Αυτές οι μέρες έχουν διαφορετικό χρώμα σε αυτόν τον μαγικό τόπο.
Μεγαλείου μύησης.
Έφτασες μέσα απ’ τα σύννεφα. Αχνά χτύπησες το κουδούνι και σε υποδέχτηκα.
Σε οδήγησα στη γωνιά που αγναντεύαμε το γαλάζιο. Ο ήλιος ξεπρόβαλε
απ’ τις κορφές του Παγγαίου και φώτιζε τη χρυσοκέντητη Αμφίπολη.
Διψούσες να γευτείς το μεγαλείο. Από κοινού το ταξίδι.
Περνώντας πάνω απ’ τη μαρμάρινη Θάσο, σταματήσαμε για ένα ποτήρι
κρασί στη μεθυστική Λήμνο. Ακούσαμε τα λόγια της Σαπφούς και
περάσαμε Σάμο, Χίο και Ρόδο. Μαργαριτάρια θεών.
Φωτισμένοι των παραλίων φιλόσοφοι με σκέψεις παγκόσμιες
και δάκρυα στα μάτια μας χαιρετούν.
Με σαγήνη η θελκτική Αφροδίτη μας τραβά στο νησί της.
Η Ανατολή της υποκλίνεται.
Επιστρέφουμε στην Κρήτη και ο Μίνωας μας ξεναγεί στα παλάτια του.
Ανηφορίζουμε για την Πελοπόννησο με τη ματιά στραμμένη στις Κυκλάδες,
πριν το μεγάλο σεισμό. Πλήθος τα εμπορεύματα για τους Φοίνικες.
Μια στάση στα Κύθηρα μέχρι την επίσκεψη στο κέντρο της Αριστοκρατίας,
Λακωνισμός και λιτότητα. Στην Ολυμπία ακόμα παλεύουν.
Ώρες πολλές στην αγορά της Αθήνας, εκεί όπου η σκέψη ανδρώθηκε.
Μας καλωσόρισε ο Περικλής και με καμάρι την πόλη του έδειχνε.
Λίκνο της Ευρώπης και του κόσμου.
Νεοτερισμοί στη Θήβα του Επαμεινώνδα και του Πελοπίδα.
Το φως ανέτειλε στους Δελφούς, το κέντρο της γης , με οδηγό τον Ηνίοχο.
Φτάσαμε στις ρίζες μας, στη μαγευτική Ήπειρο.
Στη Δωδώνη η ψυχή ανατρίχιασε. Σε άγγιξα.
Βαθύ το πέλαγος μπροστά. Ιόνιο το όνομά του.
Ύμνος ζωής. Τεχνών προστάτες. Βουτά η ψυχή στη λαμπερή της διάσταση.
Αδυνατώ να αποφύγω τη δρασκελιά της ενότητας.
Τριήρεις απλώνονται παντού.
Κοινή η λαλιά σ’ αυτούς τους τόπους.
Νότια Ιταλία- Νίκαια- Μασσαλία.
Με ανέμου χάδι ο γυρισμός.
Ανάστατη η Μακεδονία. Η ταφή στη Βεργίνα μόλις τελείωσε
και ο Αλέξανδρος συγκεντρώνει στρατεύματα. Δε θα κυριαρχήσει,
πολιτισμό θα σπείρει, που μέχρι σήμερα αντανακλά,
αυτό που ορίζεται ως ελεύθερη διάσταση.
Θράκη και Πόντος, αίμα του ίδιου κορμιού
Ξαναφτάσαμε στη γωνιά μας ευτυχισμένοι και οι δυο.
Σε αγκάλιασα και πριν σε φιλήσω, σου ευχήθηκα:
«Καλό ταξίδι Αστέρι μου,.κράτα ζεστή και αυτή την ανάσα».
Α, Δ. ΓΑΚΗΣ