δεν συμβαίνει αυτό επειδή αρνούνται να πληρώσουν περισσότερα.  Σύμφωνα με ρεπορτάζ των »Times», οι κενές θέσεις εργασίας τη στιγμή αυτή στο ΗΒ υπολογίζονται σε ένα εκατομμύριο και αφορούν ξενοδοχεία, κατασκευές, γηροκομεία (και κυρίως το προσφιλές στους Βρετανούς home care), φάρμες και βέβαια οδηγούς φορτηγών και οτιδήποτε γενικώς θεωρείται βαριά εργασία για το σύγχρονο πολίτη του δυτικού κόσμου.

Και ακόμα είμαστε στην αρχή.  Βέβαια ο ικανός κατά τα άλλα Boris Johnson έχει ήδη ενεργοποιήσει το στρατό για τον ανεφοδιασμό των πρατηρίων, ενώ το αρμόδιο υπουργείο έχει εκπονήσει ένα σχέδιο για την άμεση έκδοση αδειών εργασίας, παρακάμπτοντας τους προηγούμενους πολύ σκληρούς περιορισμούς, οι απαιτήσεις των οποίων άφηναν εκτός κριτηρίων το 99% των περιπτώσεων που επιθυμούσαν να μεταναστεύσουν και που προφανώς σχεδιάστηκαν για να προσελκύσουν μόνο εξειδικευμένους επιστήμονες.  Γνωρίζοντας όμως πολύ καλά την κατάσταση,  μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτή είναι μόνο η αρχή των προβλημάτων.  Αν δεν λάβουν άμεσα μέτρα για την επείγουσα εισαγωγή μεταναστών, πολύ πιθανότατα το επόμενο shortage να εξελιχθεί στα super markets, ενώ και η ήδη προβληματική και υπερεκτιμημένη αγορά στέγης ενδέχεται να πυροδοτήσει διεργασίες »αποκάλυψης», αν οι καταχρεωμένοι σττις τράπεζες ιδιοκτήτες αδυνατούν να βρουν ενοικιαστές.

Η πικρή αλήθεια είναι ότι δεν είναι όλοι οι Βρετανοί ούτε ξενόφοβοι, ούτε ευρωφοβικοί.  Φαίνεται ότι μια φωνακλάδικη πλειοψηφία εθνικοφρόνων που ταίστηκε από τον πολιτικό οπορτουνισμό μιας αλλόκοτης ελίτ, πήρε στο λαιμό της ολόκληρη τη χώρα και ακόμα και σήμερα αδυνατεί να βρεί βηματισμό και ωθεί την πολιτική ηγεσία σε απανωτά λάθη.  Η σημερινή ηγεσία του ΗΒ είναι σαρξ εκ σαρκός του αποσχιστικού κινήματος, είναι εξαιρετικά ισχυρή στο κοινοβούλιο και στην κοινωνία και γνωρίζει πολύ καλά πως η μακροβιότητά της εξαρτάται από την πίστη της στις μισανθρωπικές »αξίες» του Brexit.  Έτσι έχει παγιωθεί τώρα ένα παράδοξο, οι ίδιοι άνθρωποι που κατόρθωσαν »να συμμαζέψουν τον οίκο τους», όπως θα έλεγαν και κάτι δικά μας φυντάνια στην Αθήνα, να πρέπει τώρα να βρουν λύσεις σε ένα ζήτημα που τους γύρισε μπούμερανγκ και την ίδια ώρα οι επιλογές τους περιορίζονται στην εξής μία:  Να φέρουν παρακαλετά πίσω αυτούς που έδιωξαν!

Πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας οι μεγάλες αλυσίδες τροφίμων έχουν ήδη προειδοποιήσει την κυβέρνηση για πρωτόγνωρες καταστάσεις, καθώς πλησιάζουν Χριστούγεννα σε μια κοινωνία που έχει γαλουχηθεί να καταναλώνει άπληστα.  Όπως μαθαίνω, ο τομέας αντιμετωπίζει ταυτόχρονα δύο οριστικά αδιέξοδα:

