Το θλιβερό συμβάν του Περάματος, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της ζωής ενός εικοσάχρονου νέου αθιγγανικής καταγωγής, πατέρα δύο παιδιών, δεν προσφέρεται για την κλασική πολιτική αντιπαράθεση που έχουμε συνηθίσει να κάνουμε στην πατρίδα μας σε τέτοιες περιπτώσεις.
Από τον Μανώλη Κοττάκη
Ήτοι: Όσοι πιστεύουμε στον νόμο και στην τάξη να θέτουμε σε δεύτερη μοίρα την ομοβροντία πυροβολισμών εναντίον αόπλου του οποίου την καταγωγή συνήθως υποτιμούμε ή όσοι συμπαθούμε τις μειονότητες να προσπερνούμε την παραβατική συμπεριφορά ενός κατά συρροήν δράστου, ο οποίος αψήφησε τις εντολές, δεν ακινητοποίησε το κλεμμένο όχημα που οδηγούσε, και εξέθεσε τη δική του ζωή, τη ζωή των διερχομένων και τη ζωή των αστυνομικών σε κίνδυνο. Αποψή μας είναι ότι πρέπει να προσεγγίσουμε αυτή την υπόθεση σε δύο ενότητες συλλογισμών: Με όρους θεσμών και με κρίσεις για τη συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος μετά τη γνωστοποίηση του συμβάντος. Με όρους θεσμών τα ερωτήματα που τίθενται είναι τέσσερα:
Ερώτημα πρώτο: Οι πολίτες πληρώνουν φόρους στο κράτος για την ασφάλειά τους. Για την προστασία της περιουσίας τους. Τι θέλουμε να κάνουν στο μέλλον οι άνδρες της ΔΙΑΣ, όταν υποπίπτει στην αντίληψή τους ότι κινείται στην περιοχή ευθύνης τους όχημα που έχει κλαπεί; Τι θέλουμε να κάνουν όταν υποπίπτει στην αντίληψή τους δίτροχο επί του οποίου επιβαίνουν οπλοφορούντες λαμπροί νέοι της εποχής μας; (Αναφέρομαι στην περίπτωση της Εκάλης, όταν αυτοί που πυροβόλησαν τη μάντρα του παρουσιαστού πυροβόλησαν και τους άνδρες της ΔΙΑΣ που τους αντιλήφθηκαν.)
Θέλουμε να εφαρμόζουν τον νόμο ή επιθυμούμε να μετατρέπονται σε τροχονόμους και να κάνουν τα στραβά μάτια; Για πολλούς από τους άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. από εχθές και μετά τη σπουδή του αναρμόδιου υπουργού (θα εξηγήσω) να διατάξει πειθαρχικό έλεγχο εις βάρος των συναδέλφων τους αυτό δεν αποτελεί ερώτημα. Οι άνθρωποι έχουν ήδη ζητήσει μετάθεση στην… Τροχαία.
