O αστερισμός του Αιγόκερω, αν και είναι ένας από τους αμυδρότερους αστερισμούς, αποτελεί τον πιο αρχαίο αστερισμό που έχει επιζήσει μέχρι σήμερα με την ίδια μορφή. Η μορφή του ανάγεται στους πρώτους χρόνους της Ιστορίας.
Και υπάρχει κάποιος λόγος γι’ αυτήν την παρομοίωση. Ο Αιγόκερως έχει επιζήσει από εκείνη τη μυθική ατμόσφαιρα της ίδιας απόμακρης εποχής, που σημειώνεται με την αυγή του πολιτισμού. Ο θρύλος συνδέεται επίσης κατά περίεργο τρόπο με το βιβλικό κατακλυσμό και την Εδέμ.
Ο Άρατος ονόμασε τον αστερισμό Αιγόκερω, για να τον ξεχωρίσει από την Αίγα του Ηνίοχου και το ίδιο έκανε και ο Πτολεμαίος, αλλά οι Ίωνες συγγραφείς τον ονόμαζαν Αιγοκερέα.
Ο Ερατοσθένης ταύτιζε τον αστερισμό με τον Πάνα, ο οποίος έβγαλε ψαρίσια ουρά όταν έπεσε στα νερά του Νείλου, για να ξεφύγει από τον Τυφώνα, κι από εκεί βγήκε η λέξη πανικός, αλλά η ίδια ιστορία λέγεται και για τον Βάκχο.
Μερικοί συνέδεσαν τον Αιγόκερω με την Αμάλθεια, την κατσίκα που γαλουχούσε τον Δία, ο οποίος λέγεται ότι έσπασε το κέρατό της και το μεταμόρφωσε στο Κέρας της Αμάλθειας από το οποίο εκπορεύονται όλα τα αγαθά. Αλλά η Αμάλθεια και το Κέρας της ταυτίζονται περισσότερο με τον αστερισμό της Αίγας.
Οι Πλατωνιστές πίστευαν ότι οι ψυχές όταν λυτρώνονται από το σώμα, ανέρχονται στον ουρανό μέσω των άστρων του Αιγόκερω, γι’ αυτό και ονομαζόταν Πύλη των Θεών.
[nea-acropoli-athens.gr]