Οι Τούρκοι που δύσκολεύονται πλέον να βρούν, δεκτικούς μπαξις, φίλους εκ των ισχυρών της Δύσης, «προσανατολίζονται» μάλλον Βόρεια και Ανατολικά εκεί που, ή και όπου εκεί, βρίσκονται «αντίπαλοι» της Δύσης φιλίες/συνεργασίες αναπτύσσοντας, εκβιάζοντας Δυτικούς μήπως και ανησυχήσουν και προστρέξουν προς ικανοποίηση των σαφώς σαφέστατα παράνομων διεκδικήσεων των που δεν περιορίζονται εκεί που αρχικά σημείωναν αλλά διαρκώς και επεκτείνονται χωρίς σταματημό.
Σε ότι δε αφορά την Ελλάδα και την επικράτειας της θεωρούν διαπραγματεύσιμο ότι δεν ονομαστικά περιέχεται παραχωρημένο στις διεθνείς συνθήκες. Συνεπώς είναι και δικό τους, αν όχι όλο δικό τους.
Δεν έχουν «άδικο» αφού ναί υπάρχουν τέτοια, όπως υπάρχουν και σε όλον τον πλανήτη βραχονησίδες οποίες και κατοχυρώθηκαν όμως σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Αυτό όμως με την Τουρκία, δεν έχει συμβεί πουθενά. Μια χώρα με σαφή και σαφέστατα σύνορα απόρροια διεθνών συνθηκών να ψάχνει να βρεί και να διεκδικήσει, ακόμη και απειλώντας στρατιωτικά,πέραν αυτών σε γη αέρα και θάλασσα. Πάντα το είχαν.
Όμως μετά εκείνη την όντως απρόσμενη ματσολιά Τράμπ ( οι Κούρδοι δεν μας βόηθησαν στην Νορμανδία) τα «αρπακτικά» τους αναζωπυρώθηκαν αισθητά. Πως λοιπόν μια χώρα με αυστηρά κατοχυρωμένα και αδιαφιλονίκητα από γειτονικά κράτη όρια, απειλούν, πολεμούν, παραβιάζουν, διεκδικώντας, τα πάντα όπου μπορούν αδηφάγα και περιφρονώντας βάναυσα κάθε δίκαιο. Δεν έχει ξαναγίνει στον πλανήτη γή. Ιδιαίτερα δε με την προσεχή ένταξη των δύο Σκανδιναυικών χωρών στο ΝΑΤΟ συμπεριφέρονται λες και η Συμμαχία είναι δική τους, με εργαλεία ένα ΒΕΤΟ σε αιτιολογία «αέρα κοπανιστό» και έναν παράξενο Γενικό Γραμματέα, σε πολύ «θερμές αγκαλιές» και σε πολύ συχνές συναντήσεις δώθενες κείθενες και όπου αλλού βρεθούν. Τέτοιο δεν υπάρχει ούτε σε φωτογραφία με άλλους ηγέτες χωρών μελών της Συμμαχίας.
Νομίζουν οι Τούρκοι συνήθως «με κάθε λογής γαλιφιές» και με ένα Ιντσιρλίκ το οποίον
αγρίως εκμεταλλεύτηκαν (Κυπριακό) και τους βγήκε, πάντα τους έβγαινε, θα είναι συνέχεια έτσι. Ή είναι ακόμα έτσι (Ντουράκογλου) αφού η τελευταία και στα ψιλά δήλωση Ακάρ πως «θα τα πάρουμε τα αεροπλάνα» αφήνει περιθώρια να ισχύει ακόμα εποχή «Ιντσιρλίκ».
Θα δούμε αν θα πάρουν τά μαχητικά και εναντίον ποίων θα χρησιμοποιηθούν. Πάντως βέβαια όχι κατα των εχθρών του ΝΑΤΟ. Αυτό σιγουρότατα. Μιά φορά το έκαναν με την κατάρριψη Ρωσικού αεροσκάφους και το ακριβοπλήρωσαν, και ακόμα το ακριβοπληρώνουν με υπερεκτιμημένες παραγγελίες μαμούθ συν άλλα μή ορατά, όμως προκύπτοντα από τις οικείες πλέον σχέσεις των δύο χωρών. Ως εκ τούτων, τα αεροπλάνα για πού τους χρειάζονται; Οι S400 για πού στοχεύουν;Καλό θα ήταν να απαντήσει και σε αυτό η Ντουράκογλου!
Σιγά που θα απαντήσει! Η κυρία καθάρισε: πολύτιμη σύμμαχος…..μπλα μπλά.