Αυτό, λοιπόν, που βλέπουμε εδώ – οι μπίζνες με τα σπίτια που χάνουν οι άνθρωποι στους πλειστηριασμούς – δεν είναι “αλητεία”. Δεν είναι “κανιβαλισμός”. Δεν είναι “προστυχιά”. Δεν είναι κράξιμο “κορακιού”. Ούτε ουρλιαχτό “ύαινας”. Ούτε επί πτωμάτων επέλαση
“σκουληκιών”.
Αυτό, με βάση την ηθική του συστήματός τους, μπορεί να λογίζεται και σαν “επιχειρηματικό πνεύμα”. Σαν “επενδυτική ιδέα”. Σαν “καπατσοσύνη”. Και σίγουρα σαν “αξιοποίηση της ευκαιρίας” στο πλαίσιο του ντόπιου και παγκόσμιου καπιταλιστικού κατσαπλιαδισμού.
Τόση είναι η σήψη τους. Αυτή είναι η ζούγκλα τους. Τέτοια που έφτασε πια να έχει για προμετωπίδα της σαπίλας της το “ο θάνατός σου – η ζωή μου”, “η καταστροφή σου – το παντεσπάνι μου”.
Φτου σας. Όχι. Λάθος. Και το “φτου σας” πολύ σας πέφτει. Ούτε σάλιο δεν αξίζετε.
https://twitter.com/nmpogiopoulos/status/1469271314787708928?s=21 Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις