«Οι πόλεις, τα μεγαλύτερα ιδρύματα της ανθρωπότητας. Μας κρατούν τακτοποιημένους, ομαδοποιημένους, ναρκωμένους στον καθημερινό ζυγό. Δουλεύεις, τρέχεις νυχθημερόν, μετράς λογαριασμούς και πάλι άκρη δε βγαίνει, προαυλίζεσαι σε κάνα πάρκο (ότι κάπως ζεις και συ) και μετά στην τρύπα σου και ήσυχα γιατί αύριο πώς θα βγει η μέρα. Αυτό ακριβώς είναι το δόγμα του σκατόκαιρου. “Πώς θα βγει η μέρα”.
»Σου την έχω την απάντηση… η μέρα θα βγει όπως ακριβώς μπήκε. Σφήνα στη ζωή σου.
»Πάρε τη ζωή στα δυο σου χέρια και ξημέρωσέ την όπως εσύ την ονειρεύτηκες. Βουρ. Υ.γ.: Παλιόκαιρε έχε το νου σου, ξέρω τους δικούς σου, τους πιο κολλητούς σου».