Η Αστραία ήταν κόρη του «πατρός ανδρών τε θεών» θεού Δία και της θεάς της δικαιοσύνης, θεάς Θέμιδος. Κατά άλλους ήταν κόρη του Τιτάνα Αστραίου και της Τιτανίδας Ηούς (Ηώς = Αυγή) που την έλεγαν και Δίκη, με αποτέλεσμα να ταυτίζεται με την αντίστοιχη θεά. Την παρίσταναν με ζυγαριά και φοίνικα στο ένα χέρι και στάχυ στο άλλο.
Πρόσφερε τη βοήθειά της κατά την Τιτανομαχία υπέρ του Δία. Αυτός την τίμησε με το να της δώσει το δικαίωμα να οδηγεί τον κεραυνό στον στόχο του. Από αυτό η Αστραία έγινε η προσωποποίηση της Δικαιοσύνης, από την πλευρά της επόπτευσης, και συχνά προσφωνούταν και ως «Θεία Δίκη».
Από αυτή την προσφώνηση παραμένει μέχρι σήμερα σε χρήση στη νεοελληνική η λαϊκή έκφραση: «Θεία δίκη, θα πέσει φωτιά να μας κάψει»!
Κατά τον Οβίδιο και τον Ησίοδο η Αστραία κατοικούσε στη Γη μέχρι την περίοδο του Χρυσού Γένους, γι’ αυτό και οι αρχαίοι ποιητές ονόμαζαν την εποχή εκείνη και «εποχή της Αστραίας». Ύστερα, απογοητευμένη από τις ηθελημένες αλλοιώσεις του πνεύματος της Δικαιοσύνης που επέφεραν οι άνθρωποι (κατάπτωση αξιών), μετά την Αιδώ, που πρώτη εγκατέλειψε τη Γη (αντ’ αυτής εγκαταστάθηκε το Έγκλημα), μετέβη στον Όλυμπο και από εκεί στον Ουρανό, όπου εισήλθε στον αστερισμό της Παρθένου (επειδή παρέμεινε αγνή παρθένα).
Εικονίζεται συνήθως να κρατά στο δεξί χέρι ζυγό με ένα κλαδί φοίνικα, ενώ στο αριστερό ένα στάχυ ή ξίφος. Μια άλλη απεικόνισή της είναι αυτή κατά την οποία στο δεξί κρατά κλαδί ελιάς και στο αριστερό το Κέρας της Αμάλθειας.
[wikipedia]