«Είμαι ένας από τις εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες άνω των 60 ετών που έλαβα, στις 23/2/2022, μια “Ειδοποίηση Βεβαίωσης Προστίμου της παρ. 4 του Αρθρου 24 του ν. 4865/2021″ για την καταβολή των 100 ΕΥΡΩ μηνιαίως.
Θα σας ήμουν ευγνώμων αν μου δίνατε τη δυνατότητα να εκφράσω δημόσια ορισμένα ερωτήματα, καθώς και την πικρία μου πάνω σ’ αυτό το ζήτημα.
Πρώτον, τι “αδίκημα” έχω διαπράξει για την επιβολή αυτού του προστίμου που μου επέβαλλε η παρούσα κυβέρνηση; Σύμφωνα με τη γνώμη έγκριτων νομικών στους οποίους απευθύνθηκα, αυτός ο νόμος είναι διάτρητος. Εάν πράγματι διέπραξα κάποιο αδίκημα, το πρόστιμο που μου επιβλήθηκε είναι γελοίο, διαφορετικά είναι αυθαίρετο. Γιατί 100 ΕΥΡΩ, με ποια κριτήρια καθορίστηκε το ποσό της τιμωρίας της “κολάσιμης” πράξης μου;
Δεύτερον, πού στηρίζεται ο “ηλικιακός ρατσισμός” αυτού του νόμου; Εφόσον το “αδίκημα” είναι απαράλλακτο, γιατί να τιμωρείται μόνο μία συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα;
Τρίτο, και σημαντικότερο, τα επιχειρήματα πάνω στα οποία στηρίζεται αυτή η νομοθετική πράξη δεν είναι μόνο σαθρά, αλλά και επικίνδυνα για τη δημοκρατία και τους θεσμούς αυτής της χώρας. Αυτή η ιστορία έχει να κάνει με μία συστηματική αμαύρωση της εικόνας όσων επέλεξαν να μην εμβολιαστούν, διασύροντάς τους, ως “ανεύθυνους” και κοινωνικά ανερμάτιστους.
Προφανώς, αυτές οι πρακτικές δεν είναι μόνο διάτριτες, αλλά συνιστούν επίσης κατάφωρη παραβίαση ατομικών δικαιωμάτων. Σύμφωνα με τον Πολιτικό Φιλόσοφο, τον Isaak Berlin, στις Δυτικές Δημοκρατίες, στις οποίες υποτίθεται ότι ανήκουμε, ένα από τα βασικά δικαιώματα του πολίτη, είναι “το δικαίωμα να κάνει λάθος επιλογές”. Μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα επιβάλλεται εκ των άνω τι είναι σωστό και τι λάθος.
Αυτές τις αρχές είχα υπόψη μου, όταν στα φοιτητικά μου χρόνια εντάχτηκα στις γραμμές του ΠΑΚ Αγγλίας κατά της χούντας. Με τις ενέργειές τους με κάνουν να αμφιβάλλω αν πράγματι άξιζε τον κόπο.
Πανος Τσακαλογιάννης,
επίτιμος καθηγητής
Παν/μίου Πελοποννήσου»