Ερώτημα δεύτερο: Τι πρέπει να κάνει ένας πολίτης, όταν η Αστυνομία τον διατάσσει να σταματήσει για έλεγχο; Έχει δικαίωμα να παραβεί την εντολή, η οποία βασίζεται σε νομοθετική εξουσιοδότηση της Πολιτείας προς το όργανο της τάξης, ή όχι;
Ερώτημα τρίτο: Γιατί οι άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. παρέβησαν την εντολή που τους δόθηκε από το κέντρο -λάθος ή σωστή, δεν είναι αυτό το θέμα- να διακόψουν την καταδίωξη επειδή ο δράστης κινείτο σε αστικό ιστό και ετίθετο σε διακινδύνευση η σωματική ακεραιότητα δεκάδων πολιτών;
Ερώτημα τέταρτο: Εάν ο δράστης «κάρφωσε», όπως λέγεται με λαϊκούς όρους, την όπισθεν, παρέσυρε κάτω από τις ρόδες του αυτοκινήτου του άνδρα της ΔΙΑΣ με τη μηχανή του, αν πέρασε ή επρόκειτο να περάσει από πάνω του και του αφαιρούσε τη ζωή, τι άραγε συνιστούν οι επανειλημμένοι πυροβολισμοί των ανδρών της ΔΙΑΣ εναντίον του; Νόμιμη άμυνα; Υπέρβαση ορίων νόμιμης άμυνας; Ενδεχόμενο δόλο για ανθρωποκτονία, όπως πληροφορηθήκαμε ότι είναι ο λόγος για τον οποίο ασκήθηκε ποινική δίωξη στους αστυνομικούς;
Πρόκειται για ερωτήματα τα οποία θα απαντήσει η Δικαιοσύνη. Όχι εμείς μέσα σε συνθήκες εργαστηρίου, χωρίς γνώση των πραγματικών περιστατικών, αναλόγως των προκαταλήψεών μας. Και η ποινική συμπεριφορά του δράστη και των αστυνομικών θα αξιολογηθούν εν συνόλω. Επισημαίνεται ότι η διαφυγή με όπισθεν είναι μελετημένη κίνηση κακοποιών στοιχείων με παραβατική συμπεριφορά και δεν διδάσκεται βλέποντας ταινίες. (Τη μέθοδο αυτή την είχε χρησιμοποιήσει και θύμα απαγωγής, ο εκπαιδευμένος υιός διάσημου εφοπλιστή, όταν κάποιοι επιχείρησαν να τον αρπάξουν στη Γλυφάδα.)
Και τα τέσσερα ερωτήματα που θέσαμε ενώνονται με ένα λεπτό νήμα: Συζητούμε σε όλες τις περιπτώσεις για την έκπτωση του νόμου. Και από πολίτες και από αστυνομικούς. Ο νόμος στην πατρίδα μας έχει ατονήσει, δυστυχώς. Βρίσκεται σε υποχώρηση. Σε όλα τα επίπεδα. Από την κορυφή έως τη βάση. Ο πατέρας του θύματος ζητούσε χθες δικαιοσύνη στα κανάλια γιατί ο νεαρός είχε κλέψει απλώς ένα «αυτοκινητάκι». Πρέπει να μας προβληματίσει αυτό. Οπως πρέπει να μας προβληματίσει τι είναι αυτό που έκανε τους άνδρες ενός Σώματος με ξεκάθαρη ιεραρχία και δομή, που επιχειρούσαν σε επιβαρυμένη εγκληματικότητος περιοχή, να παραβιάσουν εντολή για διακοπή της καταδίωξης. Μήπως τους έχει ξαναδοθεί;
Η έκπτωση του νόμου στην πατρίδα μας πρέπει να γίνει το υπ’ αριθμόν ένα πολιτικό θέμα της πολιτικής ατζέντας. Εξίσου σημαντική είναι όμως η παρατήρηση της αντίδρασης μέρους του πολιτικού μας συστήματος. Αναφέρομαι στους υπουργούς που ενεπλάκησαν στον χειρισμό της υπόθεσης, αναφέρομαι και στα κόμματα.
Όταν είσαι υπουργός Δημοσίας Τάξεως όπως ο κύριος Τάκης Θεοδωρικάκος, δεν γίνεσαι «αρχηγός» της Αστυνομίας κάνοντας δημόσιες σχέσεις μπροστά στις κάμερες, παίζοντας μπάσκετ με τους άνδρες και τις γυναίκες της ΕΛ.ΑΣ. Αρχηγός γίνεσαι στα δύσκολα. Στην πρώτη κρίση. Οταν θα κληθείς να αποδείξεις γιατί διεκδίκησες με τόσο πάθος αυτό το υπουργείο στον ανασχηματισμό. Δυστυχώς ο κύριος υπουργός «πέρασε» κάτω από τον πήχη. Στην πρώτη κρίση πέταξε όλο το Σώμα στην πυρά από τον φόβο του πολιτικού κόστους. Ενώ η αρμοδιότητα της άσκησης πειθαρχικού ελέγχου ανήκει στον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ., ο κύριος υπουργός διοχέτευσε στον Τύπο ότι αυτός έδωσε την εντολή από αγωνία μην τυχόν και πληγεί το αριστερό του προφίλ. Το οποίο ποτέ μέσα του δεν άλλαξε. Οι αστυνομικοί έχουν αντικειμενικά ευθύνες. Αναμφισβήτητα. Αλλά όταν δίδει ο ίδιος ο υπουργός εντολή για πειθαρχικό έλεγχο προτού ακουστεί επισήμως η άποψή τους, τους ρίχνει προκαταβολικώς στα σκυλιά. Δημιουργεί εντυπώσεις. Κανείς τέτοιος υπουργός δεν μπορεί να εμπνεύσει το Σώμα.
