Με αυτά που συμβαίνουν διεθνώς και με αυξημένη συχνότητα σε όλες πλέον τις χώρες, με ηγέτιδες τις κατ επίφαση σήμερα δημοκρατικές, το δημοσιογραφικό λειτούργημα είναι από τα πρώτα στον βαθμό της επικινδυνότητας, με τους «στοχευμένους» να οδεύουν για φυλάκιση, στην πιο ήπια ποινή γι αυτούς. Αυτό λέγεται οτιδήποτε θέλει κάποιος να το χαρακτηρίσει, εκτός από ελέυθερη έκφραση θέσης.Δημοκρατία πάντως όχι δεν είναι.
Όταν σε μία χώρα που η οπλοφορία απαγορεύεται σημειώνονται περισσότερες ένοπλες επιθέσεις απ ότι σε μία χώρα που η οπλοφορία είναι ελεύθερη, τότε…η δημοσιογραφία δημιουργεί «στενοχωρημένους» οποίοι και αντιδρούν ακομα και έτσι.
Ας μήν τεθεί θέμα υποκόσμου ή και πληθυσμιακής αναλογίας με χρήση του όρου «κατα κεφαλήν» διότι θα βγουν δυσάρεστα εδώ.Στην Ελλάδα. Όλοι γνωρίζουν τί δημιουργεί τέτοιες καταστάσεις, και όλοι σιωπούν. Δηλαδή ενώ από την μιά μεριά όλοι παρουσιάζουν αύξηση επιθέσεων ομάδων ανηλίκων κατά ενηλίκων και ανηλίκων, ουδείς αποτολμεί να προτείνει μέτρα καταστολής ή έστω και περιορισμού αυτών. Όλοι όμως γνωρίζουν τρόπους θεραπείας, αλλά τι να προτείνει, όταν οι εκλεγμένοι, που είναι η δουλειά τους να το κάνουν ..απλώς δεν το κάνουν αφήνοντας την μπάλα στην εξέδρα (δες δημοσιογραφία) και τους κατά περίπτωση στενοχωρημένους και «τιμωρούς» αυτών, αμολυτούς, λες και ο λαός εκλέγει Πόντιους (Πιλάτους) όχι τους άλλους.
Κατά τα άλλα στην Θεσσαλονίκη, που οι πολλές ομιλίες Ποντίων Πιλάτων σχεδόν τέλειωσαν, κανείς δεν είπε ότι ο δημοσιογραφικός κλάδος πρέπει να προστατεύεται ζωτικά πλέον και διεθνώς. Του Ιράν περιλαμβανομένου. Τέλος αν κάποιος δημοσιογράφος παρεκτρέπεται στον Εισαγγελέα, όχι στον υπόκοσμο του εγκλήματος (δες συμβόλαιο). Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις