Τι συμβαίνει σε βασικές ευρωπαϊκές χώρες και συμβαίνει παρά το τρομακτικό μπαράζ φιλονατοϊκής και αντιρωσικής προπαγάνδας;
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Στις 23 Αυγούστου, πολύ πριν μπει ο χειμώνας της πείνας και του κρύου στην Ευρώπη, ο βρετανικός Γκάρντιαν, ο πιο έξυπνος εκπρόσωπος της εκπορνευμένης αριστεράς αυτής της χώρας, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου:
Όταν εκατομμύρια Βρετανών πιστεύουν ότι οι ταραχές δικαιολογούνται από το αυξανόμενο κόστος της ζωής, δεν είναι υπερβολή να περιγράψουμε τη χώρα ως πυριτιδαποθήκη. Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση της ComRes που παρήγγειλε ο Independent, το 29% των ψηφοφόρων θεωρεί ότι οι βίαιες ταραχές είναι κατάλληλη μορφή διαμαρτυρίας δεδομένων των συνθηκών. Οι μισοί νέοι 18 έως 24 ετών, θεωρεί δικαιολογημένες τις βίαιες ταραχές, ποσοστό που εξακολουθεί να μην πέφτει κάτω από 40% στους νέους 35 έως 44 ετών. Αν ένα τόσο μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού θεωρεί δικαιολογημένο να τα κάνει γυαλιά καρφιά για να διαμαρτυρηθεί, προτού καν έρθουν οι αυξήσεις, τι θα συμβεί, πόση οργή θα εμφανιστεί όταν οι αυξήσεις έρθουν και οδηγήσουν εκατομμύρια νοικοκυριά κάτω από το νερό αυτόν τον χειμώνα;
Σε προηγούμενο άρθρο μας, αναφερθήκαμε στις μεγάλες διαδηλώσεις που έγιναν στην Τσεχία εναντίον της πολιτικής κυρώσεων του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας. Αναφερθήκαμε επίσης στα πολιτικά ζητήματα που θέτουν αυτά τα κινήματα και στη συγχυσμένη συνύπαρξη στους κόλπους τους της ριζοσπαστικής δεξιάς και της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Αλλά δεν είναι μόνο η Τσεχία. Σε αρκετές ακόμα ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) χώρες οι άνθρωποι αρχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους, καθώς αντιμετωπίζουν την προοπτική της σημαντικότερης πτώσης του βιοτικού επιπέδου των ευρωπαϊκών λαών μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, περιλαμβανομένου του κινδύνου πείνας και ενεργειακής στέρησης.
Αλλού διαμαρτύρονται εναντίον της επιδείνωσης της οικονομικής, κοινωνικής κατάστασης και πολιτικής και ζητάνε ενίσχυση του εισοδήματος και μέτρα ελέγχου των τιμών. Αλλού, εκεί που υπάρχουν ριζοσπαστικές δυνάμεις με λίγο θάρρος και μη εξαρτημένες απόλυτα από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, κάνουν ένα βήμα παραπάνω, καταγγέλλοντας την πολιτική κυρώσεων του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας.
Οι κυρώσεις αυτές, που στην πραγματικότητα είναι κυρώσεις κατά της Ευρώπης, συνιστούν σήμερα την πιο βασική (αν και δεν είναι η μόνη) αιτία του επερχόμενου Οικονομικού και Κοινωνικού Ολοκαυτώματος της Ευρώπης, ενώ βοηθάνε και στην επιτάχυνση της παγκόσμιας κλιματικής καταστροφής.
Ας δούμε όμως επιλεκτικά και όχι εξαντλητικά τι συμβαίνει ήδη σε βασικές ευρωπαϊκές χώρες και συμβαίνει παρά το τρομακτικό μπαράζ φιλονατοϊκής και αντιρωσικής προπαγάνδας, ανάλογης έντασης με εκείνο που δέχτηκαν οι ευρωπαϊκοί λαοί κατά τη διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων.
Στη Γερμανία είχαμε μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για την ασκούμενη πολιτική, μεταξύ άλλων στην Κολωνία, τη Λειψία και το Βερολίνο. Οι διαδηλωτές διαμαρτύρονταν για το κόστος της ενέργειας, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στην Κολωνία στις 4 Σεπτεμβρίου, υποστήριζαν τη Ρωσία και ήταν εναντίον της παροχής όπλων στο Κίεβο.
