Θα άξιζε κάθε νέα Ελληνίδα και κάθε νέος Έλληνας να παρακολουθήσουν και τους δύο αγώνες της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη αλλά ιδίως τον σημερινό στα 20.000 μ. βάδην, κυρίως δε την απονομή του χρυσού μεταλλίου, για να αντιληφθούν ποιο είναι το πρότυπο στο οποίο αξίζει να προσπαθήσουν να μοιάσουν.
Μια συγκλονιστική εικόνα που σίγουρα δεν έχουμε ξαναζήσει όμως μακάρι να την ξαναζήσουμε πολλές φορές στο μέλλον: Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη, με τη βροχή και τα δάκρυα να τρέχουν ανάμεικτα στο πρόσωπό της αλλά και το χαμόγελο της αισιοδοξίας να ανοίγει ορίζοντες, έδειξε σήμερα το δρόμο στην Ελληνική νεολαία. Έδειξε σήμερα τα σύμβολα που πρέπει να έχει η Ελληνική νεολαία.
Όχι βεβαίως τα σάπια σύμβολα που σερβίρουν αδίστακτα ΜΜΕ στην υπηρεσία πολιτικών που θέλουν να επιβάλουν την μετριότητα γιατί αλλιώς θα πάνε στο σπίτι τους. Αλλά το σύμβολο που σηματοδοτεί το ότι όταν κανείς πιστεύει στις δυνάμεις του, όταν αγωνίζεται διαρκώς στηριζόμενος στις δυνάμεις του, όταν περιφρονεί όλα εκείνα τα «πυροτεχνήματα» που εκτοξεύει κατά καιρούς το πολιτικό κατεστημένο, τότε οι δυνάμεις της ψυχής είναι αστείρευτες και σε οδηγούν στην κορυφή της καταξίωσης.
Σήμερα η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη στο Μόναχο πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων ένα άθλιο κράτος, που την υποτίμησε ή και την περιφρόνησε. Ίσως οι επιπτώσεις για την κυβέρνηση από τον θρίαμβο της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη να βαρύνουν μακροπρόθεσμα περισσότερο ακόμη και από το μέγα σκάνδαλο των υποκλοπών.