  • Πριν το Brexit ακόμα, ήταν πάρα πολύ δύσκολο να βρίσκουν υπαλλήλους για τις αποθήκες και τα ράφια.  Εννοείται βέβαια πως σχεδόν όλοι ήταν μετανάστες.  Σήμερα παρατηρούνται ήδη φαινόμενα άδειων ραφιών, αφού δεν υπάρχουν αρκετοί εργαζόμενοι για να τα γεμίσουν.  Στην περίοδο των γιορτών θα καταγραφούν οπωσδήποτε γραφικότητες
  • Ενώ τα λεγόμενα logistics έχουν ομαλοποιηθεί και το πορθμείο του Καλαί λειτουργεί χωρίς πολλά προβλήματα, αδυνατούν να προωθήσουν τα εμπορεύματα από τις αποθήκες προς τα καταστήματα, ελλείψει οδηγών.  Έτσι η τροφοδοσία έχει καταστεί προβληματική και είναι εξαιρετικά πιθανόν προς το τέλος του έτους το ΗΒ να μοιάζει με κομμουνιστική δικτατορία εν έτη 1989.

Το αστείο είναι ότι δεν κατάφεραν να λύσουν ούτε το άλλο κολοσσιαίο διακύβευμα του Brexit, δηλαδή την ομαλοποίηση του NHS, του εθνικού συστήματος υγείας.  Και αυτό γιατί παρά το ότι πράγματι με τη φυγή των μεταναστών το NHS αποσυμφορήθηκε, όμως δεν είναι σε θέση πια να βρεί επαρκές προσωπικό, ιδιαίτερα σε επίπεδο νοσοκόμων.  Αποτέλεσμα μηδεν, με τα ραντεβού να χρειάζονται παρόμοιο χρόνο αναμονής όπως πριν.  Ταυτόχρονα, στο μεγάλο κομμάτι του Home Care επικρατεί χάος.  Το Home Care είναι το απαύγασμα του βρετανικού κοινωνικού κράτους και σε συνεργασία με το NHS και τα ασφαλιστικά ταμεία υπάρχει για να προσφέρει πραγματική υποστήριξη σε πρώτο χρόνο στους ηλικιωμένους, μεσα στα ίδια τους τα σπίτια.  Οι ηλικιωμένοι Βρετανοί είναι συμβεβλημένοι με ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες με τη σειρά τους είναι πιστοποιημένες και χρηματοδοτούμενες από το NHS και κάθε μέρα στέλνουν Carers (νοσοκόμους) σε κάθε σπίτι και αναλαμβάνουν κάθε απαραίτητη φροντίδα, από το φαγητό, έως τα φάρμακα, το μπάνιο, την αλλαγή της πάνας και γενικά ότι θα προσέφερε ένας οίκος ευγηρίας.

Πριν το Brexit, καθώς όπως ο καθένας καταλαβαίνει η δουλειά αυτή είναι καθόλα απαιτητική, οι εν λόγω εταιρείες είχαν στήσει ολόκληρα γραφεία εύρεσης εργασίας σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης και εκμεταλλευόμενες το ευρωπαϊκό διαβατήριο έταζαν λαγούς με πετραχήλια στους υποψήφιους Carers για να τους στείλουν στο ΗΒ.  Ακόμα και αυτό δεν ήταν αρκετό και πάντοτε υπήρχε μια μικρή έστω έλλειψη προσωπικού, κυρίως επειδή οι εν λόγω εργαζόμενοι με την πρώτη ευκαιρία άλλαζαν τομέα απασχόλησης.  Σήμερα η κατάσταση είναι απλά απελπιστική, με αποτέλεσμα ολόκληρο το καύχημα του βρετανικού κοινωνικού κράτους να κινδυνεύει με ολική κατάρρευση, με άγνωστο το μέλλον εκατοντάδων χιλιάδων ευάλωτων ηλικιωμένων που απειλούνται με απόρριψη.

Ναι, πέτυχε το Brexit.  Σε πείσμα των κινδυνολόγων οι Βρετανοί κατάφεραν να πάρουν τον έλεγχο της χώρας τους, να διαολοστείλουν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, να ξεφορτωθούν τους »κακούς ξένους», να θεσπίσουν αυστηρότατα κριτήρια μετανάστευσης και όλα αυτά χωρίς να χάσουν τα προνόμια του εμπορίου με την Ευρώπη και χωρίς να κάνουν εκπτώσεις σε ζητήματα άμυνας, κάθε άλλο όπως μας διδάσκει και η πρόσφατη AUKUS.  Πολύ φοβάμαι όμως, ότι ο ασθενής είναι ημιθανής και αν κάτι ριζοσπαστικό δε γίνει σύντομα, θα ζήσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις που θα κάνουν το lockdown του 2020 να μοιάζει με παιδικό παραμύθι.

Του Διογένη Λόππα

ΔΗΜΟΦΙΛΗ