Ο Μάρκους Κούρτσε, βουλευτής στη βουλή του κρατιδίου Σαξονίας-Άνχαλτ, από τη CDU, λέει στο σάιτ Worldcrunch ότι η ένταση είναι σε πολύ ψηλό επίπεδο.
Οι άνθρωποι μας λένε ότι δεν βλέπουν καμιά προσπάθεια να γίνουν ειρηνευτικές συνομιλίες και όλο για αποστολή όπλων γίνεται λόγος. Αυτή η ιδεολογικά κινούμενη κυβέρνηση αναγκάζεται να απαντήσει στις αυξήσεις των τιμών αερίου και ηλεκτρικού. Μέχρι να γίνει αυτό πολλοί άνθρωποι θα αντιμετωπίσουν ανεργία και πολλές εταιρείες θα χρεοκοπήσουν.
Ήδη πριν από την επέμβαση της Μόσχας στην Ουκρανία, ο πληθωρισμός στα τρόφιμα και στην ενέργεια είχε προκαλέσει εντονότατες διαμαρτυρίες σε όλη τη Βρετανία. Η ιδέα συνδυασμένων απεργιών ή και μιας γενικής απεργίας συζητήθηκε ήδη στο συμβούλιο των Συνδικάτων (TUC), ορισμένα μέλη του οποίου άρχισαν μια αντικυβερνητική καμπάνια για τον πληθωρισμό με το σύνθημα «Αρκετά» (Enough is enough). H καμπάνια οργάνωσε ήδη δεκάδες συγκλίνουσες απεργίες που η χώρα είχε να δει δεκαετίες.
Στην Ιταλία άνθρωποι καίνε τους λογαριασμούς, ενώ τα συνδικάτα των λιμενεργατών σταμάτησαν την αποστολή όπλων στην Ουκρανία.
Η Γαλλία κατάφερε να κρατήσει τον πληθωρισμό κάτω από το 6%, το χαμηλότερο ποσοστό στην Ε.Ε. με την εισαγωγή πλαφόν στις τιμές της ενέργειας που -πληρώνουν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις. Ούτως ή άλλως όμως ασταθής, έχοντας ήδη δει τον «χάρο με τα μάτια της», κατά τη διάρκεια της επαναστατικής εξέγερσης των Κίτρινων Γιλέκων, η κυβέρνηση Μακρόν τρέμει και τον ίσκιο της και ετοιμάζεται για μεγάλες ταραχές μέσα στο χειμώνα.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα, μόνο ένα στα 20 νοικοκυριά θα μπορέσει να καλύψει άνετα το αυξημένο κόστος ζωής. Οι περισσότεροι θα χρειαστεί να βάλουν το χέρι βαθειά στις αποταμιεύσεις, αλλά δεν έχουν όλοι αποταμιεύσεις! Το 40% όσων απάντησαν στην έρευνα δήλωσε ότι επιθυμεί την επιστροφή των Κίτρινων Γιλέκων στους δρόμους..
Ο Μακρόν κάλεσε του Γάλλους να προετοιμαστούν για ένα τέρμα στην «αφθονία και την ξένοιαστη ζωή». Φυσικά το μόνο αποτέλεσμα ήταν να ξεσηκωθεί ένα τσουνάμι υποστήριξης προς την «αφθονία και την ξένοιαστη ζωή» στα social media.
Άλλωστε, τα κέρδη των εταιρειών ορυκτών καυσίμων, των τραπεζών, των κερδοσκόπων στα τρόφιμα δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο.
Η «Ανυπότακτη Γαλλία» του Ζαν-Λικ Μελανσόν κάλεσε σε μεγάλες κινητοποιήσεις στις 16 Οκτωβρίου. Η γαλλική αριστερά έχει βάλει υποψηφιότητα να πρωταγωνιστήσει στις κοινωνικές εξεγέρσεις των Γάλλων, είναι πιθανότερο όμως τα κέρδη τελικά να τα κεφαλαιοποιήσει η ακροδεξιά Λεπέν.
Ο λόγος που κατά τη γνώμη μας θα συμβεί αυτό είναι ότι ο Μελανσόν έχει ταυτισθεί, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία της ευρωπαϊκής αριστεράς, με την πολιτική πολέμου του ΝΑΤΟ, έστω και με κάποιους αστερίσκους.
