Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός
Δύσκολο πράγμα η εξουσία.
Λέγεται, πως ο Αβραάμ Λίνκολν, πρόεδρος της Αμερικής (1809 – 1865) είχε πει: «Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν τις αντιξοότητες, αλλά αν θες να δοκιμάσεις τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώσ’ του εξουσία».
Κι οι πολίτες την δίνουν.
Και τότε αρχίζουν. Και τα ωραία και τα άσχημα…
Τα ωραία είναι όλα εκείνα που οι πολίτες έχουν ανάγκη, κι αυτός που τιμήθηκε από την εμπιστοσύνη τους αναλαμβάνοντας την εξουσία, ανταποκρίνεται στις επιθυμίες τους, υλοποιώντας με διάφανο και δίκαιο τρόπο, όλα όσα ζητήθηκαν, όλα όσα υποσχέθηκε.
Τα άσχημα ξεκινούν με τα ψέματα.
Αρχή άνδρα δείκνυσι σε μετάφραση, Η εξουσία, αποκαλύπτει τον χαρακτήρα είχε πει ο Αθηναίος Ιστορικός Βίας ο Πριηνεύς (625 – 540 π.Χ.)
Τα προεκλογικά ψέματα που δίνονται χωρίς μέτρο από εκείνους που διεκδικούν την εξουσία, μόνο και μόνο για να γίνουν αρεστοί, να ξεγελάσουν τους ψηφοφόρους, για να αποσπάσουν με ανέντιμο τρόπο την ψήφο τους είναι μία τακτική που πολλοί από εκείνους που πολιτεύονται, ακολουθούν.
Τα μετεκλογικά ψέματα ποτέ όπως είναι λογικό και ηθικό, δεν λέγονται από τους έντιμους. Βγαίνουν από το στόμα εκείνων που έχουν στο αίμα τους την εξαπάτηση των πολιτών, την αδυναμία τους να πουν την αλήθεια. Γιατί η αλήθεια πονάει…
Κι αν τα άσχημα σταματούν στα ψέματα, μικρό το κακό μπορεί να πει κάποιος. Αν όμως εκείνος που έτυχε της μέγιστης τιμής των πολιτών, να αναλάβει την διοίκηση της χώρας ή της πόλης, αποδειχθεί, ότι ασκεί αδιαφανή διαχείριση των οικονομικών, διαχωρίζει τους πολίτες σε ημέτερους κι αντιπάλους, όταν αυταρχικά αποφασίζει για παρεμβάσεις ή ενέργειες χωρίς να ακολουθεί νόμιμες διαδικασίες, όταν δεν προασπίζει τα συμφέροντα της χώρας του ή της πόλης του, τα συμφέροντα των πολιτών, τότε η απογοήτευση είναι μεγάλη, ειδικότερα σε εκείνους που τον πίστεψαν, όταν έδινε όρκους, υποσχέσεις για χρηστή διοίκηση.
«Δεν κατηγορώ αυτούς που ασκούν την εξουσία, αλλά αυτούς που είναι πρόθυμοι να υπακούσουν» έλεγε ο Θουκυδίδης, Αθηναίος Ιστορικός (460 – 394 π.Χ.).
Και δυστυχώς, πολλοί είναι εκείνοι, που πρόθυμα εκτελούν τις μη σύννομες αρκετές φορές εντολές εκείνων που άρχουν, κι ας γνωρίζουν πως έτσι βλάπτουν την κοινωνία, τους συνανθρώπους τους. Και γίνονται υπάκουοι πολλές φορές, με την κρυφή ή φανερή επιθυμία, να γίνουν οι ευνοούμενοι του εξουσιαστή, να τοποθετηθούν σε μια καλή θέση, να αποκτήσουν κάποιο αξίωμα που κάτω από άλλες συνθήκες (έντιμη και δίκαιη αξιολόγηση) ποτέ δεν θα καταλάμβαναν.
Υπάρχουν φυσικά κι εκείνοι που από φόβο μη χάσουν την δουλειά τους εκτελούν τις εντολές του εξουσιαστή, ελπίζοντας πως κάποια ημέρα οι πολίτες θα καταλάβουν το πόσο άδικος κι επικίνδυνος είναι αυτός που του ανέθεσαν την εξουσία, θα τον εξοστρακίσουν και την θέση του θα τοποθετηθεί κάποιος άξιος, δίκαιος, που μοναδικό στόχο θα έχει την ευημερία της πόλης του και των πολιτών κι όχι τον δικό του πλουτισμό.
Ο Άγιος Αυγουστίνος (354 – 430 μ.Χ) έλεγε: «Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, τι άλλο είναι η πολιτική εξουσία, παρά οργανωμένη ληστεία;»
Το ερώτημα που τίθεται στους αγαπητούς αναγνώστες είναι:
– Υπάρχει δικαιοσύνη στην πολιτική μας εξουσία, όλων των βαθμίδων;
Η απάντηση θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον…