Απόστολος Αποστόλου
Ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν σχεδιασμένος από τις δυτικές Ελίτ, όταν εκείνες θέλησαν να αλλάξουν το σχήμα της συνεχιζόμενης κυριαρχίας και να το προσαρμόσουν στις απαιτήσεις της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης.
Οι αλλαγές στο άμεσο μέλλον που φέρνει η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση με τις εξελίξεις αιχμής επιβάλει και νέες μορφές εξουσίας. Το τέλος της λαϊκίστικης υπετροφοδότησης του συλλογικού ναρκισσισμού που καλλιεργήθηκε στις δεκαετίες από το 1960 έως το 1980 έδωσε τη θέση του σε αιτήματα προσαρμογής που μετατρέπουν τους πολίτες του κόσμου σε δορυφόρους μιας ενιαίας παγκοσμιοποιημένης πολιτικής.
Η τεχνομελλοντολογική προσομοίωση του ανθρώπου αποτελεί έναν από τους κυρίαρχους στόχους της νέας εποχής. Το νόημα πλέον θα πρέπει να αναδύεται μέσα από τις νέες τεχνικές δεξιότητες (hard skills). Όλα τα διλήμματα θα διαχειρίζονται από τις Ελίτ και όποιοι δεν ανταποκρίνονται στις νέες λύσεις θα αποκλείονται ως αποτυχημένοι.
Η αυτονομία πλέον –το βλέπουμε ήδη- δεν θα βρίσκει χρόνο να μορφοποιείται. Όλα θα υπακούουν στην ηχώ της φωνής των Ελίτ με τα κραυγαλέα παραγγέλματα και τις μονότονες προσταγές που θα μας καλούν πότε να στοιχηθούμε στα επιβαλλόμενα μέτρα και πότε να βρισκόμαστε σε ημιανάπαυση. Το βλέπουμε ήδη με την υπόθεση της πανδημίας.
Βέβαια ομάδες Ελίτ είχαμε και παλαιότερα που λειτουργούσαν ως εξουσίες προαποκαταστημένης αρμονίας, τώρα όμως υπάρχει μια ενοποιημένη ή παγκοσμιοποιημένη Ελίτ. Ζώντας σε μια περίοδο μετάβασης από ένα κοινωνικό τύπο σ’ ένα άλλο εικονικό-κοινωνικό όλα πρέπει να αλλάξουν. Έτσι η κυριαρχία δε θα συνοδεύεται μόνο από πλούτο, κατασκευασμένη γνώση και εξουσία αλλά και από ένα σύστημα πίστης και ιδεολογίας.
Η πανδημία αποτέλεσε και ένα στοίχημα για αυτή την προσαρμογή της πίστης και της προώθησης του μύθου που πλώριζε σε prêt-à-porter λύσεις, τις οποίες παρείχε η Ελίτ. Η συνδημία που φθάνει οσονούπω (οι Κασσάνδρες το προανήγγειλαν ήδη) θα αποτελέσει τη συνέχεια
Έτσι η ατομιστική ιδεολογία του καπιταλισμού αντικαθίσταται από τη διευθυνόμενη βιοπολιτική. Οι Ελίτ εδώ και καιρό ως δρομοδείκτες της βιοπολιτικής στα εκσυγχρονιστικά τους θούρια έχουν ονομάσει την υποταγή στους κυρίους αρετή.
Ο Τζέημς Μπάρναμ έγραφε ότι η διευθυντική κλίματα των Ελίτ δουλεύει σταθερά και επίμονα για μια προειλημμένη αντίληψη των πραγμάτων διαχείρισης και των συμφερόντων της.
Ο σημερινός πόλεμος στην Ουκρανία διεξάγεται για τα σκοτεινά συμφέροντα των Ελίτ ας το καταλάβουμε. Και πιο συγκεκριμένα για την εξάλειψη οποιασδήποτε διαφοράς που θα χάσκει μπροστά στην παχυλή ομοιομορφία του κόσμου. Κανένα κενό δεν θα πρέπει να υπάρχει γύρω από το δυτικό σύστημα της κυριαρχίας των Ελίτ. Οτιδήποτε έρχεται σε αντίθεση με τις επιδιώξεις τις παγκοσμιοποιημένης Ελίτ, τότε θα κρίνεται ως αποσταθεροποιητής που διαθέτει μια μολυσματική επιθετικότητα, ανάλογη με εκείνη της κόβιντ-19.
Αυτόματα όλα θα κινούνται στην πρακτική ενός συναγερμού όπως ακριβώς λειτούργησε με την κόβιντ-19, δηλαδή στην προοπτική ενός πρωτοκόλλου μολυσματικότητας. Ένας ολοκληρωτικός συγχρωτισμός θα εφαρμόζεται στην εξάπλωση των επιταχυμένων δικτύων για την καταστολή του εχθρού.
Ας δούμε πως όλα κινούνται με επιτρεπτό κυνισμό όπως θα έλεγε και ο Κούντερα, από τις Ελίτ της ιεράς εμπνεύσεως.
Κανείς δεν αναφέρεται στο αν η Ρωσία κινήθηκε στα πλαίσια του νομικού θεμελίου των διατάξεων του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ και στην άσκηση του δικαιώματος της «νόμιμης άμυνας». Και αν οι εγκαταστάσεις νατοϊκών όπλων και βάσεων στην Ουκρανία δικαιολογούν σύμφωνα με το άρθρο 51 τη Ρωσία η οποία έδρασε στη λογική του παραπάνω άρθρου ως νόμιμη προληπτική δράση λόγω επικείμενης απειλής.
Κανείς δεν είδε ότι μπορεί να εξελιχθεί το ίδιο εμπόλεμο σκηνικό όπως συνέβη με την Ρωσία στις Νήσους Σολομώντα όταν η Κίνα θέλησε να δημιουργήσει στρατιωτική βάση προκαλώντας (η πρόθεση της Κίνας) απειλές από τις ΗΠΑ και την Αυστραλία ότι κάτι τέτοιο θα αποτελούσε αιτία εισβολής των δύο χωρών στις Νήσους Σολομώντα. Δηλαδή, εκεί θα ισχύσει το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, αλλά στην περίπτωση της Ρωσίας όπου οι νατοϊκές δυνάμεις εγκαθιστούσαν όπλα στην Ουκρανία δεν θα ισχύσει.
Επίσης κανείς δε μιλάει σήμερα για συνθηκολόγηση στον πόλεμο Ουκρανίας Ρωσίας. Εκτός από τον «βολεμένο αναρχικό» Νόαμ Τσόμσκι ο οποίος είπε ότι «ουδείς αναφέρεται σε διαπραγματεύσεις και σε διπλωματικά μέσα με σκοπό την ειρήνευση στον πόλεμο της Ουκρανίας εκτός από Τον Τράμπ. Απεναντίας όλοι οι δυτικοί ηγέτες εργάζονται για την κλιμάκωση του πολέμου».
Θα λέγαμε λοιπόν ότι όλοι στήνουν τη χορογραφία του ταγκό της προβοκάτσιας και της κλιμάκωσης, γιατί επιθυμούν να εκδημοκρατίσουν την τιμή της συμφεροντολογικής ανθρωποφαγίας. Με πρώτους και καλύτερους τα ανεκλάλητα δίδυμα Μπάϊντεν και Ζελένσκι που τους βάφτισαν άγιους που θα ξορκίσουν το κακό.
Όλα λοιπόν αυτά τα οπερατικά ποδοπατούν και αγνοούν τα αυτονόητα (που ακόμη και τα βρύα αναγνωρίζουν) και διατίθενται προς άγραν των προσήλυτων συνειδήσεων του δυτικού πόπολου.
Έτσι και αλλιώς η παγκοσμιοποιημένη Ελίτ πριμοδοτεί το ανάποδο της αναπόδραστης ουσίας του ορατού.
Και εργάζεται συστηματικά ώστε να ισοπεδώσει την Ευρώπη που οπισθοδρομεί ανθρωπολογικά, δημοκρατικά, οικονομικά, τεχνολογικά, καταστώντας την εξαρτημένη από τις λύσεις του ειδικευμένου τεχνοφασισμού και επίσης προσδοκά την αποδυνάμωση της Ρωσία μ’ έναν πόλεμο που θα πάει σε βάθος χρόνου απειλώντας ταυτόχρονα ένα τμήμα της κινέζικης ελίτ (literati) που διαθέτει μια άλλη προοπτική.
Και όλα αυτά γιατί η παγκοσμιοποιημένη Ελίτ ξέρει πως φθάνει το τέλος της και ζωντανεύει το φάντασμα της και τα απωθημένα της. Λεονταρίζει με τον απελπισμένο κυνισμό της σε λαούς και χώρες αλλά παραμένει προβλέψιμη και αιχμάλωτη της εικόνα της. Οι αντιφάσεις στην Ευρώπη είναι βέβαιες, κάποιοι δε θα συνεχίσουν το δρόμο της κλιμάκωσης που επιθυμεί η διεθνοποιημένη πολιτικό-στρατιωτική Ελίτ και έτσι η από-παγκοσμιοποίηση θα ξεκινήσει θέλουν δεν θέλουν τα υπερεθνικά αφεντικά.
Ωστόσο η διεθνοποιημένη πολιτικό-στρατιωτική Ελίτ επιθυμεί έναν τελευταίο θρίαμβο ας είναι και από άμμο θαλάσσης. Θα λέγαμε ότι σκηνοθετεί το αναπόφευκτο τέλος της με υπολογισμένη αοριστία και γι’ αυτό κρίνεται επικίνδυνη και παρανοϊκή .
Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής πολιτικής και κοινωνικής φιλοσοφίας.