Λόγω και της σημασίας που έχει η Γαλλία στην ευρωπαϊκή πολιτική, αυτή η καθαρά καιροσκοπική στάση της «Ανυπότακτης Γαλλίας» κινδυνεύει στο τέλος να ευνοήσει την άνοδο του ευρωπαϊκού Φασισμού, που είναι ένας προφανής υποψήφιος να εκμεταλλευθεί μια τόσο βαθειά κρίση. Αυτό ακριβώς έγινε και στο παρελθόν. Η υποστήριξη από τη γερμανική Σοσιαλδημοκρατία, με την εξαίρεση ορισμένων λαμπρών ηγετών της, όπως η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Καρλ Λίμπκνεχτ της πολεμικής προσπάθειας του Κάιζερ δεν οδήγησε τελικά παρά στην άνοδο του Χίτλερ.
Στη Μολδαβία δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν στην πρωτεύουσα Τσιτσινάου, απαιτώντας την παραίτηση της φιλοδυτικής προέδρου της Μολδαβίας Μάια Σάντου, που υποσχέθηκε την ένταξη της Μολδαβίας στην Ε.Ε.. Πολλοί διαδηλωτές έχουν κατασκηνώσει έξω από το γραφείο της απαιτώντας να φύγει. Το κόστος ζωής στην πάμφτωχη αυτή χώρα, που λεηλάτησε πλήρως μια μαφιόζικη φιλοδυτική ολιγαρχία μετά την πτώση του «κομμουνισμού» (το ένα τρίτο του πληθυσμού της έχει μεταναστεύσει) ανέβηκε κατά 50% τον Αύγουστο και κατά 29% τον Σεπτέμβριο! Οι διαδηλωτές κατηγόρησαν τη Σάντου ότι απέτυχε να διαπραγματευθεί μια καλύτερη τιμή αερίου με τη Μόσχα.
Στο Βέλγιο το σύνθημα που δονεί τις Βρυξέλλες είναι τώρα: «Παγώστε τις τιμές, όχι τους ανθρώπους». ‘Άλλα συνθήματα:
Η ζωή είναι πάρα πολύ ακριβή, θέλουμε λύσεις τώρα», «Όλα ανεβαίνουν εκτός από τους μισθούς μας.
Όπως ο Μακρόν στη Γαλλία και ο Γεωργιάδης στην Ελλάδα πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί χρησιμοποιούν την «εργαλειοθήκη» του δόγματος του σοκ. Κάνουν φοβερές προβλέψεις, εμφανίζοντας το τι γίνεται και πρόκειται να γίνει ως φυσικό φαινόμενο και όχι αποτέλεσμα ασκούμενων πολιτικών που έχουν επιβάλλει οι ΗΠΑ, το παγκόσμιο Χρηματιστικό Κεφάλαιο και το ΝΑΤΟ στην Ευρώπη δια των οργάνων τους.
Επιχειρούν να τρομάξουν και να παραλύσουν έτσι τους πολίτες. Στην περίπτωση του Βελγίου είχαμε τον Πρωθυπουργό Αλεξάντερ ντε Κρο να υποστηρίζει ότι «οι επόμενοι πέντε με δέκα χειμώνες θα είναι δύσκολοι», λόγω των τιμών της ενέργειας.
Τα περισσότερα κόμματα της ευρωπαϊκής «αριστεράς», με τις ηγεσίες τους εντελώς τρομοκρατημένες ή εξαρτημένες ή εξαγορασμένες, αρνούνται να μπούνε μπροστά σε τέτοιες κινητοποιήσεις. Η πλειοψηφία τους μάλιστα πήγε και ψήφισε προχτές ένα τερατώδες, πολεμοχαρές ψήφισμα στο Ευρωκοινοβούλιο.
Το αποτέλεσμα είναι ότι ενισχύεται η ροπή προς τις νεοφασιστικές τάσεις σε όλη την Ευρώπη, έστω και αν σπανίως οι ακροδεξιοί παίρνουν σαφή θέση κατά της πολιτικής του ΝΑΤΟ. Αλλά οι φασίστες γίνονται αντιληπτοί ως αντισυστημικοί, ενώ οι «αριστεροί» ως συστημικοί! Όπως το ακροδεξιό κόμμα των Δημοκρατών στη Σουηδία που ίδρυσαν Ναζί και λέει ότι οι μετανάστες είναι υπεύθυνοι για την κρίση και το οποίο απέσπασε 22% στις τελευταίες εκλογές. (Φυσικά δεν λέει τίποτα για τους πολέμους και τις άλλες πολιτικές που εφαρμόζει η Δύση έναντι των τρίτων κρατών, συχνά ξεθεμελιώνοντας αυτά τα κράτη).
Πηγή: kosmodromio.gr konstantakopoulos.gr Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις