Το παραολυμπιακό κίνημα από σήμερα είναι σημαντικά φτωχότερο μετά την απώλεια του παραολυμπιονίκη Χρήστου Αγγουράκη. Ο Χρήστος Αγγουράκης αποτελεί ιστορική μορφή για το παραολυμπιακό κίνημα με μακρά αθλητική πορεία αλλά και σημαντική προσφορά από διοικητικές θέσεις.
Ο Χρήστος, με το ήθος του και την πληθωρική του προσωπικότητα, εκτός από σπουδαίος αθλητής, υπήρξε σεβαστός συνάδελφος στην Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή και καλός φίλος. Ο χαμός του μας προξενεί βαθιά λύπη και το κενό του θα είναι δυσαναπλήρωτο.
Με αυτά τα λόγια αναφερθηκε στον χαμό του, η πρόεδρος της ΕΑΟΜ – ΑμεΑ, Ιωάννα Καρυοφύλλη.
Ο Χρήστος Αγγουράκης γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου 1952 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Έμεινε ανάπηρος (τετραπληγία) μετά από ατύχημα. Το 1976 ήταν ένας από τους τρεις αθλητές που πήραν μέρος στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τορόντο, στην πρώτη ελληνική συμμετοχή σε Παραολυμπιακούς Αγώνες. Μετά την πρώτη συμμετοχή συνέχισε με επιτυχία την αθλητική του καριέρα συμμετέχοντας σε παγκόσμια πρωταθλήματα και σε όλους τους Παραολυμπιακούς Αγώνες ως το 2004 (Τορόντο, Άρνεμ, Σεούλ, Βαρκελώνη, Ατλάντα, Σίδνεϊ, Αθήνα).
Στη πολυετή παραολυμπιακή καριέρα του κατέκτησε στον ακοντισμό ένα αργυρό μετάλλιο το 1992 και ένα χάλκινο το 1988, και στη σφαιροβολία δύο χάλκινα το 1992 και το 2004 στην Αθήνα. Στο βιογραφικό του έχει και δύο παγκόσμια ρεκόρ στον ακοντισμό.
Ήταν σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, το 2005 αναδείχθηκε καλύτερος Έλληνας αθλητής με αναπηρία στην ψηφοφορία των αθλητικών συντακτών (ΠΣΑΤ), ενώ το Κλειστό Γυμναστήριο Χαϊδαρίου φέρει το όνομά του
Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις