Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη Νατάσα Μποφίλιου. Με τη συγκέντρωση που έγινε είχα, η οποία έλεγε άρες μάρες κουκουνάρες. Ένας αχταρμάς και άρες μάρες κουκουνάρες, να μην πάρουμε θέση. Εδώ είναι απλά τα πράγματα, υπάρχει η Ρωσία και υπάρχει και η Ουκρανία που δέχτηκε μια εισβολή.
Ή θα πεις αυτό το πράγμα ή μην πεις τίποτα. Η ουσία είναι ότι καταδίκαζα μια συγκέντρωση, η μόνη γνωστή καλλιτέχνης ήταν αυτή, οι αφίσες δεν έλεγαν τίποτα άλλο, η αφίσα έλεγε “η Μποφίλιου και άλλοι καλλιτέχνες”.
Ως εκ τούτου έπρεπε να αναφερθώ στη Μποφίλιου και θεώρησα ότι είναι καλό να είμαι λίγο σκωπτικός. Δεν θέλω να κάνω κριτική στη Μποφίλιου για το πώς ασκεί την τέχνη της. Δεν ήταν προσωπικό, απλώς ειρωνεύτηκα λίγο το βιμπράτο.
Να θυμίσουμε την ανάρτηση του Αντώνη καφετζοπουλου πριν λίγο καιρο:
Άκουγα «η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει» [με νεύρα ομολογώ, τόσο απο την σχεδόν απάνθρωπη επανάληψη όσο και γιατί δεν είμαι φιλος του ακατάσχετου vibrato στην τέχνη].
Τώρα όμως κατάλαβα γιατί το τραγουδούσε με τέτοιο επίμονο πάθος η Νατασα: ήταν προφητικό. Αναφερόταν στην καρδιά του #ουκρανου_ηρωα που αντιστέκεται στον νεοναζί του Κρεμλίνου.
Τι; Οχι; Η Μποφίλιου τελικα θα τραγουδήσει υπέρ των λαών γενικώς;
Κατα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ρωσίας, με αυτη την αχταρμά σειρά;
edit:
Ελα ρε κοπελιά…