“Η ελευθερία δεν είναι παρά φάντασμα όταν μια τάξη μπορεί ατιμωρητί να κάνει μια άλλη να πεθάνει από την πείνα!”: Σαν σήμερα, 10 Φεβρουαρίου 1794, αυτοκτονεί ο Ζακ Ρου, ηγέτης των “αβράκωτων”του Παρισιού στην Γαλλική επανάσταση.
Ο Ρου γεννήθηκε το 1752 την Νοτιοδυτική Γαλλία και χειροτονήθηκε καθολικός ιερέας το 1782. Αμέσως άρχισε τα κηρύγματα ενάντια στους πλούσιους, τις καταγγελίες για εκμετάλλευση των φτωχών, τα καλέσματα για εξέγερση.
Η εξουσία τον έβαλε στο στόχαστρο, έφυγε για το Παρίσι και πέρασε με το μέρος της επανάστασης.Το 1792 έγινε μέλος της επαναστατικής κυβέρνησης του Παρισιού. Το 1793 ορίστηκε να συνοδεύσει τον Λουδοβίκο 16ο στην γκιλοτίνα και την ίδια χρονιά είχε σημαντικό ρόλο στην απομάκρυνση των συντηρητικών Γιρονδίνων απο την εθνοσυνέλευση.
Ο Ρου εξελίχθηκε σε μαχητικό ηγέτη των “αβράκωτων”, των πιο φτωχών
στρωμάτων του Παρισιού (είχε δηλώσει ότι θα τους υπερασπιστεί “μέχρι τον τάφο”), που διεκδικούσαν όχι μόνο κατάργηση της μοναρχίας και αστικά δικαιώματα αλλά και κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης (“τσακίστε τους κερδοσκόπους, τους μονοπωλιστές, την αριστοκρατία του χρήματος” ήταν το σύνθημα του).
Ηγήθηκε ο ίδιος σε πορείες των “αβράκωτων” που πραγματοποιούσαν επιθέσεις σε μαυραγορίτες και απαλλοτρίωναν τα κρυμμένα τρόφιμα, μοιράζοντας τα στον λαό που πέθαινε απο την πείνα.
Το 1793, μπροστά στην εθνοσυνέλευση, ο Ρου παρουσίασε το “Μανιφέστο των
Λυσσασμένων”, (“manifeste des enragés”) το οποίο στην ουσία απαιτούσε κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης: “Η ελευθερία δεν είναι παρά φάντασμα όταν μια τάξη μπορεί ατιμωρητί να κάνει μια άλλη να πεθάνει από την πείνα!
Η ελευθερία δεν είναι παρά ένα φάντασμα όταν ο πλούσιος με το
μονοπώλιό του έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στους συνανθρώπους του!”.
Το κίνημα των “αβράκωτων” και το Μανιφέστο του Ρου τρόμαξαν όχι μόνο τους συντηρητικούς αλλά και την αστική ηγεσία της επανάστασης, τους Ιακωβίνους, οι οποίοι πέρασαν στην επίθεση.
Ο Ρου κατηγορήθηκε για διάφορες ενέργειες ενάντια στην επαναστατική κυβέρνηση και τον Αύγουστο του 1793 τον συνέλαβαν. Αφέθηκε ελεύθερος όταν αποδείχθηκε ότι οι κατηγορίες ήταν πλαστές αλλά τον συνέλαβαν ξανά αμέσως μετά, τον Σεπτέμβρη του 1793.
14 Ιανουαρίου 1794, όταν ενημερώθηκε ότι η υπόθεση του πρόκειται να δικαστεί από το Επαναστατικό Δικαστήριο αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει με μαχαίρι αλλά δεν κατάφερε το μοιραίο χτύπημα. Λιγότερο από ένα μήνα μετά, 10 Φεβρουαρίου 1794, ενώ ανάρρωνε στη φυλακή, μαχαίρωσε τον εαυτό του και πάλι και υπέκυψε στα τραύματα.Ήταν 41 ετών.
https://twitter.com/praxis_review/status/1491887697455104004?s=21