Το ίδιο ισχύει από την ανάποδη για τον υπουργό Επενδύσεων και αντιπρόεδρο της Ν.Δ. Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος δεν έχει τη θεσμική υπομονή να αναμένει τα πορίσματα των οργάνων της Πολιτείας και αν τυχόν δικαιώσουν τους άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. να τους πει «μπράβο». Τι ακούσαμε από τον κύριο Γεωργιάδη;
Ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ., ο οποίος την προηγούμενη εβδομάδα μάς έκανε ιδεολογική κατήχηση για το πώς γίνεσαι δυτικός, για το πώς πρέπει να αποφεύγεις να σε καθοδηγεί το συναίσθημα και για το πώς να επενδύεις στον ορθολογισμό και στο κράτος δικαίου, έσπευσε να πει τη λέξη «μπράβο» για τη συμπεριφορά των ανδρών της ΔΙΑΣ στο Πέραμα, ενώ οι κάλυκες από τις σφαίρες που έπεσαν δεν έχουν καλά καλά συλλεγεί!
«Μπράβο» με έναν νεκρό εικοσάχρονο που αφήνει πίσω του δύο παιδιά, για όποιον λόγο, ακόμη κι αν φταίει, δεν λες. Συγχαρητήρια σε 38 σφαίρες δεν δίνεις προτού μιλήσουν οι θεσμοί για τα πραγματικά περιστατικά. Σιωπάς. Όμως στον Βόρειο Τομέα δεν ψηφίζουν Τσιγγάνοι. Ψηφίζουν άλλοι. Δεν ψηφίζουν ανεμβολίαστοι. Ψηφίζουν άλλοι. Αρα υπάρχουν άπειρα περιθώρια για πολυτελή λαϊκισμό. Για «μπράβο» και για «μη σώσουν». Τέτοια στήριξη, στήριξη με το βλέμμα στην κάλπη, δεν την έχουν ανάγκη οι άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. Το κράτος δικαίου, ο διαφωτισμός και ο ορθολογισμός, ιδέες στις οποίες ορκίστηκε προσφάτως πίστη ο κύριος υπουργός αποκαλώντας περίπου καθυστερημένους τους λοιπούς Ελληνες, πήγαν περίπατο σε μια στιγμή. Τη στιγμή που η Δικαιοσύνη ασκούσε ποινική δίωξη κατά των αστυνομικών, ο υπουργός εξέδιδε δικαστική απόφαση.
Εξοργιστική, τέλος, είναι η στάση της αντιπολίτευσης, ήσσονος και ελάσσονος. Τι πάει να πει ο όρος «καταδίωξη ρουτίνας» που διαβάσαμε στην ανακοίνωση του ΜέΡΑ25; Ρουτίνα η εφαρμογή του νόμου; Ρουτίνα η κλοπή; Αν δεν μας απατά η μνήμη, προσφάτως εκλάπη το φουσκωτό του κυρίου Βαρουφάκη. Ρουτίνα και αυτό; Γι’ αυτό επιμένω! Το μέγα θέμα της εποχής μας είναι λοιπόν η έκπτωση της νομιμότητας, εξέλιξη διαβρωτική για τη δημοκρατία . Και, ναι, πρέπει να γίνει το πρώτο θέμα της ατζέντας. Γέμισε ο τόπος με λαμόγια, κλεφτρόνια, κακοποιούς και λωποδύτες.